Poprzedni artykuł
WsteczWstecz
CHARLES T. RUSSELL znany w całym świecie jako Pastor Russell, autor, mówca i sługa Ewangelii, urodził się w Pittsburgh, Pa., dnia 16-go lutego, 1852 roku; umarł 31-go października 1916 roku, syn Józefa L. i Elizy Birneg Russell, oboje pochodzenia Szkocko-Irlandzkiego. Wykształcenie otrzymał w zwykłych szkołach pod dozorem prywatnych nauczycieli. Autor następujących dzieł: "Cel i Sposób Powrotu Naszego Pana," "Pokarm Dla Myślących Chrześcijan," "Cienie Przybytku," "Boski Plan Wieków," "Nadszedł Czas," "Przyjdź Królestwo Twoje," "Walka Armageddonu," "Pojednanie," "Co Pismo Święte Mówi o Piekle,' "Spirytyzm," "Stara Teologja," "Objaśnienia do Foto-Dramy Stworzenia" i wiele innych.
Ożenił się w roku 1879 z Marią Franciszką Ackley. Dzieci z tego małżeństwa nie było Po siedemnasto letnim pożyciu małżeńskim z powodu nieporozumień względem prowadzenia niniejszego pisma nastąpiła seperacja.
Pod wpływem chrześcijańskich rodziców, w młodym już wieku zaczął się interesować religią. Wówczas należał on do kościoła Kongregacjonalistów, gdzie był bardzo czynnym w miejscowej pracy misyjnej. Nauka o wiecznych mękach dla całego rodzaju ludzkiego z wyjątkiem małej liczby świętych tak stała się dla niego obrzydłą, że już w siedemnastym roku życia, stał się niedowiarkiem. Między innymi rzeczami powiedział: "Jeżeli Bóg używa swej władzy, by stworzyć człowieka o którym wiedział, iż zgrzeszy i przeznaczył go, iżby był wiecznie męczonym, taki Bóg nie może być mądrym, sprawiedliwym ani miłującym. Jego zasady byłyby niższe od ludzkich." On jednak nie przestał wierzyć w istnienie Boga, lecz nie chciał się zgodzić i przyjąć pospolicie wierzonych nauk o Boskim objawieniu Samego Siebie ludziom. Wtedy skierował swoją uwagę ku naukom pogańskim, lecz żadna z nich nie mogła go zadowolnić.
Z natury był pobożnym człowiekiem, więc pragnął służyć i czcić prawdziwego Boga. Zastanawiając się nad różnymi wyznaniami chrześcijańskimi zauważył, że wszystkie opierają swoje wierzenia na Piśmie Świętem, a jednak nie mogą się między sobą pogodzić, więc możebne, że ono jest mylnie tłumaczone, i może być, że Pismo Święte nie uczy o tych strasznych wiecznych mękach. Powróciwszy do Pisma Świętego postanowił starannie i systematycznie badać je bez pomocy i odwoływania się do ludzkich wierzeń. Wynikiem tego poszukiwania było, że całe swoje życie poświęcił nauce Pisma Świętego, pisał i wydawał religijne książki i pisma, wygłaszał mowy, obwołując poselstwo o Królestwie Chrystusowym. Był on największym religijnym nauczycielem od czasu Świętego Pawła i więcej zdziałał, by utwierdzić wiarę ludzi w Pismo Święte aniżeli jaki inny człowiek naszych czasów.
Nie był on założycielem nowej religii, ani rościł do tego pretensji, lecz ożywił wielkie prawdy głoszone przez Jezusa i Apostołów, i obrócił światło dwudziestego wieku na te nauki. Nie przypisywał sobie specjalnego objawienia od Boga, lecz twierdził, że nadszedł czas właściwy, od Boga postanowiony, aby Pismo Święte było zrozumiane, i że będąc zupełnie poświęconym Bogu i Jego służbie, było mu dozwolone zrozumieć Pismo Święte. Ponieważ oddał się zupełnie, by rozwinąć w sobie owoce Ducha Świętego zatem obietnice Pańskie należały do niego jako napisano:: Albowiem gdy to będzie przy was, a obficie będzie, nie próżnymi ani niepożytecznymi wystawi was w znajomości Pana naszego Jezusa Chrystusa." — 2 Piotra 1:5,8.
Uczył jasno, potwierdzając cytatami z Pisma Świętego wszystkie swoje wywody, a mianowicie: że człowiek nie posiada w sobie duszy nieśmiertelnej, lecz, że człowiek jest duszą, i że jest śmiertelnym, i że zapłatą za grzech jest śmierć a nie wieczne męki, że śmierć przyszła na człowieka jako słuszna kara za przestąpienie Prawa Bożego; że śmierć znaczy zniszczenie; że Bóg w dobroci Swojej przygotował dla człowieka odkupienie, przez które człowiek może być uwolniony z niewoli grzechu i śmierci; że umiłowany Syn Boży Jezus stał się człowiekiem, rósł do pełnoletności a następnie skazany na śmierć jako człowiek, a został wzbudzony od umarłych jako istota duchowna posiadająca Boską naturę; że przez Jego śmierć Chrystus Jezus dał okup na wyswobodzenie i przywrócenie człowieka do pierwotnego stanu; że Jezus Chrystus z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował; że każdy przeto człowiek musi mieć w czasie właściwym próbę otrzymania żywota wiecznego; dlatego będzie zmartwychwstanie umarłych; że Jezus Chrystus wstąpił do Nieba, i że przyjdzie na ziemię po wtóre; że okres czasu między Pierwszem a Wtórem Przyjściem Chrystusa jest poświęcony na wybór członków Ciała Chrystusowego z pośród ludzi; że wymagania wyboru na tak wysokie stanowisko są, wiara w przelaną krew Jezusa, jako cena Okupu, zupełne ofiarowanie się na wypełnianie woli Bożej i wierne trwanie w pełnieniu Woli Ojcowskiej aż do śmierci; że wszyscy tacy poświęceni i spłodzeni z Ducha Świętego i którzy stali się zwycięzcami mieć będą udział w Pierwszem Zmartwychwstaniu, zostaną wywyższeni do stanowiska w Królestwie Niebieskiem, staną się uczestnikami z Chrystusem Jezusem w Jego Tysiącletnim panowaniu to jest w błogosławieniu wszystkich rodzajów ziemi; że w ciągu Tysiącletniego panowania Chrystusa wszyscy umarli zostaną wzbudzeni i powstaną z grobów, którym będzie daną rzetelna i bezstronna próba życia, lub śmierci; że pod tym panowaniem, dobrowolni grzesznicy zostaną na zawsze wytraceni, zaś posłuszni i poddani sprawiedliwym rządom Chrystusa, będą przywróceni do ludzkiej doskonałości ciała, umysłu i charakteru; że w ciągu Tysiącletniego panowania, ziema zostanie przyprowadzoną do stanu doskonałości na podobieństwo Raju, odpowiednią na mieszkanie dla doskonałego człowieka; że człowiek gdy zostanie przyprowadzony do doskonałości będzie mieszkał na ziemi przez wieki wieczne.
Pastor Russell widząc, że Pan Bóg posiada tak cudowny Plan, by błogosławić rodzaj ludzki, poświęcił swoje siły i energię, by dać poznać światu te wielkie prawdy. On nigdy nie miał wakacji; pracował ustawicznie, aż do końca swojego życia.
Podobnie jak inni chrześcijanie, spodziewał się Wtórego przyjścia Chrystusa. Między rokiem 1872 a 1876, odkrył w Piśmie świętem, iż ono jasno uczy, że Chrystus Pan nie miał powrócić w ciele jako człowiek, lecz jako duch niewidzialny dla łudzi, i że Jego obecność należała się być na jesieni w 1874 roku. To spowodowało do wydania broszury "Cel i Sposób powrotu naszego Pana", która miała fenomenalną cyrkulację.
Wielu badaczy Pisma Świętego w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie odpowiedziało na otrzymaną informację z tej książki, a z tego powodu korespondencja stała się olbrzymią. Pojmując potrzebę rozjaśniania prawdy tym, którzy zaczęli się interesować, postanowił w roku 1879 wydawać pismo p. t. "The Watch Tower and Herald of Christ Presence", którego też do końca swego życia był wyłącznym redaktorem. Pismo to wychodzi półmiesięcznie; nigdy nie umieszcza ogłoszeń, lecz jest poświęcone wyłącznie sprawom religijnym. Między mówiącymi po angielsku w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie i w Anglii, rozchodzi się jego dwutygodniowe wydanie w 45,000 egzemplarzach. Jest także wydawane w językach: polskim, niemieckim, francuskim, szwedzkim i dano-norweskim, osięgające wielką liczbę prenumeratorów tak w Ameryce, jak i w Europie.
Był on prezydentem Stowarzyszenia Watch Tower Bibie and Tract Society, od jego założenia w 1884 roku, aż do śmierci. Był także prezydentem Peoples Pulpit Association. Stowarzyszenie to zostało założone w 1909 roku i International Bibie Students Association inkorporowane w Londynie w 1913 roku. Dwa ostatnie Stowarzyszenia zostały przyłączone do Watch Tower Bibie and Tract Society. Przez te religijne Stowarzyszenia, jak również słowem głosił Ewangelię Królestwa Chrystusowego. Był autorem pism, które były wydane między rokiem 1881 a 1914 i doszły fenomenalnej cyrkulacji, której liczbę poniżej podajemy:
Pokarm dla Myślących Chrześcijan 1,450,000
Cienie Przybytku 1,000,000
Boski Plan Wieków 4,817,000
Nadszedł Czas 1,657,000
Przyjdź Królestwo Twoje 1,578,000
Walka Armagedonu 484,000
Pojednanie 445,000
Nowe Stworzenie 423,000
Co Mówi Pismo Święte o Piekle 3,000,000
Był także autorem: "Co Mówi Pismo Święte o Spirytyzmie," "Stara Teologia," jak również: "Foto Drama Stworzenia," którą zwiedziło do czasu jego śmierci więcej niż dziewięć milionów osób. On także napisał i wydał "Objaśnienie do Foto Drama Stworzenia," które posiada bardzo szeroką cyrkulację. Jego pisma zostały przetłumaczone na trzydzieści pięć różnych języków. Jednocześnie był pastorem więcej niż 1200 zgromadzeń Badaczy Pisma Św. w różnych częściach świata które odwiedzał i nauczał tak często jak tylko mógł. .
On zorganizował i prowadził Biuro Wykładów, które stale dawało zajęcie siedemdziesięciu mówcom, którzy podróżowali, i dawali wykłady Pisma Świętego. On także zorganizował i prowadził posiłkowe biuro składające się z siedmiuset mówców, którzy dawali część swego czasu na nauczanie nauk Pisma Świętego. Do miesięcznika Bibie Student Monthly wszystkie artykuły sam pisywał, których roczna cyrkulacja dochodziła przypuszczalnie pięćdziesięciu milionów egzemplarzy.
Jego tygodniowe kazania były prowadzone przez Stowarzyszenie Prasy. Więcej niż 2000 gazet w połączonej cyrkulacji, które sięgały około piętnaście milionów czytelników naraz publikowały jego kazania. Wszystkich gazet, które drukowały jego kazania było więcej niż 4000. The Continent, pismo, które często występowało przeciw Pastorowi Russell, pewnego razu podał taką o nim notatkę: "Jego pisma mają większą cyrkulację w gazetach każdego tygodnia, niż jakiegokolwiek człowieka, żyjącego na ziemi; bezwątpienia większą niż wszystkie razem złożone publikowane pisma w całej Północnej Ameryce; nawet większe niż pisma Artura Brisbane, Norman Hapgood, George Horace Lorimer, Dr. Frank Crane, Frederick Haskins i tuzina innych znanych jako najlepszych redaktorów i stowarzyszenie pisarzy złożonych razem."
Pastor Russell trzymał się ściśle nauk Pisma Świętego. On wierzył i nauczał, iż żyjemy w czasie obecności Chrystusa i że obecność Pana datuje się od roku 1874; i że od tamtego czasu żyjemy w "czasie ostatecznym" w "Końcu Wieku" w ciągu którego to czasu Pan prowadzi Swoje Wielkie Dzieło Żniwa, i że według wyrażenia Samego Pana, Żniwo jest rozłączeniem prawdziwych chrześcijan nazwanych "pszenicą" od chrześcijan którzy tylko noszą to imię, a nazwanych "kąkolem," jest także czasem zbierania prawdziwych świętych do Królestwa. Godne uwagi jest to, co Pan Jezus powiedział: "Któryż jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił Pan jego nad czeladzią Swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, którego by, przyszedłszy Pan jego, znalazł tak czyniącego; zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkimi dobrami Swymi postanowi." Tysiące czytelników Pastora Russella wierzy, iż on to wypełniał urząd "wiernego sługi," i że jego wielka praca była oddaną Domownikom wiary, pokarm we właściwym czasie. Jego skromność i pokora nie dozwalały mu otwarcie przyswajać sobie tego tytułu, lecz w prywatnej rozmowie przyznawał się do tego. Więcej szczegółowy opis o jego pracy znajduje się w Watch Tower z 1 czerwca 1916 roku.
W 1910 roku Pastor Russell zwiedził Rosję i Palestynę, gdzie wypowiadał mowy do tysięcy prawowiernych żydów na temat ich powrotu do Palestyny. W roku 1911 był jednym z komitetu składającego się z siedmiu członków, który wyjechał w podróż dookoła ziemi, szczególnie w celu zbadania warunków pracy misyjnej prowadzonej w Japonii, Chinach, Korei i Indii. Przy tej sposobności ponownie odwiedził żydów w Palestynie i w Galicji, tłumacząc im, że proroctwa uczą, iż niezadługo żydzi ponownie osiedlą się w Palestynie. Przy powrocie do Ameryki tysiące żydów uczyniło mu wielką owację w New Yorku, w Hipodromie. Jego mowa okazyjna była opublikowana przez hebrajskie gazety, tak w Ameryce jak i w Europie.
W ciągu 42-letniej pracy Pastor Russell nigdy pośrednio, lub bezpośrednio nie prosił o pieniądze. Na ,żadnem z jego zebrań, lub jego pomocników, nigdy nie były robione składki. Wierzył, że Pan zawsze zaopatrzy w potrzebne pieniądze do prowadzenia Jego dzieła; że dzieło, które prowadził, było dziełem Bożym a nie ludzkim. To że dobrowolne składki były Czynione przez wiele osób po całym świecie dowodzi, że jego przekonanie było prawdziwym.
On sam poświęcił osobisty majątek na sprawę, której poświęcił swoje życie. Otrzymywał on z towarzystwa na swoje osobiste wydatki $11.00 na miesiąc. Umarł nie zostawiwszy żadnych posiadłości.
Tym sposobem dokonał zawodu najbardziej znakomitego człowieka. Był miłowanym od tych, którzy go najlepiej znali.
Wstecz Do góry