Poprzedni artykuł
WsteczWsteczDrodzy w Chrystusie Bracia i Siostry! Łaska Wam i pokój niech będzie od Boga Ojca i Pana naszego Jezusa Chrystusa. „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego, odrodził nas ku nadziei żywej, przez (zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa od umarłych”. „Który nas cieszy w każdym ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Boga” – 1 Piotra 1:3; 2 Kor. 1:4.
Dzielimy się z Wami, drodzy w Panu, radością i błogosławieństwem otrzymanym z łaski Ojca Niebieskiego na 3-dniowej uczcie duchowej, która odbyła się w Ciemnoszyjach, w dniach 31 października i 1-2-go listopada 1964 r.
Dzień 31 października, w którym rozpoczęliśmy ucztę duchową, jest dniem pamiętnym, w którym uzbrojony w moc ducha Bożego Wielki Reformator dr Marcin Luter z odwagą przybija na drzwiach katedry w Wittenberdze 95 tez przeciwko handlowi odpustami, prowadzonemu przez wysłannika papieskiego, mnicha Tetzla. Był to początek Reformacji, rok 1517.
Dzień 31 października w roku 1916 Wielki Reformator okresu siódmego historii Kościoła, pastor Russell, działając w wielkiej mocy ducha Pańskiego, starł (naniesiony przez wieki) z czystych praw Bożych, zalał wodą Słowa Bożego miejsce piekielnych, wiecznych mąk, którymi nauczyciele chrześcijaństwa przez wieki straszyli swoich wiernych i pozostając Bogu wiernym dokończył ziemskiej pielgrzymki.
Miesiąc październik jest szczególnym w programie Bożym Przeszło 19 wieków temu, między 1 a 2 dniem października, narodził się doskonały i największy człowiek w historii ludzkości, na imię było Mu Jezus, Syn Najwyższego, Odkupiciel i Zbawiciel świata, który już w niedalekiej przyszłości w stosunku do ludzkości zrealizuje swoje zamiary.
Wnioskujemy z tego, że miesiąc październik w planie Bożym miał ważne zarysy.
Na ucztę duchową bracia i siostry przybyli z różnych stron naszego kraju, pragnąc się posilić i umocnić duchowo do dalszej pielgrzymki w naśladowaniu stóp Wodza Zbawienia.
Wszystkich wykładów było jedenaście, którymi służyło czterech braci, w tym trzech z usługi międzyzborowej. Przygotowany pokarm był obfity, który przygotowany był przez Pana za pośrednictwem sług Jego. Wszyscy uczestnicy duchowej uczty byli nasyceni, jak ongiś cielesny Izrael, który wędrując po puszczy, posiadał błogie chwile odpocznienia, tak podobnie duchowy w wędrówce swej doznaje chwil (po trudach i znojach) wypoczynku, radości i pokoju. Psalm 68:10; Izaj. 40:29-31. Mimo trudów podróży i niedospanej nocy, wszyscy byli szczęśliwi i uradowani bratnią, błogą społecznością.
Tematy były następujące: 1) Cel zgromadzenia się ludu Bożego i budowania w wierze – „Cóż bracia, gdy się wspólnie schodzicie” (1 Kor. 14:26) – 2) Czym jest prawdziwa Ewangelia (Izaj. 61:1) – 3) Przez co jesteśmy usprawiedliwieni (Rzym. 5:8-9) – 4) Napierśnik Sądu (2 Mojż. 28:15) – 5) Alegoria z życia Mojżesza w stosunku do Kościoła (2 Mojż 2:1-6) – 6) O modlitwie (Psalm 110:7) – 7) O umarłych (2 Sam. 14:14) – 8) Proroctwa o wtórej obecności Pana (Mat. 24:37-39) 9) Przetoż wy wzmacniajcie się – 10) O naprawieniu wszystkich rzeczy (W tym wykładzie było 190 dowodów restytucji) 11) Temat pożegnalny, w którym były powtórzone słowa z 1 Kor. 14:26; złożono też życzenia, żeby wszyscy wytrwali w kosztownej wierze i znalezieni byli bez nagany przed Panem Zbawcą. Tym apelem wszyscy wzruszyli się do łez. Przy zakończeniu uczestnicy prosili o podzielenie się swoją radością i przesłanie braterskich pozdrowień wszystkim braciom i siostrom, gdziekolwiek żyją, przez łamy „Na Straży”. Hebr. 12:22-24; Kol. 3:12-17; Judy 25.
Wstecz Do góry