Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Pytanie
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

POŚWIĘCENIE - Przed rokiem 1881.

Czy było koniecznym aby wszyscy, mający stanowić Małe Stadko uczynili swoje poświęcenie w październiku, 1881 roku lub przedtem?

Nie. Nie rozumiemy tej sprawy w ten sposób. Rozdział w Wykładach Pisma Św., 2 tom, wykazujący równoległość pomiędzy Dyspensacjami żydowską i chrześcijańską, zaznacza wybitnie cztery daty, a mianowicie:

  1. październik 1874;
  2. kwiecień 1878;
  3. październik 1881;
  4. październik 1914.

Daty te są równoległe (dadzą się porównać) z czterema datami Żniwa żydowskiego, to znaczy:

  1. Początek posłannictwa naszego Pana; początek doświadczenia czyli czas żniwa narodu żydowskiego, październik, 29 A.D.;
  2. Koniec posłannictwa naszego Pana. Jego ukrzyżowanie i odrzucenie narodu żydowskiego jako narodu, kwiecień, 33 (Zobacz 2 tom, rozdział 7).
  3. Zamknięcie "siedemdziesięciu tygodni" (Dan. 9:24-26) łaski dla narodu żydowskiego, październik, 36 - poczym przywileje Ewangelii zostały otwarte dla pogan, a Korneliusz był pierwszym, który się nawrócił.
  4. Zupełne zakończenie ucisku i zniszczenie, jakie przyszło na ustrój państwowy Izraela, październik, 69, A.D.

Powinno się wyraźnie zaznaczyć, że równoległość pomiędzy wiekami Żydowskim i Ewangelii, odnosi się do nominalnych systemów obu wieków i wskazuje na rok 1874, jako początek "żniwa" i zbierania "wybrańców" z czterech wiatrów nieba; 1878, jako czas gdy Babilon został formalnie odrzucony, Laodycea wyrzuconą z ust - czas od którego jest powiedziane "Babilon upadł, upadł" - odpadł od łaski Boskiej. Równoległość w 1881 zdaje się wskazywać, że pewne łaski w dalszym ciągu dochodzą tych, którzy są w Babilonie, bez względu na to, że system ten został odrzucony. A od tej daty powinniśmy rozumieć, że stosunek taki pod żadnym względem nie jest korzystny, ale pod wielu względami jest wyraźnie niekorzystny, od czego tylko z trudnością ktoś może się uwolnić z pomoce łaski Pańskiej i prawdy. Zgodnie z tą paralelą, październik 1914 roku, będzie świadkiem zupełnego końca Babilonu "jako wielkiego kamienia młyńskiego, wrzuconego w morze" i zupełnie zniszczonego jako system.

Rozsądnie jest przypuszczać, że zamknięcie łaski dla cielesnego Izraela, przedstawia zamknięcie specjalnej łaski tego wieku Ewangelii, tak zwanego Wysokiego Powołania. Stosownie do tego rozumiemy, że otwarte, czyli ogólne "powołanie" tego Wieku do zaszczytów Królestwa zakończyło się w październiku, 1881 roku. Jednakowoż, jak to już wykazano w Wykładach Pisma Świętego, rozróżniamy pomiędzy zakończeniem "powołania" i zamknięciem "drzwi" oraz wierzymy, że drzwi do Klasy Królestwa nie są jeszcze zamknięte, że stoją uchylone przez jakiś czas, żeby pozwolić na wyrzucenie tych, którzy już przyjęli "powołanie", ale omieszkali skorzystać z przywilejów i sposobności samoofiary, a pozwolić wejść innym aby odebrać im korony, zgodnie z Obj. 3:11. Obecny czas przeto, od roku 1881 aż do czasu kiedy drzwi sposobności poświęcenia się na służbę Pańską zostaną zupełnie zamknięte, jest okresem "przesiewania", co dotyczy wszystkich, mających już Boską łaskę i będących w przymierzu z Bogiem.

Jeżeli ci co weszli na "Ucztę" przez "drzwi" przedstawiają wszystkich powołanych (z wyjątkiem tych, którzy potem zostali odrzuceni i wypędzeni), wynika z tego, że miejsca wyrzuconych muszą być zajęte przez tych, którzy przedtem nie byli pomiędzy powołanymi, pomiędzy poświęconymi. To, wierzymy, powinno stanowić jasną odpowiedź na to pytanie, wykazując, że niektórzy poprzednio nie poświęceni zostaną w jedenastej godzinie dopuszczeni do prac w winnicy i do nagrody wiernych, po ustaniu ogólnego powołania ale przed zamknięciem "drzwi".

Powinniśmy pamiętać, że mówiąc o zbieraniu, jakie ma na stąpić w ciągu obecnego czasu żniwa, Pan nasz wspomina między innymi tych, którzy byli na roli (w świecie), widocznie od nosząc się do klasy, która poprzednio nie była ani usprawiedliwiona, ani uświęcona przez Prawdę. Zobacz 3 tom, rozdział 6-ty.

KPiO 1911; ang: 150