Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj
Drukowanie Drukowanie
Drukuj Artykuł
Drukuj Cały Numer
1949 Numer 2.
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

Dział Informacyjny - Opis Ziemi Świętej
Nazwy

(Dokończenie z poprzedniego numeru)

Starożytnej krainie Izraelskiej Pismo Święte nadaje kilka nazw; a mianowicie:

  1. "Ziemia Święta" lub "Ziemia Poświęcona" po hebrajsku: Admath hak - Kodesz. Tak nazywali ten kraj żydzi starożytni, dla licznych cudów i dobrodziejstw Bożych, których był on widownią. Tak też mianują go chrześcijanie, ponieważ tam przebywał Zbawiciel, Chrystus Jezus - "święty, niewinny i niepokalany" - i tam dokonał Swej ofiary na wykupienie ludzkości.
  2. "Ziemia Chanaan," lub "Chananejska"; hebr. Erets Kanaan, Kenaan. (l Moj. 11:31; 13:12; Moj. 18:3. Joz. 22:9,32 itd.) Jest to najstarsza nazwa biblijna Ziemi Świętej, stosowana jeszcze przed wejściem do niej Izraelitów. Naprzykład w pierwszej Księdze Mojżeszowej 11:31 czytamy: "Wziął tedy Tarę Abrama syna swego i Lota syna Haranowego, wnuka swego i Saraj niewiastę swoją, żonę Abrama syna swego; i wyszli społu z Ur Chaldejskiego, aby szli do ziemi Chananejskiej." Nazwę tę jedni wywodzą od czwartego syna Chamowego, Chanaana, którego potomkowie osiedlili się w Ziemi Świętej. Inni zaś utrzymują, że wyraz Chanaan znaczy nizina i że nazwa ta nadana była Ziemi Świętej ze względu na jej niskie położenie w stosunku do gór Libańskich. Oprócz powyższej nazwy spotyka się jeszcze podobną, a mianowicie: "Ziemia Chananejczyka" lub "Chananejczyków." - 2 Moj. 3:17; 13:5,11. 5 Moj. 1:7 itd.
  3. "Ziemia Amorejska" lub "Amorejczyka"; Erets ha - Elmori. - Joz. 24:8. Amos 2:10.
  4. "Ziemia Hebrajska" lub "Amorejczyka"; (1 Moj. 40:15). Zdaje się, że nazwa ta początkowo przysługiwała tylko południowej części Palestyny Zachodniej, gdzie przemieszkiwali patriarchowie Abraham, Izaak i Jakub. Sam wyraz Hebrajczyk (hebr. Ibhri) jedni egzegeci tłumaczą: przechodzień; inni zaś wywodzą tę nazwę od Hebera, przodka Abrahama.
  5. "Ziemia Izraelska"; hebr. Erets Israel, lub Admath Israel. Nazwa ta oznacza bądź to cały kraj, bądź też królestwo Izraelskie, po podziale państwa żydowskiego.
  6. "Juda" albo "Ziemia Judzka"; hebr. Jehuda. Pod tym imieniem rozumiano najprzód dział pokolenia Judy (Joz. 15:1-12). Po rozdzieleniu się pokoleń na dwa królestwa nazwę tę nosiło królestwo Judzkie (1 Król. 12:21); po niewoli Babilońskiej zaś Judea nazywano południową prowincją w zachodniej Palestynie (Mat. 2:22); wszakże niekiedy nazywano tak całą Palestynę zachodnią. Według niektórych egzegetów nazwa ta użyta jest w drugim znaczeniu u Łuk. 1:5 i Dzie. 10:37; 26:20. (Polski wyraz Żyd pochodzi od hebrajskiego Jehuda, przez łacińskie Judaeus. Po niewoli babilońskiej Izraelici w ogólności zaczęli nazywać się Jehudim, t. j. Żydami, pokolenie bowiem Judy, na mocy błogosławieństwa Jakubowego, stało się jakoby głową wszystkich pokoleń. - 1 Moj. 49:3.)
  7. "Ziemia Obiecana" (Żyd. 11:9). Tak ją nazywa Paweł apostół, ponieważ Pan Bóg obiecał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, że ziemię tę da ich potomstwu. - l Moj. 15:18; 50:23. 4 Moj. 32:11; 5 Moj. 34:4.
  8. "Ziemia Pańska", hebr. Erets Jahwe. - Ozeasz 9:3.
  9. "Ziemia" - bez żadnego dodatku. - Rut. 1:1. Jer. 12:11.
  10. "Palestyna"; po łacinie: Palaestina. Nazwa ta dziś powszechnie używana, pochodzi z hebrajskiego Peleszet (assyr. Palusztu, egips. Puluszta), co oznacza w Biblii kraj Filistynów. Grecy i Rzymianie rozciągnęli początkowo nazwę tę do obecnej Palestyny Zachodniej, a na schyłku 3go wieku po Chrystusie także do Wschodniej.

W 5-tym wieku po Chrystusie rozróżniano: Palestynę pierwszą (Palaestina prima) obejmującą dawniejsze prowincje: Judeę i Samarię; Palestynę drugą (Palaestina secunda), obejmującą kraje po obu brzegach górnego Jordanu i okolice jeziora Genezaret; na koniec Palestynę trzecią albo zdrową (Palaestina tertia, salutaris), do której należały: kraj Moab, Edom, aż po zatokę Elanicką.

(Ciąg dalszy nastąpi.)