Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Artykuł
Drukuj Cały Numer
Zmartwychwstanie.
1965 Numer 4.
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

Zmartwychwstanie

Śmierć i zmartwychwstanie ludzkiego ciała, jako coś odrębnego i odłączonego od inteligentnej istoty, nie jest w Piśmie świętym nigdy wspomniane. Nie jest nigdzie napisane, że ciało Abrahamowe umarło, lub że ciało Jezusowe umarło, albo że czyjekolwiek ciało umiera.

Istota oznacza istnienie i nie może być istoty, czyli istnienia bez życia i ciała. Odjąć życie, a istota, czyli istnienie przestaje egzystować, bowiem życie jest tylko mocą, czyli zasadą, taką samą w stworzeniach niższych jak i w człowieku - różnica przymiotów między człowiekiem a niemym stworzeniem polega, nie na odmiennym życiu, ale na odmiennym ciele, organizmie.

Każda istota jest z właściwością nazwana duszą, albo osobistością. Takie jest znaczenie tak mało zrozumianego biblijnego słowa dusza; mianowicie, istota (kombinacja, życia i ciała). To też o stworzeniu Adama czytamy: "Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i natchnął w oblicze (nozdrza) jego dech żywota (ruach - ten sam dech żywota dany był zwierzętom ziemskim, ptactwu i rybom). I stał się człowiek duszą żyjącą." - l Moj. 2:7.

Z mnóstwa biblijnych zastosowań słowa dusza, przytoczymy kilka ilustracyj na dowód, że słowo to oznacza istotę (Cytaty podajemy w dosłownym przekładzie z oryginału hebrajskiego). 3 Mojżeszowa 5:2, "Jeśliby się dusza (istota-osoba) dotknęła rzeczy nieczystej ... nieczystą będzie". Wiersz 4: "Jeśliby dusza (istota) przysięgła." Wiersz 15; "Gdyby dusza (istota) przestąpiła." 3 Moj. 22:11, "Jeśliby kapłan duszę (istotę-człowieka) kupił za pieniądze". Przyp. Sal. 6:30, "Jeźliż co ukradnie, chcąc nasycić duszę (istotę) swoją, będąc głodnym." Jezus rzekł: "Smętna jest dusza (istota) Moja aż do śmierci" (Mat. 26:38). "Będziesz miłował Pana Boga twego ... ze wszystkiej duszy (istoty) twojej" (Mat. 22:37). Bogacz rzekł do duszy (istoty - do siebie): "Duszo, masz wiele dóbr złożonych na wiele lat, jedz, pij, bądź dobrej myśli: ale mu rzekł Bóg: O głupi, tej nocy upomnę się duszy (istoty egzystencji) twojej od ciebie" (Łuk. 12:19). "Cóż pomoże człowiekowi, choćby wszystek świat pozyskał a na duszy (egzystencji, istocie) swojej szkodował? albo, co za zamianę da człowiek za duszę (istotę, egzystencję,) swoją?" - Mat. 16:26.

Jak wiele ilustracyj dostarczają nam te Pisma w codziennym życiu: Ludzie pracują aby zdobyć jak najwięcej bogactw tego świata, a gdy zdobędą, przekonują się, że osiągnęli bogactwo, kosztem zdrowia! Jak wielu jest takich, którzy straciwszy swe życie na składaniu ziemskich skarbów, znajdują, że ich istota, egzystencja została zagrożona w tym zdobywaniu bogactwa. Wtenczas gotowiby oddać całą majętność, aby tylko odzyskać zdrowie itd. Wielkie sumy wydają na lekarzy, na podróże itd., lecz mało im to pomaga. Tacy uczynili marną zamianę, gdy swoją duszę, czyli istotę narażają na niebezpieczeństwo dla zdobycia pieniędzy. Lecz inni: "oczyszczają duszę (istotę - wiodą życie czyste), w posłuszeństwie prawdy" (l Piotra 1:22). "Zakon Pański jest doskonały, nawracający (uszlachetniający) duszę" (istotę, osobę) (Ps. 19:8). Inne dusze (istoty, osoby) "zwątlone" są błędnymi naukami (Dzie. Ap. 15:24). Jeszcze inne dusze (istoty, osoby) niestateczne, ulegają złudzeniu. - 2 Piotra 2:14.

Tak rozumiejąc znaczenie słowa dusza; mianowicie, że jest to jakokolwiek istota egzystująca (kombinacja życia i ciała), zapytujemy: Co tedy umiera, zasada życia, czy ciało? Odpowiadamy: Ani jedno, ani drugie. Zasada życia przenika wszelkie stworzenie, coś jak elektryczność. Ta zasada przenika i jest nieodzownym elementem wszelkich istot i roślin, drzew, ryb, ptactwa, bydląt, ludzi, aniołów, a w stopniu najwyższym koncentruje się w Bogu, który jest jej źródłem. O tej zasadzie nie można mówić, że umiera, pomimo, że gdy jest odłączona od jakiegokolwiek stworzenia, któremu Bóg ją dał, stworzenie to umiera, przestaje istnieć. W ten sposób ów dech żywota odbierany jest zwierzętom, ptakom, rybom i człowiekowi.

Nie byłoby też właściwem powiedzieć, że ciało umiera, ponieważ odosobnione od zasady życia, ciało nigdy nie żyło a konsekwentnie, nie mogło umrzeć.

Czem Tedy Jest Śmierć - Co Umiera?

Odpowiadamy: Istota umiera - przestaje istnieć, czyli traci swoją egzystencję. Śmierć jest rozwiązaniem, czyli rozdzieleniem tych rzeczy, które złączone, stanowią istotę, mianowicie życia i ciała. Przeto gdy duch żywota wraca do Boga, który go dał (cała natura jest Jego rezerwoarem życia), dana istota umiera a ciało wnet powraca do prochu, "z, którego było wzięte." Wyraźnem więc jest, że umiera nie ciało ale istota, nazwana w Piśmie świętym: duszą.

Zauważmy Pisma, które określają jak najwyraźniej: - "Umrze w młodości dusza ich" itd. (Ijob 36:14). "Aby wyrwał od śmierci duszę (istotę) ich, a pożywił ich w głodzie". (Ps. 33:19). "Któż wyrwie duszę (istotę) swą z mocy grobu"; "któż z ludzi tak żyć może aby nie oglądał śmierci"? (Ps. 89:49). "Aby zahamować duszę (istotę) jego od dołu" (Ijob 33:18). "Aby zachował od śmierci duszę (istotę) ich" (Ps. 78:50). "Oto dusze (istoty) wszystkie moje są ... dusza, która grzeszy ta umrze" (Ezech. 18:4,20). Dusza (istota) naszego Pana Jezusa była okupem za ludzkość; "aby położył ofiarą za grzech duszę Swą;" wylał na śmierć duszę (istotę) swoją (Izaj. 53:10,12). Lecz "nie została dusza (istota) Jego w piekle (hades - stan śmierci)" (Dzie. Ap. 2:31). On był wzbudzony, stał się ponownie istotą na wyższym poziomie, otrzymał ciało wspanialsze, duchowe. "Umartwiony (zabity) będąc ciałem, ale ożywiony duchem." - 1 Piotra 3:18.

Dochodzimy teraz do kwestii: Co powstanie przy zmartwychwstaniu? Ciało - ktoś powie; lecz naszą odpowiedzią jest, że duszę, czyli istotę Bóg obiecał wzbudzić, przywrócić do egzystencji. Ona kiedyś istniała i straciła egzystencję, więc ponownie powróci do istnienia. Ludzie mogą przywrócić ciało z grobu (czyli mogą je wydobyć na powierzchnię), ale jedynie moc Boża może wskrzesić, czyli przywrócić do egzystencji istotę, która umarła. Widzimy więc, |że zmartwychwstanie będzie ponownym przywróceniem istoty.

Teraz zachodzi kwestia: "Jakoż wzbudzeni będą umarli i w jakich ciałach wyjdą?" (l Kor. 15:35). Zauważyliśmy już, że istota składa się z dwu elementów - z ciała i ducha żywota. Zatem jeżeli istoty mają zmartwychwstać, one muszą otrzymać jakieś przygotowane ciała. Św. Paweł dalej opisuje, że chociaż-wszyscy mieli ciała zanim umarli, nie wszyscy otrzymają takie same ciała przy zmartwychwstaniu. Mówi, że biorąc ogółem, dla istot inteligentnych są dwa rodzaje ciał - naturalne, ziemskie ciało i ciało duchowe, niebiańskie. Mamy doskonałą ilustrację tych dwu rodzajów ciał: Adam był głową ziemskiej, ludzkiej rodziny i wzorem doskonałej istoty ludzkiej. Chrystus Jezus, natomiast, przy Swoim zmartwychwstaniu, był pierworodnym od umarłych do doskonałej, nowej natury, duchowej, i w ten sposób, On "narodzony z ducha, jest duchem" (Jan 3:6) - jest wzorem, czyli ilustracją doskonałej istoty duchowej.

Cała ludzkość należy do jednej z dwu klas: albo są 'ludźmi, cielesnymi-nasieniem Adamowym, albo zostali spłodzeni z ducha przez słowo prawdy, gdy poświęcili się Chrystusowi, aby czynić wolę Bożą, co czyni ich odrodzonymi i należą do nasienia duchowego. Św. Paweł mówi, że "Bóg daje mu ciało jako chce, każdemu nasieniu jego własne ciało" (l Kor. 15:38). To znaczy, że ci, którzy w życiu obecnym stali się uczestnikami Boskiej natury, dostąpią Boskiej formy - "ciało duchowe", podobne chwalebnemu ciału Chrystusowemu, zaś ci, którzy nie przeszli takiej przemiany natury, nie otrzymają też zmiany ciała. Przywróceni ponownie do stanu istot, oni będą mieli ciała cielesne, ludzkie.

Zmartwychwstanie, jakie dostąpią niektórzy do duchowego stanu istot - w ciałach duchowych - jest w Piśmie świętym nazwane "pierwszym zmartwychwstaniem" - najgłówniejszym.. Ono też jest często odznaczone zaimkiem "To" (bardzo widocznym w greckim tekście, lecz mniej w tłumaczeniu polskim). Dla przykładu warto zauważyć (Łuk. 20:35), który to tekst w greckim oddany jest następująco: "Ale ci, którzy godni są aby dostąpili onego wieku, i Tego Zmartwychwstania, ani się żenić, ani zamąż dawać będą". Św. Paweł zawsze nauczał, że będzie zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych, powiedział jednak: "Owabym jakimkolwiek sposobem doszedł Onego zmartwychwstania" (Fil. 3:11) - czyli pierwszego, do stanu istoty duchowej. "Żebym Go poznał i moc zmartwychwstania Jego" (t. j. abym powstał takim jak On był wzbudzony). Następnie jest opis, jak on mógłby dostąpić tego chwalebnego zmartwychwstania do stanu duchowego, a mianowicie, przez "społeczność w ucierpieniach Chrystusowych, przekształtowany będąc śmierci Jego" w śmierć Jego. - Fil. 3:10.

Tego głównego zmartwychwstania nie dostąpią inni jak tylko zupełnie poświęceni na służbę Bogu. "Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą." - Rzym. 12:1.

Tacy dostąpią Tego pierwszego zmartwychwstania, bowiem "błogosławiony i święty, który ma część w pierwszym zmartwychwstaniu; albowiem nad tymi wtóra śmierć mocy nie ma, ale będą kapłanami Bożymi i Chrystusowymi, i będą z Nim królować tysiąc lat" (Obj. 20:6). Nie jesteśmy w stanie pojąć doskonałości, wspaniałość i potęgę tych, którzy staną się istotami duchowymi, oprócz tego co jest powiedziane, że oni będą podobni "chwalebnemu ciału Chrystusowemu" (Filip. 3:21). Apostoł Jan powiedział: "Jeszcze się nie objawiło czym będziemy; lecz wiemy, iż gdy się On objawi, podobni Mu będziemy, albowiem ujrzyby Go tak jako jest". - 1 Jana 3:2.

Co za odpowiedź zawiera się w tym, dla tych, co twierdzą, ,że nic nie jest istotnym prócz ciała, krwi i kości! Kto chciałby twierdzić, że Jezus, po zmartwychwstaniu, otrzymał te same ciało i kości jakim był przed śmiercią? Czy ciało to było chwalebnym? Nie, ciało to On otrzymał, a raczej przyjął tę postać cielesną, dla ucierpienia śmierci lecz gdy został umartwiony, czyli zabity w ciele, ożywiony został duchem - "duchem ożywiającym", czyli istotą duchową dającą życie (l Kor. 1.5:45). Obecnie Chrystus jest "wyrażeniem istności" Ojca Niebieskiego. - Żyd. 1:3.

Czyż Ojciec i Stworzyciel wszystkich rzeczy jest tylko wielkim człowiekiem? Zapewne, że nie! "Bóg jest duchem". "Jeszcze się nie objawiło czym... lecz podobni Mu będziemy". Precz z gburowatym materializmem, który nie uznaje nic wyższego ponad to co widzi na poziomie ludzkim, cielesnym! Przyjmijmy opis Św. Pawła, że są ciała ludzkie, cielesne i są też ciała duchowe. Oba będą chwalebne, lecz inna jest chwała ciał duchowych, niebieskich a inna ziemskich. - l Kor. 15:40.

Przywrócona do doskonałości ludzkość posiadać będzie ciała piękne, chwalebne, na podobieństwo doskonałego ojca rodzaju ludzkiego, lecz ta chwała nie będzie równać się "z tą chwałą, która objawi się w nas", którzyśmy złożyli w ofierze naturę ludzką, aby stać się uczestnikami Boskiej natury, doskonałość której mamy nadzieję dostąpić. Jaki był ten ziemski (Adam), takimi będą ci ziemscy (w ciałach ludzkich); a jaki jest niebieski (Chrystus, od zmartwychwstania), tacy też będą niebiescy (teraz spłodzeni przez Słowo Boże do duchowej natury a w słusznym czasie narodzeni do doskonałości istot duchowych). - 1 Kor. 15:48.

W wierszach 42 i 43 tegoż rozdziału Św. Paweł opisuje tę wielką przemianę ze stanu cielesnego do duchowego, jaka obiecana jest tym, którzy dostąpią pierwszego zmartwychwstania. Oto jego słowa: "Tak ci będzie powstanie umarłych (pierwsze zmartwychwstanie). Bywa wsiane ciało w skazitelności; a będzie wzbudzone w nieskazitelności; bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie; bywa wsiane w słabości, a będzie wzbudzone w mocy; bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowe."

Porządek W Zmartwychwstaniu

Wszystkie Boskie dzieła i plany są w doskonałym porządku. Dobrze ktoś powiedział: "Porządek jest pierwszym prawem niebios". Chociaż będzie zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych, chociaż wszyscy powrócą do życia, niektórzy jako doskonałe istoty duchowe, a inni na podobieństwo ziemskiego Adama, to jednak wyznaczone są na to czasy, chwile i porządek, jak wykazują to słowa Apostoła: "Ale (każdy w swoim rzędzie (w swej kolejności), Chrystus jako pierwiastek - (Jezus, Głowa i kościół, członkowie Jego ciała, lecz wszyscy członkami jednego ciała), a potem ci, co są Chrystusowi, w przyjściu (parousia - obecność)) jego" - "Wielkie Grono". - l Kor. 15:23.

Ci będą pierwszymi według kolejności i wszyscy ci stanowić będą rodzinę duchową; lecz będą i inni - każdy w swoim rzędzie - a gdy cała ta kolejność będzie skompletowana (Paweł wspomniał tylko tych, w których kościół najwięcej był zainteresowany), gdy już wszyscy powrócą do życia i doskonałości, bądź na ludzkim, bądź na duchowym poziomie (z wyjątkiem tych co umrą "śmiercią wtóra"), "potem (przy końcu tysiącletniego panowania Chrystusa i kościoła) będzie koniec, gdy odda Królestwo Bogu i Ojcu, gdy (już) zniszczy wszelkie (przeciwne Bogu) przełożeństwo i wszelką zwierzchność i moc. Bo On musi króIować pókiby nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego. A ostatni nieprzyjaciel; który będzie zniszczony (w czasie owego królowania Chrystusowego) będzie śmierć" (Adamowa), wraz z jej chorobami, cierpieniami itd. - "Potem będzie koniec" - koniec grzechu na ziemi, a także dokończenie wielkiego dzieła okupu i restytucji, doprowadzenie ludzkości do zupełnej harmonii ze Stworzycielem. Tedy Syn odda Królestwo- - panowanie nad ziemią Bogu, Ojcu, aby On był wszystkim we wszystkich i aby we wszystkim czyniona była Jego wola. - 1 Kor. 15:24-28.

W.T.0276