Szczęśliwy człowiek narodził się w mieście Odrodzenia, w stanie Miłosierdzia Bożego. Wykształcony został w Szkole Posłuszeństwa, a obecnie żyje w Wytrwałości. Zajmuje się rzemiosłem Pilności. Pomimo tego, że posiada wielką majętność w kraju Chrześcijańskiego Zadowolenia, często podejmuje pracę Zaparcia Samego Siebie. Ubiera się w niewytworną odzież Pokory, a posiada także lepsze ubranie, pod nazwą „Szata Chrystusowej Sprawiedliwości”, które przyodziewa, gdy udaje się do sądu. Często chodzi on w dolinie Poniżenia Samego Siebie, a czasami wspina się na góry „Niebiańskiego Usposobienia”. Co poranek jego śniadanie stanowi Duchowa Modlitwa, ten sam posiłek konsumuje na wieczerzę. Jada on chleb, którego świat nie zna, a napojem jego jest mleko Słowa Bożego. Tym sposobem żyje on szczęśliwie. Szczęśliwy jest ten człowiek, który ma: Zasady Ewangelii w swej woli, właściwy porządek w swych uczuciach, zdrowy Pokój w swym sumieniu, Uświęcającą Łaskę w swym sercu, prawdziwą Boskość w swoim umyśle, Koronę Chwały na swej głowie. Życie takiego człowieka jest szczęśliwe.
Aby osiągnąć takie życie – wierz niezachwianie, módl się gorliwie, postępuj świętobliwie, strzeż serca swego, kieruj swoje myśli ku niebu, odkupuj swój czas, miłuj Chrystusa i pragnij Jego chwały.