Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

On Prorok

"Byłci Mojżesz wierny we wszystkim domu jego jako sługa, na świadectwo tego co potem miało być mówione; ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego domem my jesteśmy." - Żyd. 3:5-6.

Jedna znamienna przepowiednia tycząca się Mesjasza zapisana jest wyraźnie na kartach piątej Księgi Mojżeszowej. "Proroka z pośrodku ciebie, z braci twej, jakom ja jest, wzbudzi tobie Pan Bóg twój; onego słuchać będziecie," - powiedział on wielki prawodawca i pośrednik Izraelski. On napominał swój naród aby nigdy nie udawali się do czarnoksiężników, guślarzy i różnych praktykarzy, tak zwykłych pomiędzy Chananejczykami, których ziemię mieli posiąść; i ten zakaz umocnił swoją przepowiednią, tak jakoby chciał powiedzieć: Nie będziecie potrzebowali udawać się do takich wróżbiarzy którzyby rzekomo pouczali was o zamysłach Bożych; bowiem On da wam innego pośrednika i prawodawcę jakom ja jest. Powiedział im, że taką obietnicę otrzymał od Samego Boga, w czasie dania im zakonu, czterdzieści lat przedtem, przy górze Synai.

Zatrwożony wówczas naród wołał: "Ty mów do nas a będziemy ciebie słuchali! lecz Bóg niech nie mówi do nas, abyśmy nie pomarli." Izraelici zrozumieli potrzebę ludzkiego pośrednika, "w dniu zgromadzenia się na górze Horeb"; i Bóg uwzględnił to ich pragnienie mówiąc do Mojżesza: "Dobrze mówili, co mówili. Proroka im wzbudzę z pośrodku braci ich, jakoś ty jest i włożę słowa moje w usta jego i opowiadać im będzie wszystko cokolwiek mu rozkażę. I stanie się, że ktokolwiek nie był posłuszny słowom moim, które on mówić będzie w imię moje, Ja tego szukać będę na nim." - 5 Moj. 18:15-19.

Bóg wzbudził wiele proroków w Izraelu w latach późniejszych, lecz o tych wszystkich może być powiedziane: "Nie powstał w Izraelu prorok podobny Mojżeszowi." Za czasów Chrystusa Pana Żydzi byli tak przekonani, iż ów obiecany prorok jeszcze nie okazał się, że z natury rzeczy zapytali Jana Chrzciciela: "Czy jesteś onym prorokiem oczekiwanym?" - mając na względzie tą właśnie przepowiednię. Gdy później spożywali pokarm cudownie przez Chrystusa przygotowany dla pięciu tysięcy, myśl ta znowu im się nasunęła i wspomnieli o mannie zesłanej przez Mojżesza, a ludzie mówili: "Tenci jest zaprawdę on prorok, który miał przyjść na świat." - Jan 6:14.

Głębokie znaczenie ukryte w słowach: "Jakom ja jest," było zapewne mało zrozumiane przez Mojżesza i często mało jest pojmowane między nami z braku głębszej medytacji. Poniżej zestawiamy niektóre punkta podobieństw, które powinne być zauważone:

1. 1. Mojżesz był zachowany od śmierci w swym niemowlęctwie.
   2. Tak samo zachowanym był Chrystus.
2. 1. Mojżesz uciekł ze swego kraju aby uniknąć gniewu króla.
   2. Chrystus był zabrany do Egiptu w tym samym celu.
3. 1. Później Pan rzekł do Mojżesza w ziemi Madiańskiej: "Idź, wróć się!"
   2. Podobnie anioł rzekł Józefowi: "Weźmij dzieciątko ... a idź do ziemi Izraelskiej ; albowiem pomarli ci, którzy szukali duszy dziecięcej." - Mat. 2:20.
4. 1. Mojżesz wzbraniał się być zwany synem córki Faraonowej, chociaż to mogłoby doprowadzić go do stanowiska króla.
   2. Chrystus wzbraniał się być obwołany królem, obrał raczej aby ponosić ucierpienia i śmierć za Swój lud.
5. 1. Mojżesz wyuczony był we wszelkiej mądrości egipskiej. Józefus napisał, że on był bardzo zdolnym młodzieńcem, posiadał mądrość i znajomość ponad swój wiek.
   2. Jezus "pomnażał się w mądrości i we wzroście, i w łasce u Boga i u ludzi," czego dowodem była Jego rozmowa z doktorami zakonu, gdy liczył lat dwanaście.
6. 1. Mojżesz pokonał magików egipskich, którzy byli zmuszeni przyznać, że on działał mocą Bożą.
   2. Chrystus też pokonywał i wypędzał nieczystych duchów, którzy również przyznawali Mu moc Boską.
7. 1. Mojżesz był prawodawcą, prorokiem, cudotwórcą i kapłanem.
   2. Chrystus był znamienniejszym w tym wszystkim.
8. 1. Mojżesz spowodował ciemność nad ziemią.
   2. Słońce zaćmiło się gdy Chrystus umarł na krzyżu.
9. 1. Po ciemnościach egipskich przyszło zniszczenie pierworodnych Faraona i jego zastępów.
   2. Po ciemności na Golgocie nastąpiło zniszczenie Żydów, czyli ich narodowej egzystencji.
10. 1. Mojżesz przepowiedział nieszczęścia, jakie miały spaść na Izraelitów za ich nieposłuszeństwo zakonowi.
    2. Chrystus wypowiedział podobne przepowiednie Żydom.
11. 1. Duch, który był w Mojżesza, przelany był do pewnego stopnia na siedemdziesięciu starszych i ci prorokowali.
    2. Chrystus udzielił Swej mocy cudownej siedemdziesięciu uczniom.
12. 1. Mojżesz odnosił zwycięstwa nad potężnymi królami i wielkimi narodami.
    2. Podobnie Chrystus zwyciężał, po Swej śmierci i wniebowstąpieniu, w rozszerzaniu Swej wiary, przezwyciężając cesarstwo rzymskie i jego religię, a w słusznym czasie pokona wszystkich nieprzyjaciół.
13. 1. Mojżesz pokonał Amelekitów przez podniesienie swych rąk i modlenie się za Izraelem.
    2. Chrystus pokonał Swoich i naszych wrogów, gdy ręce zostały rozciągnięte i przybite do krzyża.
14. 1. Mojżesz wstawiał się za przestępców, zjednywał pojednanie i uśmierzał gniew Boży.
    2. Chrystus dokonał tego, w stopniu znacznie wyższym.
15. 1. Mojżesz zapieczętował przymierze pomiędzy Bogiem a ludem pokropieniem ksiąg i ludu krwią bydląt.
    2. Chrystus uczynił to krwią własną. - Żyd. 9:13-14,18-24.
16. 1. Mojżesz był gotowym umrzeć za lud i modlił się do Boga, aby przebaczył ludowi, albo jego wymazał z księgi żywota.
    2. Chrystus uczynił więcej - On umarł za grzeszników.
17. 1. Mojżesz zabił baranka wielkanocnego, którego żadna kość nie była złamana, a krew którego ochroniła lud od zagłady.
    2. "Baranek wielkanocny za nas ofiarowany jest Chrystus" - Baranek Boży, który ofiarował samego siebie za nas.
18. 1. Mojżesz wywiesił węża miedzianego, aby każdy kto spojrzał na niego mógł być uzdrowiony od śmiertelnych ran.
    2. Chrystus powiedział: "Gdy będę wywyższony (na krzyżu) pociągnę wszystkich do Siebie."
19. 1. Za miłość i troskliwość Mojżesza, za jego cierpienia i pracę dla ludu, odpłacano jemu niewdzięcznością, szemraniem i buntem.
    2. Tak samo odpłacono Chrystusowi.
20. 1. Mojżeszowa siostra Maria i brat Aaron mówili przeciwko niemu.
    2. O Chrystusie jest napisane, że "i bracia Jego nie wierzyli weń." - Jan 7:5.
21. 1. Mojżesz miał do czynienia z rodzajem złym i przewrotnym; dana mu była moc cudowna aby im przewodniczyć i on czynił co tylko mógł aby uczyć ich posłuszeństwu Bogu i aby ochronić ich od ruiny, lecz wszystko to było daremne; w czterdziestu latach wszyscy wyginęli na puszczy, oprócz Kaleba i Jozuego.
    2. Chrystus przyszedł do podobnego rodzaju, Jego nauki i cuda nie pomogły temu rodzajowi i w takim samym mniej więcej okresie czasu nieomal wszyscy wyginęli w wojnie z Rzymianami.
22. 1. Mojżesz był "najpokorniejszy ze wszystkich na ziemi."
    2. Chrystus powiedział: "Uczcie się odemnie, żem Ja cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpocznienie duszom waszym." - Mat. 11:29.
23. 1. Izrael nie wszedł do ziemi obiecanej, aż po śmierci Mojżesza.
    2. Chrystus przez śmierć Swoją otworzył królestwo niebieskie dla wierzących.

Są również pewne podobieństwa w niektórych szczegółach śmierci Mojżesza i Chrystusa, aczkolwiek te podobieństwa są niedoskonałe i czasami sprzeczne. Mojżesz umarł, w pewnym znaczeniu z powodu nieprawości ludu; ich bunt doprowadził Mojżesza do omyłki, którą ściągnął Boską niełaskę na siebie. Przed oczami ludu wszedł na górę Nebo i tam umarł, gdy jeszcze był w doskonałym zdrowiu, jego oko niezaćmione i siła naturalna niezachwiana. Chrystus ponosił cierpienie za grzechy ludzkie i zawiedziony był na Kalwarię przed oczami ludu, w kwiecie Swego wieku i w zupełności siły fizycznej.

Mojżesz był pogrzebany przez Pana i nikt z ludzi nie dowiedział się gdzie jego ciało było pochowane. Podobnie Żydzi nie znaleźli ciała Chrystusowego. Tuż przed swoją śmiercią Mojżesz obiecał, czyli przepowiedział ludowi innego proroka, jakim on był; Chrystus przed Swoją śmiercią obiecał "innego pocieszyciela."

Euzebiusz dawno temu zauważył pewne podobieństwa między Mojżeszem a Chrystusem. On powiedział:

1. 1. Mojżesz był pierwszym w uwolnieniu Żydów od egipskich przesądów i bałwochwalstwa i w nauczaniu ich prawdziwej teologii.
   2. Jezus był pierwszym nauczycielem prawdy i świętobliwości dla pogan.
2. 1. Mojżesz poparł swoje nauki cudami.
   2. Podobnie uczynił Chrystus.
3. 1. Mojżesz obiecał szczęśliwe życie w Ziemi Świętej tym, którzy zachowają zakon.
   2. Chrystus obiecał lepszą krainę - niebiańską - duszom sprawiedliwym.
4. 1. Mojżesz pościł czterdzieści dni.
   2. To samo uczynił Chrystus.
5. 1. Mojżesz dał ludowi chleb na puszczy.
   2. Zbawiciel nakarmił raz pięć tysięcy ludności, a drugi raz cztery tysiące, kilkoma bochenkami chleba.
6. 1. Mojżesz przeszedł i przeprowadził lud przez morze.
   2. Chrystus chodził po wodzie i chwilowo umożliwił to Piotrowi.
7. 1. Mojżesz wyciągnął laskę i Pan sprawił, że wody ustąpiły.
   2. Zbawiciel zgromił wiatry i morze i stało się wielkie uciszenie.
8. 1. Oblicze Mojżesza jaśniało gdy schodził z góry.
   2. Oblicze Jezusowe jaśniało jak słońce, przy Jego przemienieniu.
9. 1. Mojżesz modlitwą swoją uzdrowił Marię z Jej trądu.
   2. Chrystus słowami Swojemi uzdrowił kilku trędowatych.
10. 1. Mojżesz naznaczył siedemdziesięciu współrządców.
    2. Pan Jezus powołał siedemdziesięciu uczniów.
11. 1. Mojżesz wysłał dwudziestu mężów do przeszpiegowania ziemi.
    2. Zbawiciel wysłał dwunastu apostołów do wszystkich narodów.

Nigdy nie było proroka tak podobnego Mojżeszowi jak był Jezus Chrystus! Izajasz nie dokonywał cudów; Jeremiasz nie ułożył nowego prawa; Daniel nie ustanowił nowego rodzaju nabożeństwa. Możemy przeszukać świętą i świecką historyczną galerię portretów przeszłości, z owych tysiąc i pięć set lat, jakie upłynęły pomiędzy okalaniem się owych dwóch wielkich wybawicieli w Izraelu, ale dopiero gdy przyjdziemy do Onego Proroka z Nazaretu spotykamy się z ową przepowiednią: "jakom ja jest." I zauważyć należy, iż owe wyrażenie Mojżeszowe: "jego słuchać będziecie," zatwierdzone zostało przez Piotra apostoła słowami: "Stanie się, że każda dusza, któraby nie słuchała tego proroka, będzie wygładzona z ludu" (Dzie. Ap. 3:23). To zatwierdza tę kwestię, że Chrystus był tym, o którym Mojżesz mówił.

Poprzednie generacje nie słuchały poprzednich proroków, lecz nie były za to wygładzone; lecz generacja, która odrzuciła Jezusa była, według Jego własnej przepowiedni, "spustoszona," czyli narodowo zniszczona; a owe odcięcie narodu żydowskiego na pewien czas od ich własnego drzewa oliwnego było konsekwencją ich niesłuchania Onego Proroka podobnego Mojżeszowi. Siedemdziesiąt lat niewoli babilońskiej spotkało Żydów za ich nieprawości i bałwochwalstwo w okresie ich królów, lecz za odrzucenie Chrystusa oni zostali skazani na rozproszenie i poniewierkę na przeszło osiemnaście stuleci. Czy Mojżesz przewidział to? Czy słowa jego nie były pełne żałobnego znaczenia, o jakim on prawdopodnie miał mało wyobrażenia? Czy zamysł i cel Boży nie został dobitnie wyrażony w tej prostej a jednak uroczystej i groźnej przepowiedni: "Proroka im wzbudzę z pośrodku braci ich, jakoś ty jest; i stanie się, że każda dusza, któraby nie słuchała tego proroka, będzie wygładzona z ludu."

Jeżeli długie i szczegółowe proroctwa zapisane w 3 Moj. roz. 26 i w 5 Moj. roz. 33 były jakoby programem przyszłości dla Izraela, to czy nie możnaby powiedzieć, że te krótkie lecz częste wzmianki o proroku, który miał przyjść na świat, ilustrują tenże program wraz z portretem? Nie tylko długa i kompletna historia była tu przepowiedziana ale i określony był pewien osobisty charakter w słowach: "jakom ja jest." Szkic ten trzymany był przed wzrokiem generacji po generacji; tysiąc pięć set lat przeminęło a żaden podobny temu nie okazał się. Sędziowie i wybawcy powstawali w Izraelu, Dawid, mąż według serca Bożego, rządził i pouczał lud, szereg królów i szereg proroków przeminęły na scenie żydowskiej historii, lecz żaden nie odpowiadał temu historycznemu rysunkowi - "jakom ja jest."

Jednak po upływie tych piętnastu stuleci okazał się Jezus z Nazaretu i oto! każdy szczegół owego portretu może być rozpoznany, tak, że nie potrzebujemy zapytywać: "Tyżeś jest onym prorokiem, który miał przyjść na świat?"

Jego podobieństwo do Mojżesza czyni takie pytanie zbytecznym! Wybawca, wódz, Zbawiciel, prawodawca, pośrednik, władca, sędzia, prorok, kapłan, król; sługa Boży, przedstawiciel Boga i Jego wyobrażenie, Boski ambasador między ludźmi, prześwietny założyciel nowego porządku rzeczy; potężny choć cichy, cierpliwy jednak nieugięty; czuły aczkolwiek surowy wobec grzechu; miłujący aż do łez, agonii i samo-ofiary, jednak ogłaszający srogie sądy przyszłe - czy był kiedy kto tak podobny Mojżeszowi jak Chrystus i tak podobny Chrystusowi jak pokazane było w Mojżeszu? Gdy na Górze przemienienia Piotr, Jakub i Jan zauważyli Mojżesza przy boku Jezusa, czy dostrzegli w nich pewne podobieństwo? Nie wiemy! Lecz jest coś o wiele głębszego aniżeli oblicze lub forma. Później, będąc oświeceni Duchem świętym, apostołowie rozpoznali i określili to głębsze podobieństwo między onym wielkim prorokiem starego przymierza a owym większym Prorokiem nowego i wzywali wszystkich do posłuszeństwa onemu głosowi z góry: "Tego słuchajcie."

Pan nasz Jezus Chrystus zadziwiająco odpowiada opisowi: "Proroka jakom ja jest," a niektóre szczegóły podobieństwa wyrażone są w Boskich własnych słowach o Mojżeszu odróżniającym się od innych proroków.

"Czemuście się nie bali mówić przeciw słudze memu Mojżeszowi?" - tak zgromił Pan Aarona i Marię, gdy oni mówili przeciwko ich bratu. "Słuchajcie teraz słów moich: Jeżeli między wami będzie prorok, Ja Pan w widzeniu ukaże mu się, we śnie będę mówił z nim. Ale nie taki jest sługa mój Mojżesz, który we wszystkim domu moim najwierniejszy jest. Usta do ust mawiam z nim, nie w widzeniu, ani w zagadaniu, ani w podobieństwach Pana widywać" - 4 Moj. 12:3-14.

Innym prorokom Pan zwierzał Swoje poselstwo w śnie lub w wizji, natomiast Mojżeszowi twarzą w twarz. Nadzwyczajna wierność charakteryzowała tego męża, wiec i bliższa zażyłość łączyła go z Bogiem. "Byłci Mojżesz wierny we wszystkim domu jego jako sługa, ale Chrystus jako syn" (Żyd. 3:5-6). Ileż więcej zażyłości ma Syn z Ojcem aniżeli Mojżesz miał z Bogiem Jehową! Czy nie włożył Bóg Swoich słów do warg Jezusowych? "Słowa, które Ja do was mówię, nie od samego siebie mówię" (Jan. 14:10). Podobnie wyrażał się często. "Słowa, któreś mi dał, dałem im będzie wszystko cokolwiek mu rozkażę" - "Włożę słowa moje w usta jego i opowiadać i będzie wszystko cokolwiek mu rozkażę" - mówi Bóg o Proroku podobnym Mojżeszowi (5 Moj. 18:18). "Słowa, które Ja do was mówię, nie od samego siebie mówię, lecz Ojciec, który we mnie mieszka, On czyni sprawy" - powiedział Chrystus (Jan. 14:10); a także: "Bom Ja z siebie samego nie mówił, ale Ten, który Mię posłał, Ojciec, On Mi rozkazanie dał, cobym mówić i cobym powiadać miał." Jan. 12:49-50.

Niedowiarkowie wieku dwudziestego, wieku naśmiewców, wciąż jeszcze mają przed sobą świadectwo dobrze znanego na całym świecie faktu co do rozproszenia Żydów, przepowiedzianego przez Mojżesza a dokonanego szesnaście stuleci później za czasów Tytusa, Wespaziana i Adriana, krótko po ukrzyżowaniu Jezusa z Nazaretu, Proroka podobnego Mojżeszowi, którego odrzucenie, według jego przepowiedni, byłoby dla Żydów fatalne, kórego oni jednak odrzucili. Jeżeli wobec takich dowodów ludzie nie chcą przyznać palca Bożego w tych sprawach, to czy mogą być bez wymówki?

H. Grattan Guinness. - "The Herald"