Poprzedni artykuł
WsteczWsteczUmiłowani w Panu Bracia i Siostry, tak w kraju, jak i za granicą! Łaska i pokój Boży niech będzie ze wszystkimi miłującymi Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Prawdę.
Sprawia nam przyjemność podzielić się z Wami radością i błogosławieństwami, jakie nasz łaskawy Ojciec Niebieski zlał na uczestników lokalnej uczty duchowej w dniu 20 maja 1973 r. w Kętach, w sali Ochotniczej Straży Pożarnej.
W miłej atmosferze duchowej i bratniej społeczności spędziliśmy błogo ten dzień na słuchaniu Słowa Bożego, Jego rad, napomnień i zachęty przez przykłady.
Zgromadziło się dużo braci i sióstr oraz wiele naszej miłej młodzieży (razem około 600 osób), tak że sala była zapełniona. Słowem Bożym usłużyło pięciu Braci. Tematy były ku duchowemu zbudowaniu Ciała Chrystusowego.
I. Temat: „Obecność Pana (Jan 14: 1) – Niech się nie trwoży serce wasze”. Mat. 24: 3-4 – Powiedz nam, kiedy się to stanie i co za znak? Pan Jezus odpowiedział: „Patrzcie” – gdyż patrzymy na rzeczy niewidzialne – 2 Kor. 4: 18. W jaki sposób? „Obaczcie” – to będzie mówiło po wieki – Hebr. 3:1; widzimy także Jezusa – Hebr. 2:9; biegnijmy wytrwale w zawodzie, który nam jest wystawiony – patrząc na Jezusa Wodza – Hebr. 12: 1-2; Pamiętajmy, że musimy się narodzić na nowo, aby widzieć – Jan 3:3; Dzieje Ap. 1:7-11.
II. Temat: „Śpiewajcie Panu” – Psalm 68:5,33; Psalm 136:1-26. Gdy śpiewa chór, to daje rezonans (oddźwięk). Mojżesz z ludem śpiewali Panu (2 Mojż. 15:1). Pieśń uwielbiająca daje rezonans – odpowiedni oddźwięk, który przenoszony bywa do Boga. Tak jak przez samo uściśnienie dłoni przepływa niezliczona ilość atomów, tak dźwięk pieśni dobrze nastrojonych serc może dokonać wielkich rzeczy. Pieśń apostołów poruszyła murami więzienia – Dzieje Ap. 16:25. Wielką chwałę Bogu oddał pieśnią król Jozafat po odniesionym zwycięstwie. Dźwięk tej pieśni doszedł do Boga jako wdzięczność za pomoc w walce (2 Kron. 20:20-28). Psalmista mówi, że nam włożył Pan w usta pieśń nową (Psalm 40:4). Świat cały śpiewa pieśń boleści (Rzym. 2:19-20), nawet cała natura płacze – ziemia bywa oskalpowana – ptactwo pomniejszyło swój śpiew – wielka chemia powoli pustoszy świat. Tylko lud Boży potrafi śpiewać i grać w sercach swych Panu, nawet w nocy piosnka Jego jest z nami (Psalm 42 : 9).
III. Temat: „O pokoju” – Łuk. 24:36. Pan Jezus po swoim zmartwychwstaniu udzielił uczniom pokoju (Jan 20:19-21). Pokój jest to stan, w którym nie ma wojny, nie ma sprzeczności ani zatargów. W przenośni jest to równowaga duchowa (Rzym. 5:1). Pan jest księciem pokoju i daje swój pokój (Jan 14:27; Izaj. 53:5). Bywa nieraz, że pokój jest tylko zewnętrzny (Jer. 6:14). Wszyscy szukają pokoju, lecz jakże trudno jest go znaleźć (Ezech. 7:25; 1 Tes. 5:3).
IV. Temat: „Współżycie – sztuką”. Księga Ruty podaje wspaniałe przykłady współżycia między teściową a synową. Rozdźwięki na tle współżycia są bardzo wielkie. Dlatego przytoczony przykład powinni naśladować wszyscy, którzy znają tę historię.
V. Temat: Napomnienia do rozwoju wiary w obietnice Boże (Hebr. 11:32-38). Wiele przykładów przytoczonych zostało ku naszej nauce.
Także chór młodzieżowy odśpiewał niektóre wzniosłe pieśni. Szczególnie dźwięczna była pieśń nr 482 „Święty, święty jest nasz Bóg”.
Wierzymy, że wszystkie odśpiewane hymny, odmówione modlitwy, jak też i lekcje ze Słowa Bożego, wraz ze społecznością bratnią, wzajemną sympatią, nieobłudną bratnią miłością były jako wonne kadzidła unosząc się przed oblicze Boże. Mimo różnych niedomagań i słabości fizycznych naszego braterstwa, żarliwa gorliwość ku Panu i poczucie odpowiedzialności w wykonywaniu różnych obowiązków, przyczyniały się do dobrego i przyjemnego nastroju.
Przy zakończeniu tej miłej uczty duchowej uczestnicy wyrazili życzenie, aby doznanymi błogosławieństwami podzielić się z braćmi i siostrami, którzy oceniają Prawdę na czasie i w niej chcą pozostać, przez łamy „Na Straży”. Radosną ucztę zakończono hymnem „Zostań z Bogiem, aż się zejdziem znów” i odśpiewaniem wersetu z Ew. św. Jana 3:16 oraz wspólną dziękczynną Modlitwą Pańską.
Wstecz Do góry