Poprzedni artykuł
WsteczWsteczMinęły dwa lata i podwoje gościnnego domu braterstwa Dziewięckich stanęły przed nami otworem. Braterstwo ze Zboru w Kostkach, przy niemałym wsparciu zborów okolicznych, postanowili ponownie zaprosić braci i przygotować Duchową Przystań. Pan pobłogosławił i to chwalebne przedsięwzięcie zostało dokonane. Pierwszym wykładem usłużył br. Zdzisław Kołacz, który zachęcał do noszenia białych szat, według tego, co napisane jest w Kazn. Sal. 9:8 „Noś zawsze białe szaty, a na twojej głowie niech nigdy nie braknie olejku” (BW).
Słowa zachęty uzupełniał wskazówkami na temat, jak utrzymać te szaty w czystości, czym możemy je splamić i jak oczyszczać. Wspominał również, że utrzymanie szat w czystości jest silnie związane z naszą wolą, czystością myśli i zamiarów.
W drugim wykładzie br. Jan Knop tłumaczył: „Czego Izrael szukał”. Wspominał o Prawie Zakonu i konsekwencjach związanych z Jego lekceważeniem. Br. wspomniał, że to, czego szukali Izraelici, wyróżniało ich od innych narodów i nie pozwalało na asymilację z nimi, a jednocześnie powodowało silniejsze jednoczenie ich samych. Wspominał również o Ewangelii, która była im zwiastowana, ale pomimo oczekiwania na Mesjasza nie potrafili Go rozpoznać i przyjąć Jego nauki. „Rózga gniewu Bożego” była tematem trzeciego wykładu, którym usługiwał brat Łukasz Szatyński, rozszerzając lekcję wspomnianą w Izaj. 10:5-7 „Biada Asyryjczykowi, lasce mojego gniewu, w którego ręku jest rózga mojej zawziętości ... Lecz on nie tak sądzi, a jego serce nie tak myśli, bo umyślił w swoim sercu zniszczyć i wytępić niemało narodów” (BW). Brat omawiał fragmenty historii narodu żydowskiego, kiedy to odstępowali od Boga i byli za to karani, a Bóg używał do tego innych narodów, zarówno w czasach starożytnych, jak i w historii współczesnej. Brat poruszał również zjawiska towarzyszące zbliżającej się anarchii i Armagieddonu oraz zmian ustrojowych, jakie miały miejsce w minionym stuleciu.
Ostatniej lekcji pierwszego dnia udzielił nam brat Michał Kopak, a treścią jej było wyjaśnienie proroctwa Dan. 2:44 „Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” (BW). Brat zwracał uwagę na różnice czasowe od snu Nabuchodonozora do jego wyłożenia i czasu, kiedy ten proroczy sen miał się wypełnić. Przypomniane zostały części składowe owego posągu ze snu, a ponadto brat zwrócił uwagę na to, że gdyby naród żydowski dokładnie badał proroctwa, na pewno poznałby czas swego nawiedzenia.
Drugiego dnia pierwsze słowa nauki skierował do nas brat Mirosław Suchanek, przypominając historię kobiety, która była gotowa na wszystko, aby pomóc swojej córce dręczonej przez demony (Mat. 15:21-28). Mówca wspominał czas, kiedy Kananejczycy żyli w przyjaźni z Izraelitami i pomagali sobie nawzajem. Owa niewiasta pomimo niechęci narodowej nazywała naszego Pana „synem Dawida”, co świadczyło o tym, że uznawała Go za Mesjasza, a dzięki swojej determinacji doprowadziła do uwolnienia swej córki od demonów, chociaż nie była Żydówką, zaś Pan jasno się wyraził, że przyszedł do swoich, czyli do dzieci Izraela i do nich ograniczał swe cuda. Kobieta ta dała nam lekcję wiary i cierpliwości w dążeniu do otrzymania błogosławieństwa.
W następnym wykładzie brat Stanisław Sroka tłumaczył nam, „Jakimi mamy być i kim powinniśmy być”. Wspominał o konieczności oddania Bogu naszych serc, kiedy chcemy zostać Jego dziećmi i naśladowcami Jego Syna. Mamy więc pilnować Słowa Bożego i pamiętać o ochotnym dawaniu siebie innym, tak jak to robił nasz Pan. Powinniśmy więc docenić to, że Bóg ze swojej strony zrobił wszystko dając nam swego Syna jako Zbawiciela, a dokonanie wszelkiej sprawiedliwości z naszej strony jest warunkiem przywrócenia synostwa komukolwiek z ludzi. Mamy więc pamiętać, że usprawiedliwienie jest postanowione z łaski Bożej i otrzymujemy je jako dar od naszego Pana, odkupiony Jego drogocenną krwią.
Brat Józef Sygnowski rozjaśniał nam z kolei zagadnienie Restytucji, a to na podstawie trzeciego rozdziału Proroctwa Izajasza i rozprawy z narodem izraelskim na podstawie Izaj. 40:1. Brat wspomniał o konieczności naprawiania w dwóch etapach tj. struktur ziemskich i charakteru człowieka. By więc można było dokonać dzieła restytucji, muszą zostać zniszczone związki państwowe i struktury społeczne. Rzym. 8:19-21 „Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, gdyż stworzenie zostało poddane znikomości nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych” (BW). Czynność ta nie może być wykonana przez człowieka, ale przez samego Boga, a znakiem tego mają być wydarzenia w narodzie izraelskim, np: Amos. 9:11 „W owym dniu podniosę upadającą chatkę Dawida i zamuruję jej pęknięcia, i podźwignę ją z ruin, i odbuduję ją jak za dawnych dni” (BW).
W ostatnim wykładzie konwencji brat Bronisław Kaczor poruszył kwestię czasu i mówił, że „Wszystko ma swój czas”. Przybliżył nam zagadnienie czasu, który jest nam potrzebny choćby do tego, aby go właściwie wykorzystywać, planować, a stracony odkupować. Był czas stwarzania świata, czas powołania narodu izraelskiego, niewoli itd. Nasz czas w porównaniu do czasu Bożego biegnie inaczej, bo np. 1 dzień u Boga to nasze 1000 lat, ale jest on dla nas bardzo istotny, bo porządkuje pewne wydarzenia, jest pewnym punktem odniesienia do innych wydarzeń i jest miernikiem kontrolującym nasz postęp.
Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, że przygotował nam tę przystań, pobudził serca braterstwa w Kostkach i okolicznych Zborach, a tym braterstwu jesteśmy wdzięczni za wysiłek i wyrzeczenia związane z przygotowaniem tej Uczty Duchowej. Hebr. 6:10 „Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego, gdy usługiwaliście świętym i gdy usługujecie” (BW).
XXV Konwencja Generalna odbyła się w dniach 21-22 lipca 2007 roku w salach Nowohuckiego Centrum Kultury w Krakowie.
Konwencję rozpoczęto o godz. 9.00 pieśnią oraz modlitwą z prośbą o błogosławieństwo Pańskie. Zebranych braci i siostry z całego kraju oraz gości z różnych krajów świata przywitał przewodniczący pierwszego dnia br. Walenty Bywalec.
Po odczytaniu tekstu Manny i przekazaniu komunikatów organizacyjnych pierwszym wykładem usłużył br. Stanisław Kuc. Temat, którym brat podzielił się ze zgromadzonymi, był ściśle związany z przewodnim wersetem Konwencji „Zachowajcie siebie samych w miłości Bożej” (List św. Judy w. 21).
Brat zwrócił uwagę, że miłość do Pana Boga możemy okazywać we wszystkich sprawach codziennego życia. Nie ma innej drogi dla chrześcijanina jak pójście za Jezusem, jak trwanie w miłości Bożej.
Drugim wykładem usłużył br. Piotr Krajcer. W swych rozważaniach, opartych na fragmencie Księgi Ijoba 19:25-26, a dotyczących odkupienia brat wskazał, że okup za życie człowieka jest bardzo drogi i nikt z ludzi nie może zapłacić takiej ceny. Jedynie Jezus Chrystus jest w stanie odkupić ludzkość. Droga odkupienia jest najlepszą drogą zbawienia człowieka.
Kolejnym wykładem zatytułowanym „Jam jest Alfa i Omega” usłużył br. Roman Młotkiewicz z Francji. Słowa tytułowe pochodzące z księgi Objawienia były wstępem do rozważań o Jezusie Chrystusie i Jego dziele.
Po wykładzie odczytany został przez br. Krzysztofa Nawrockiego wyciąg z protokołu ze Zjazdu Braci Starszych, Diakonów i Przedstawicieli Zborów dotyczący nominacji braci do usługi międzyzborowej oraz pracy w poszczególnych organach statutowych Zrzeszenia.
Po przerwie i przekazaniu pozdrowień od braterstwa z kraju i z zagranicy ostatnim wykładem tego dnia skierowanym szczególnie do publiczności usłużył br. Stanisław Sławiński.
Brat przedstawił w swym rozważaniu, które zatytułował „Jestem, który jestem”, problematykę wiary, która toruje drogę do Boga. Wiara jest ważna w życiu każdego, kto chce zbliżyć się do Boga. Towarzyszy temu stały wysiłek i stałe wsłuchiwanie się w głos Boży.
Pierwszy dzień Konwencji zakończył występ chóru „Syloe”, śpiewającego pieśni na chwałę Bogu. Podczas występu zaprezentowano w formie audiowizualnego pokazu wypowiedzi kilku z braterstwa dotyczące tego, jak dużą rolę odgrywa w ich życiu duchowym wspólne śpiewanie pieśni.
W drugim dniu przewodniczył br. Waldemar Szymański. Konwencję rozpoczęto również o godz. 9.00 pieśnią, modlitwą oraz odczytaniem Manny.
Pierwszym wykładem zatytułowanym „Ogień gniewu Bożego” usłużył br. Michaił Lendel z Ukrainy. Brat przedstawił wiele fragmentów Pisma Świętego mówiących o ogniu spalającym ofiary, jak również o ogniu jako symbolu doświadczeń oraz prób.
Następną częścią braterskiej społeczności były wybory braci do usługi międzyzborowej oraz pełnienia statutowych funkcji w naszym Zrzeszeniu.
To szczególne nabożeństwo rozpoczęto zaśpiewaniem pieśni 247 A oraz modlitwą, a w części poświęconej przeprowadzeniu wyborów przewodniczył brat Józef Sygnowski. Brat przewodniczący zwrócił uwagę na werset z 1 Kor. 14:40, stwierdzając, że społeczność potrzebuje roztropnych sług, którzy mogliby we właściwy sposób zaspokoić jej potrzeby, pomagając braciom i siostrom w ich duchowym wzroście i przyczyniając się do rozwiązywania pojawiających się problemów. Wspomniane zostało, że do służby w posłudze międzyzborowej niezbędne są kwalifikacje, jakie Słowo Boże stawia przed braćmi starszymi i diakonami, ale dodatkowo niezbędna jest odpowiedzialność, współpraca i szacunek. Brat przewodniczący przypomniał, że uprawnionymi do głosowania są poświęceni bracia i siostry, członkowie zborów naszego Zrzeszenia, po czym przystąpił do poddawania głosowaniu poszczególnych kandydatur. Obserwatorzy głosowań zliczali ewentualne głosy przeciwne kandydaturom. Zgromadzeni na Konwencji Generalnej bracia i siostry udzielili swego poparcia następującym braciom nominowanym wcześniej przez przedstawicieli Zborów.
Wybór braci kaznodziei objazdowych
1) br. Piotr Krajcer
2) br. Walenty Bywalec
3) br. Waldemar Szymański
4) br. Franciszek Olejarz
5) br. Jan Knop
6) br. Stanisław Sroka
7) br. Stanisław Kuc
8) br. Henryk Plewniok
9) br. Jan Litkowicz
10) br. Jan Kopak
11) br. Tadeusz Wójciak
12) br. Aleksander Lipka
13) br. Bronisław Kaczor
14) br. Leszek Krawczyk
15) br. Piotr Knop
16) br. Edward Sadowy
Wybór Zarządu Zrzeszenia
• Przewodniczący Zrzeszenia br. Edward Pietrzyk
• I zastępca Przewodniczącego Zrzeszenia br. Waldemar Szymański
• II zastępca Przewodniczącego Zrzeszenia br. Józef Sygnowski
• Członek Zarządu Zrzeszenia br. Franciszek Olejarz
• Członek Zarządu Zrzeszenia br. Stanisław Kuc
Wybór Członków Komisji Rewizyjnej
1) br. Henryk Szarkowicz
2) br. Edward Sadowy
3) br. Marek Sikora
Akceptacja Sekretarza Zrzeszenia
br. Krzysztof Nawrocki
Wybór Skarbnika i Księgarza Zrzeszenia (połączone funkcje pełnione przez jedną osobę)
br. Marek Kamiński
Wybór Członków Komitetu Redakcyjnego
a) Zespół redagujący pismo „Na Straży” – 6 osób
1) br. Jan Knop
2) br. Piotr Krajcer
3) br. Waldemar Szymański
4) br. Krzysztof Nawrocki
5) br. Aleksander Lipka
6) br. Stanisław Sroka
b) Zespół redagujący „Wędrówkę” – 2 osoby
7) br. Daniel Iwaniak
8) br. Sławomir Pietrzyk
c) Pismo Herald
9) br. Przemysław Pietrzyk
d) Internet
10) br. Piotr Kubic
Wybór Członków Komitetu ds. Młodzieży
1) br. Dariusz Hojnca
2) br. Tomasz Kupski (jednoczesny wybór jako przewodniczącego Komitetu)
3) br. Paweł Lipianin
4) br. Tomasz Szarkowicz
5) br. Łukasz Knop
Wybór Członków Komitetu ds. Ewangelizacji
1) br. Dariusz Bywalec
2) br. Walenty Bywalec (jednoczesny wybór jako przewodniczącego Komitetu)
3) br. Łukasz Kupski
4) br. Andrzej Jończy
Wybór Członków Komitetu ds. Pomocy Społecznej
1) br. Andrzej Dąbek
2) br. Leszek Szarkowicz (jednoczesny wybór jako przewodniczącego Komitetu)
3) br. Lucjan Pulikowski
4) br. Stanisław Sławiński
5) br. Henryk Głąb
Wybór do koordynacji usługi duchowej (marszruta braci pielgrzymów)
br. Franciszek Olejarz
Jednogłośnie zaakceptowano dwuletni okres trwania kadencji, to znaczy do lipca 2009 roku.
Ustalenie to dotyczy wszystkich organów statutowych za wyjątkiem Zarządu Zrzeszenia (5 osób), w przypadku którego przewidziane są ponowne wybory w listopadzie 2007 r.
W dalszej części nabożeństwa brat przewodniczący powiedział, że bracia, którym powierzono poszczególne funkcje powinni dbać o to, by ich praca służyła ku zbudowaniu, a wszyscy braterstwo, którzy podnosili swe ręce udzielając im swego poparcia, powinni poprzez modlitwy i „podnoszenie rąk” wspierać ich w tej pracy, byśmy wszyscy mogli otrzymać błogosławieństwo.
Na tym zakończone zostały wybory, a przewodniczenie przekazane br. Waldemarowi Szymańskiemu, który zwrócił uwagę, że pięciu braci, którzy dotąd pełnili usługę brata pielgrzyma, z różnych powodów zrezygnowało z niej. Brat Szymański złożył im podziękowanie za trud, który ponosili, aby służyć naszej społeczności i za dobrą pracę, jaką wykonywali.
Nabożeństwo poświęcone wyborom zostało zakończone pieśnią nr 51 oraz modlitwą.
Po przerwie następnym wykładem podzielił się br. Piotr Knop, którego tytuł „Powołanie Nowego Stworzenia” stanowiły słowa apostoła Pawła z Listu do Hebr. 3:1.
Brat przedstawił ważność powołania niebieskiego, autora powołania, którym jest Bóg, czas, w którym to się dokonuje oraz cel powołania.
Ostatnim wykładem dwudniowej społeczności braterskiej usłużył br. Daniel Krawczyk. „Ja i Dom mój będziemy służyć Panu” to tytuł rozważań brata dotyczących życia w rodzinie. W świetle słów Pisma Świętego brat podkreślił, jak ważne jest to zagadnienie.
Zagrożenia przychodzące ze świata to podważanie autorytetu Słowa Bożego. Liczne przytaczane historie biblijne stanowiły przypomnienie i wzór do naśladowania tego, jak trwać w służbie Panu.
Pozdrowienia wypełniające większość wolnych chwil Konwencji były także miłym akcentem jej zakończenia. Pieśnią „Zostań z Bogiem”, wspólną modlitwą oraz zaśpiewaniem Psalmu 133 zakończono XXV Konwencję Generalną.
„Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie” – Kol. 3:16.
To przesłanie apostoła Pawła było hasłem trzydniowej uczty duchowej w Białogardzie, na której zebrało się około 600 osób braterstwa, sympatyków oraz młodzieży i dzieci. Była to już 26. konwencja na tym miejscu, zorganizowana dzięki łasce i Opatrzności Bożej przy udziale i pomocy braterstwa z innych Zborów.
W pierwszym dniu przewodniczył brat Jan Knop, starszy miejscowego zboru, który na wstępie powitał zebranych gości i życzył wszystkim pokoju Bożego i Jego błogosławieństw w ciągu całego pobytu na tym miejscu.
Pierwszym wykładem służył brat Daniel Krawczyk, którego tematem była nauka zawarta w haśle konwencji: „Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie”. Dalsze słowa tego wersetu mówią, by to słowo mieszkało we wszelkiej mądrości. Poprzednie wersety wskazują, jak należy prowadzić życie, aby to słowo, Prawda Chrystusowa wywarła dodatni wpływ na nasz rozwój duchowy. Brat zachęcał, aby tę społeczność wykorzystać w celu wzrostu znajomości Prawdy w obfitości.
Drugim wykładem usłużył gość z Francji, brat Mariusz Kwarciak. Temat „Trzy albo cztery znaki Mojżesza” zawierał naukę z życia męża Bożego Mojżesza, gdy Bóg zlecał mu zadanie bycia wodzem narodu wybranego. Mojżesz wzbraniał się, gdyż pamiętał, że nie był rozumiany przez swoich i zmuszony był uciekać. Bóg dał mu moc dokonania trzech znaków dla przekonania swoich braci, że na pewno został posłany przez Boga, natomiast dla niego był dany specjalny, czwarty znak: 2 Mojż. 3:12 „Gdy wyprowadzisz lud z Egiptu, służyć będziecie Bogu na tej górze”. W znakach tych zawarta jest ważna nauka, która ma wypełnienie w czasach wtórej obecności naszego Pana.
Po przerwie obiadowej brat Stanisław Kuc służył tematem z Obj. 5:11-12 „Godność Baranka”. Brat w oparciu o świadectwa proroków i Nowego Testamentu wykazał, że wszystkie wydarzenia z życia Pana Jezusa – Baranka Bożego, były przejrzane przed założeniem świata i wypełniały się w ściśle określonym czasie. Za dokładne wypełnienie woli Bożej Baranek – Jezus Chrystus został obdarzony najwyższą godnością.
Ostatnim, czwartym wykładem w tym dniu służył brat Franciszek Olejarz. Temat jego rozważań: „Wtóra obecność Pana a Tysiąclecie królowania Chrystusa” jest bardzo ważnym zagadnieniem, gdyż niewłaściwe zrozumienie tych dwóch kwestii powoduje wiele sprzecznych myśli. Jakkolwiek Pan przyszedł po raz wtóry z pełnią władzy królewskiej, to jednak tysiącletni czas królowania nastąpi, gdy Kościół – kompletny Chrystus Głowa i Ciało dokona swojej ofiary. Obecny czas jest intensywnym przygotowaniem do mającego wkrótce nastąpić wesela Barankowego oraz inauguracji tysiącletniego królowania nad światem.
W drugim dniu konwencji przewodniczył brat Henryk Głąb.
Jako pierwszy w tym dniu brat Józef Sygnowski służył tematem: „Nie lękajcie się! Eliasz przyjdzie i wszystko odnowi”. Była to lekcja z Ew. Mateusza 17:1-12 dotycząca wizji dokonanej podczas przemienienia Pańskiego. Uczniowie Piotr, Jan i Jakub będący świadkami cudownego wydarzenia byli tym zjawiskiem przerażeni. Pan ich uspokaja i przekazuje ważną naukę wynikającą z wypełnienia tej wizji. Jest to nauka dotycząca restytucji, odnowienia wszystkiego, a dokona tego pozaobrazowy Eliasz – kompletny Chrystus. Proces restytucji miał przebiegać w dwóch etapach i obecnie trwający proces dotyczy ziemi – społeczeństwa, a wkrótce nastąpi proces dotyczący indywidualnego naprawienia jednostki ludzkiej. Temat ten był kontynuacją ostatniego wykładu z dnia poprzedniego.
Brat Daniel Kaleta podzielił się rozważaniem z proroctwa Jeremiasza, rozdział 35. na temat: „Posłuszeństwo Rechabitów”. Bóg przez proroka daje za przykład narodowi izraelskiemu bractwo Rechabitów, jak skrupulatnie przestrzegali nakazu swoich ojców dotyczącego sposobu ich życia. Natomiast Izrael, mimo nieustannych nakazów i napomnień, jest nieposłuszny względem prawa Bożego. Z przykładu tego wypływa piękna nauka dla nas, a szczególnie dla młodego pokolenia, jak należy cenić i pielęgnować dorobek naszych ojców i braci, którzy tworzyli podstawy naszej społeczności, dzięki której możemy cieszyć się bogactwem Prawdy i wolnością od powszechnych w świecie nałogów.
Trzecim wykładem służył brat Paweł Dąbek na temat: „Pieśni stopni”. Psalmy od 120 do 134 są psalmami zwanymi Pieśni pielgrzymek lub Pieśni stopni. Były one śpiewane uroczyście podczas wstępowania do świątyni. W psalmach tych jest zawarty cały plan Boży w rozwoju Jego ludu, zarówno błogosławieństwa, jak też doświadczenia w życiu cielesnego i duchowego Izraela.
Po przerwie obiadowej był wykład do chrztu, którym usłużył brat Jan Kopak. Zgodnie ze słowami, które wyrzekł rzezaniec królowej etiopskiej Kandaki do Filipa (Dzieje Ap. 8:36-37) „Cóż stoi na przeszkodzie, abym był ochrzczony?” istotnie nic nie powinno stać na przeszkodzie tym, którzy uwierzyli i pragną korzystać z jeszcze trwającego przywileju, gdy wąska droga prowadząca do żywota trwa. Brat zachęcał, by korzystać z łaski powołania i usprawiedliwienia, które zapewnia ofiara Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Do symbolu chrztu przystąpiło 10 młodych osób. Przy zanurzaniu w rzece Parsęcie usługiwał brat Henryk Szarkowicz. Wszyscy uczestnicy konwencji składali serdeczne życzenia błogosławieństw Ojca Niebieskiego w ich poświęconym życiu.
Ostatnim nabożeństwem tego dnia było „Zeznanie świadectw”, a przewodniczył w nim brat Stanisław Sławiński. Myślą przewodnią tej społeczności była treść hasła konwencji „Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie”. Brat zwracał uwagę, by biorący udział w zeznaniach wypowiadali się, jak nauka Chrystusa miała i ma wpływ na ich życie w rodzinie, w społeczności braterskiej i otoczeniu. Głos zabrało kilkanaście osób, które w różny sposób przedstawiały swoje przeżycia z uwzględnieniem następstw wynikających z nauki Chrystusa w rozwoju życia duchowego. Społeczność ta zakończyła się dość późno, bo około godziny 20, mimo to uczestnicy byli zadowoleni z bogatych przeżyć tego dnia. Po kolacji jeszcze długo rozbrzmiewały na sali pieśni śpiewane przez liczne grono braterstwa.
W trzecim dniu przewodniczył brat Edward Szarkowicz. Brat Stanisław Sroka jako pierwszy w tym dniu podzielił się rozważaniami na temat: „Jezus Chrystus syn Abrahama, syn Boży”. Jezus i Abraham są najchwalebniejszymi postaciami opisanymi w Piśmie Świętym. W Ew. Mat. 1:1 rodowód Pana Jezusa podaje, że jest On synem Dawida, syna Abrahama, a więc Abraham jest ojcem Pana Jezusa. Chrystus – Nowe Stworzenie również jest synem Abrahama, co wynika z obietnicy danej Abrahamowi. Apostoł Paweł pisze: „Jeżeli jesteśmy Chrystusowi, jesteśmy potomkami Abrahama”. W oświadczeniu tym zawiera się cudowny punkt widzenia Bożego przedstawiony w Jego planie.
Drugim wykładem usłużył brat Edward Pietrzyk, który mówił na temat: „Potomstwo Syjonu” (Izaj. 66:6-8).
W swym rozważaniu nad tym proroctwem brat skupił się nad trzema problemami:
1) Odniesienie czasowe, czyli do jakiego czasu odnosi się proroctwo
2) Znaczenie symboliki Syjonu, który tak nietypowo rodzi
3) Potomstwo Syjonu i kto jest tym potomstwem.
Proroctwo rozważane jest w dwóch odniesieniach, literalnym, które dokonało się w historii Izraela po wydaniu edyktu Cyrusa o odbudowie Jerozolimy, oraz w odniesieniu duchowym, dotyczącym duchowego Syjonu, które jeszcze należy do niedalekiej przyszłości.
Jako trzeci wykład swój powiedział brat Marek Sikora. Jego temat to „Bóg nagradza tych, którzy go szukają” (Hebr. 11:1,6). Wiara jest podstawą naszej łączności z Bogiem i źródłem poznania Jego woli. Wiara w obietnice Boże powinna być silna, gdyż tylko wtedy można się spodziewać, że nadzieja otrzymania nagrody duchowego stanu, a nawet Boskiej natury zostanie urzeczywistniona.
Ostatnimi rozważaniami tego dnia i całej konwencji podzielił się z nami brat Edward Sadowy, który nazwał je: „Bądź wola Twoja”. Brat tym wykładem podsumował atmosferę całej konwencji, gdyż słowa uwielbienia Ojca wyrażone w modlitwie Pańskiej ukazują całkowite poddanie się Jego opatrzności. Wolą Bożą jest obdarzyć życiem wiecznym każdego człowieka posłusznego Jego prawu. Gdy zgodnie z hasłem konwencji: „Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie”, tak będzie, poddanie się woli Bożej będzie możliwe i skuteczne.
Przy zakończeniu brat przewodniczący zwrócił się z apelem do wszystkich zebranych, by oddać chwałę i złożyć dzięki Ojcu Niebieskiemu i Zbawicielowi za tak wspaniałe błogosławieństwo, którego byliśmy uczestnikami. Mieliśmy możność przeżyć wiele przyjemnych chwil, wysłuchać 12 wykładów i wziąć udział w społeczności Zebrania Świadectw; było też wiele okazji do rozmów i wieczornych śpiewów. Dzieci miały zapewnioną opiekę dzięki braciom z Komitetu Młodzieżowego; bracia prowadzący śpiew i zapewniający dobre nagłośnienie oddali wielką przysługę, by wszyscy mogli odczuć bogactwo Bożego błogosławieństwa.
Pieśnią „Zostań z Bogiem aż się zejdziem znów” i modlitwą Pańską 26. konwencja została zakończona. Życzeniem ogółu było, by przekazać serdeczne uczucia bratniej miłości wszystkim, którzy są czytelnikami tej notatki.
Wstecz Do góry