Poprzedni artykuł
WsteczWsteczW pierwszej i drugiej części pisałem, dlaczego Pan Bóg pozwolił szatanowi doświadczać całą ludzkość i Kościół Wieku Ewangelii. Wpływy kusiciela są szczególnym zagrożeniem dla naśladowców Chrystusa, ale Bóg na nie dozwalał. Przy czym nie niweczą one Boskiego planu ani Jego zamierzeń, ale szatan podświadomie współdziała w realizacji Boskich celów. Np. bez jego zaślepiającego wpływu książęta żydowscy nie mogliby ukrzyżować naszego Pana. Stwierdził to św. ap. Piotr: „Ale teraz bracia! wiem, żeście to z nieświadomości, jako i książęta wasi, uczynili” – Dzieje Ap. 3:17 (BG). Podobnie bez zwodzenia szatana prawdziwy Kościół Chrystusowy nie mógłby być prześladowany. Droga do chwały, zaszczytów i nieśmiertelności nie mogłaby stać się wąską drogą. Pańskie klejnoty nie byłyby wypolerowane i przygotowane do zaszczytnych miejsc w domu Ojca Niebieskiego. Pan Bóg dozwolił wielkiemu przeciwnikowi do wypełniania Boskich zamierzeń. Szatan przypuszczał, że niweczył plany Boże, lecz to był jego błąd. Boskie Słowo jest pewne, które głosi: „Takci będzie słowo moje, które wynajdzie z ust moich, nie wróci się do mnie próżno, ale uczyni to, co mi się podoba i poszczęści mu się w tym, na co je pośle” – Izaj. 55:11.
Pismo Święte wyraźnie uczy, że świat znajduje się pod panowaniem „księcia tego świata”. Ale jak długo to będzie trwać? Słowo Boże odpowiada, że nasz Pan podczas swej wtórej obecności w mocy i wielkiej chwale zwiąże mocarza i obali jego panowanie, które nie pochodzi z Boskiego upoważnienia, lecz zostało zbudowane na ludzkich słabościach, nieświadomości i przesądach.
Skompletowanie i uwielbienie Kościoła będzie oznaczać czas ustanowienia Królestwa Chrystusa. Wtedy nastąpi wylanie Bożego błogosławieństwa i usunięcie przekleństwa. Szatan zostanie związany na tysiąc lat. Znajomość Boga stopniowo napełni całą ziemię. Starożytni prorocy będą uczynieni książętami na całej ziemi dla naprawienia swych braci – cielesnego Izraela oraz całej ludzkości.
Objawiciel święty Jan dokładnie nas informuje, że szatan będzie związany na tysiąc lat, aby nie mógł więcej zwodzić narodów.
„I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił do otchłani, zamknął ją i położył nad nią pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni onych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas” – Obj. 20:1-3 (BW).
Na ten temat są zdania podzielone. Jedni twierdzą, że Szatan został już związany, inni uważają, że na świecie panuje grzech, degradacja, nieszczęścia, świat jest pod panowaniem złego. To upoważnia niektórych do twierdzenia, że Pan nie jest obecny, bo szatan nie jest związany. Inni z braterstwa twierdzą, że szatan jest w trakcie wiązania. Myślę, że racja może być tylko jedna. Więc trzeba dojść do jednego zrozumienia. Jest to możliwe, jeżeli wszystko postawimy na właściwym miejscu.
Nie wolno nam osądzać strony, która nie zgadza się z naszymi poglądami, że postępuje nieuczciwie lub naciąga wersety Pisma Świętego. Nie wpadajmy w żadną krańcowość, bo napotkamy na trudność zrozumienia nauk czasowych. Biblia nas ostrzega, by nie udawać się na prawo ani na lewo. Postępować mamy środkiem drogi, wtedy będziemy w stanie wysłuchać i zrozumieć twierdzenia innych. Będziemy umieć przeciwne stanowiska ze sobą zharmonizować. Przekonamy się, że często w naszym zrozumieniu nie ma różnicy, myślimy o tej samej rzeczy, lecz używamy innych słów na określenie danego przedmiotu i to powoduje nieporozumienie. Spróbujmy się wspólnie zastanowić nad nauką św. Objawiciela Jana z 20:1-3 „I widziałem anioła zstępującego z nieba”.
Kim jest ten anioł? Niewątpliwie, jest nim nasz Pan Jezus Chrystus. W ten sposób św. Jan Objawiciel zaznacza w historii świata fakt rozpoczęcia się wtórej obecności Syna Człowieczego.
„Z nieba” – stamtąd, gdzie przebywał aż do czasu, w którym nastąpić miało naprawienie wszystkich rzeczy, które mają ścisły związek z wiązaniem szatana: „Gdyby przyszły czasy ochłody od obliczności Pańskiej, a posłałby cnego, którym wam opowiadany jest, Jezusa Chrystusa. Który, zaiste, niebiosa ma objąć aż do czasu naprawienia wszystkich rzeczy...” – Dzieje Ap. 3:20-21 (BG).
„Zstępujący” – oznacza Jego stopniową działalność, rozciągającą się w czasie. Nasz Pan przyrównuje swoją obecność do wschodzącego światła, czyli Pan obecny po raz wtóry jako Anioł Światłości dokonuje związania króla ciemności.
Klucz jest symbolem władzy i mocy. W tym rozdziale o ”uwięzieniu szatana” jest użyty termin „pełnomocnictwo”. To określenie jest właściwe, bo jeżeli komuś dajemy klucz do mieszkania, tym samym dajemy pełnomocnictwo otwarcia drzwi naszego domu. Nasz Pan otrzymał zupełne pełnomocnictwo przy zmartwychwstaniu: „Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi” – Mat. 28:18 (BG). Prawo do tego klucza nasz Pan otrzymał przez swoją śmierć. „... aby przez śmierć zniszczył tego, który miał władzę śmierci, to jest, diabła” – Hebr. 2:l4 (BW). Śmierć Jezusa przypieczętowała Boski wyrok na szatana. „Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata będzie wyrzucony” – Jan 12:31 (BW). Klucze do tej przepaści – otchłani nasz Pan używa od czasu wzbudzenia niewiasty, to jest Kościoła (Obj. 12:13-14).
Powierzenie Jezusowi klucza od otchłani jest kolejnym symbolem nieograniczonej mocy w każdym kierunku, wielkiego pełnomocnictwa na niebie i na ziemi. Dzieło otwarcia otchłani odbywa się teraz, w czasie wtórej obecności Pana mającego Boskie pełnomocnictwo ilustrowane przez klucz.
„Wielki łańcuch” jest symbolem mocy jako narzędzia krępującego i powściągającego wpływ i władzę szatana. Wydaje się, że może nim być moc światła Prawdy, Słowa Bożego, objawiającego wszelkie zło i zakłamanie. Te dwie przeciwne rzeczy: światłość i ciemność mają swe źródła – Księcia Światłości i księcia ciemności. Książę Światłości – nasz Pan, aby dokonać swego chwalebnego dzieła, zarzucił łańcuch na księcia ciemności, szatana, by dopomóc Kościołowi przez wstrzymanie wiatrów i sił przychodzącego wielkiego ucisku.
Biblia Grecko-Polska podaje: „kajdany”, co oznacza wielką moc Chrystusa, Jego Prawdy obezwładniającej błędy szatańskiej ciemności. Cały świat zaczyna budzić się i zrywa kajdany ciemności, którymi był skuty przez szatana i jego system. Dotąd ciemność była tym łańcuchem, wiązała myśl ludzką, lecz zło nie było krępowane. Błędne nauki szatana miały ogólne wzięcie u ludzi, aż wreszcie nastał czas, gdy światłość stała się tym łańcuchem wskazującym Prawdę, a wiążącym błąd. Albowiem to, co objawia duch Boży, jest światłością, a to, co objawia wtóra obecność Pana, jest łańcuchem, gdyż powściąga i krępuje ciemnotę przeciwnika.
„Łańcuch” czy „kajdany”, o których jest mowa w Obj. 20:1 posiada jednakowe symboliczne znaczenie. Określa pewną władzę powściągającą i krepującą księcia ciemności. Dla nas określenia te oznaczają całkowite skrępowanie szatana i jego siły zła.
Jeżeli już poznaliśmy „anioła zstępującego z nieba”, znaczenie „klucza od otchłani” i znaczenie „wielkiego łańcucha”, to spójrzmy na przypowieść naszego Pana, która stanowi klucz właściwego zrozumienia w temacie związania szatana.
„A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże. Albo jak może kto wejść do domu mocarza i jego sprzęty zagrabić, jeśli pierwej nie zwiąże mocarza; wtedy dopiero dom jego ograbi” – Mat. 12:28-29 (BW). Wypowiedź ta jednoznacznie uczy, że związanie szatana musi poprzedzać splądrowanie jego domu. Będzie to zarazem oznaczać zmianę panującego, gdyż, zgodnie z zapisem Słowa Bożego, teraźniejszy wiek zły, aż do ustanowienia Królestwa Bożego, jest pod ograniczoną władzą szatana.
„Odnośnie domu mocarza możemy powiedzieć, że wyrażenie to odnosi się do jego domowników, którymi w obecnym czasie są upadli aniołowie. Mieli oni być poddani swemu księciu szatanowi tylko do pewnego czasu. Do czasu wtórej obecności naszego Pana i sądzimy, że odtąd rozpoczął się nieład w domu szatana, a to uwidoczniło się w tym, że usiłowania i zabiegi w różnych odcieniach społeczeństwa, aby przeprowadzić pewne plany, są jedne drugim przeciwne. Siły duchowe działają samowolnie, bez poddawania się kontroli szatana, wywierając różnorodne wpływy na ludzkość, czym wyrządzają spustoszenie nie mniejsze, jak znajdowaliby się w pokrewieństwie i harmonii z szatanem. Bądź co bądź, to niszczy jego wpływ. Wierzymy, że każdy krok i postęp umiejętności i wiedzy ukraca ciemnotę, zło i zabobon” (cytat W. T. 1910-154).
Przypowieść naszego Pana odnośnie wiązania „mocarza” pokazuje nam, że nastąpi to w sposób szybki. Gdyby „mocarz” wiedział, o którym czasie złodziej przyjdzie, wtedy by czuwał i nie dopuścił, by ktoś wszedł do jego domu bez zaproszenia. To wskazuje, że szatan nie będzie wiedział, w jakim czasie ta katastrofa dosięgnie go, jego zwolenników i jego sprzętu. Meble jego zostaną wyrzucone, a dom zajęty przez Pana Chwały.
Cała operacja wiązania szatana składa się z czterech zarysów, podaje św. ap. Jan:
a) ”uchwycił smoka”,
b) „związał go na tysiąc lat”,
c) „wrzucił go w przepaść”,
d) „zamknął i zapieczętował”.
Mamy tu pokazany cały proces, jaki Pan zastosował w stosunku do szatana. Gdy przyszedł po raz wtóry, najpierw go „uchwycił”. Znaczy to, że rozpoczął wiązanie (nie związał). Jest różnica pomiędzy wiązaniem szatana a związaniem.
Wiązanie – to jest ograniczenie, władza szatana stopniowo zmniejsza się i obejmuje w sobie cztery zarysy wymienione przez św. ap. Jana.
Związanie – oznacza obezwładnienie przeciwnika i wrzucenie do przepaści. Odnosi się to szczególnie do zakończenia procesu wiązania, uwidocznionego w słowach „zamknął i zapieczętował”.
„Stopniowe wiązanie – podczas pierwszej obecności Pomazańca została zademonstrowana Jego moc dla wzmocnienia naszej wiary, dla pogłębienia naszej radości i pocieszenia. Szatanowi dozwolone było mieć nadal kontrolę nad światem, aż do zakończenia obecnego Wieku Ewangelii, gdzie jego wiązanie będzie stopniowo dokonywane i będzie kontynuowane w celu uwolnienia całego świata z jego kajdan błędu, którymi uciskał narody. Zabranie Kościoła obecnie postępuje, stopniowo zostanie on skompletowany, a wkrótce potem królestwa tego świata, wraz ze wszystkimi instytucjami, zostaną obalone w czasie najwyższego ucisku, jakiego świat nie widział, ponieważ po zabraniu klasy Oblubienicy Pan dokona sądu nad Babilonem. W owym czasie szatan będzie związany, aby nie zwodził narodów, aż do końca Tysiąclecia Pana – Obj. 20:3” (W. T. VI -1906, „NS” 1978 47-48).
Z powyższego cytatu wynika jasno, że jeżeli zabranie Kościoła odbywa się w sposób stopniowy, to i wiązanie szatana też jest stopniowe.
Związanie szatana jest ściśle powiązane przez św. ap. Jana z królowaniem Kościoła. O czym świadczą słowa: „... ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat” – Obj. 20:4-6 (BW).
Chcę jeszcze wspomnieć, że przedstawicielem władzy szatana są rządy przedstawione w posągu Nabuchodonozora. Jako ostatni jest Rzym – papiestwo. Czy ono ma dziś taką władzę jak w wiekach średnich? Nie! To jest dowód, że Pan obecny po raz wtóry ogranicza władzę szatana. Czy jest jeszcze zło? Tak! To jest dowód, że wiązanie szatana jest stopniowym procesem.
Na wiązanie szatana należy patrzeć z dwu punktów. Pierwszy dotyczy jego wpływu na upadłych aniołów. Drugi dotyczy skutku jego wpływu na rządy ludzkie, na różne organizacje i poszczególne jednostki.
Nie byłoby rozsądnym przypuszczać, że wiązanie i stłumienie jego władzy czy wpływu będzie dziełem jednej chwili. Będzie to wykonane stopniowo. Proces ten będzie się odznaczać stopniową utratą jego władzy i wpływów. Po dokonaniu tego nastąpi to, co jest symbolizowane przez wrzucenie go do przepaści i zapieczętowanie.
• od „uchwycenia go”,
• od „związania na tysiąc lat”,
• od „wrzucenia do otchłani”,
• od „położenia pieczęci”.
Wiązanie rozpoczęło się od „uchwycenia smoka”, lecz związanie nastąpi w czasie „położenia pieczęci”, co oznacza, że jest nienaruszalne i prawomocne. Świadczy o zakończonej operacji danego dzieła. W tym przypadku o związaniu szatana.
Osobista obecność naszego Pana spowodowała „uchwycenie smoka”. Szatan traci swój wpływ. Ogień w jego domu dowodzi, że nie kontroluje on już powstałej sytuacji, gdzie demony wyzwalają się spod jego władzy i powodują jeszcze więcej zła jak sam szatan. To z kolei powoduje upadek szatana i znaczy, że „szatan wygania szatana”. Taka sytuacja powoduje zniszczenie na zawsze dwóch systemów.
Pierwszy – to bestia. Drugi – to fałszywy prorok. Jeżeli to będzie zniszczone, szatan zostanie wrzucony do otchłani, a potem rozchwycony będzie jego sprzęt. A to może oznaczać zniszczenie wszystkich jego metod, narzędzi zła, by ludzkość mogła otrzymać błogosławieństwo.
Wiązanie szatana jest procesem trwającym w czasie, który rozpoczął się wraz z nastaniem Pańskiej parousji.
„Gdy spoglądam na świat, spostrzegam, że rzeczy, o których Pismo Święte mówi, że pochodzą od szatana i jego zwolenników, bywają wiązane każdodziennie. Ten proces wiązania musi dojść dosyć daleko, zanim nastanie czas wielkiego ucisku. Mocarz domu musi być związany, zanim dobra jego mogą być rozchwytane. Wszystkie obecne instytucje tego świata są szatańskimi dobrami i urządzeniami. Dobra te zostaną splądrowane w czasie anarchii, która przygotuje serca ludzkie do przyjęcia Królestwa Chrystusowego. Zanim anarchia przyjdzie, szatan musi być związany” (Ks. Pytań, str. 615).
„I związał go na tysiąc lat.” Ten fakt sam w sobie okaże się wspaniałym bodźcem do życia sprawiedliwego, unikania grzechu ze strony ludzkości. Jest więc rzeczą oczywistą, że żyjemy jeszcze w okresie czasu, kiedy nie nastąpiło związanie szatana i trudno jest określić, kiedy to nastąpi, przez wskazanie lat i dni.
„Skompletowanie i uwielbienie Kościoła będzie oznaczać czas ustanowienia Królestwa Chrystusa. Wtedy nastąpi wylanie Boskiego błogosławieństwa i usunięcie przekleństwa. Szatan zostanie związany na tysiąc lat. Znajomość Boga napełni całą ziemię. Cielesne nasienie Abrahama w pierwszej kolejności skorzysta z błogosławieństw restytucji” (C. T. Russell – „NS” 1979-18).
„Gdy się dopełni liczba wybranych, jaką Bóg zamierzył, następną rzeczą będzie związanie szatana. To spowoduje na ziemi czas wielkiego ucisku” („Straż” 1929-152).
Dlatego nietrudno się dopatrzyć, że tysiącletnie królowanie Chrystusa rozpocznie się z chwilą związania Szatana i nastąpi po uwielbieniu Kościoła.
„Odnośnie kwestii zupełnego związania wielkiego przeciwnika wierzymy, iż nie będzie dokonane prędzej, aż klasa Wielkiej Kompanii zostanie uzupełniona. Nie zdziwi nas, że szatan doprowadzi do wielkiego wzburzenia na świecie w czasie wielkiego ucisku, gdy jego królestwo będzie niszczone i gdy królestwa tego świata staną się królestwami Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (W. T. 1910-154; „Straż” 1925-59).
Nie oznacza jakiegoś określonego miejsca, lecz pewien określony stan lub położenie. Przez to, że „przepaść” jest czymś, co nie ma gruntu, bez dna, jest to stan przymusowej bezwładności, nie mający żadnej nadzieli. Określenie bez dna oznacza, że jest bez żadnej podstawy bycia i życia. Szatan będzie pozbawiony rozwinięcia jakiejkolwiek koncepcji i planów na przyszłość. Otoczy go ciemność, niepewność i bezradność. Oczekiwać będzie swej ostatecznej kary. Będzie nią jego unicestwienie.
„Zapieczętowanie przepaści” ma służyć dalszemu umocnieniu tego symbolu. Ma pokazać zupełną niemoc szatana i jego zwolenników. Nie będą oni mogli szkodzić ani uwolnić się z tych więzów, którymi będą wówczas skrępowani. Nie tylko w tym miejscu mamy pokazane związanie szatana. Już dawno, przed dniami świętego Jana, Pan Bóg to przepowiedział przez proroka Izajasza: „A dnia onego nawiedzi Pan wojsko wysokie na wysokości, także i królów ziemskich na ziemi. I będą zgromadzeni, jako zgromadzeni bywają więźniowie do ciemnicy, a będą zamknieni w tarasie; po wielu dniach nawiedzeni będą”. Jest tu pokazane powiązanie tego faktu z ustanowieniem królestwa naszego Pana. „I zasromi się miesiąc, a zawstydzi się słońce, gdy królować będzie Pan zastępów, na górze Syońskiej i Jeruzalemie, i przed starcami swymi w wielkiej sławie” – Izaj. 24:21-23 (BW). W tych wersetach Pisma Świętego przedstawiony jest sąd nad panującymi mocami duchowymi i ziemskimi. Wyraźnie jest powiedziane, że sąd ten dotyczy rządów, a nie osób indywidualnych na sądzie ostatecznym.
W wizji świętego Jana dotyczącej związania szatana, zauważamy trzy główne zarysy, które wskazują na działalność naszego Pana w czasie żniwa Wieku Ewangelii.
1) Uchwycenie szatana – jest to początek wiązania, ograniczenie jego władzy, działalność żniwna w stosunku do naprawienia wszystkich rzeczy.
2) Związanie szatana – dalsza część tej samej działalności, ale bardziej rozszerzona i mocniejsza w stosunku do systemu.
3) Otchłań i pieczęć – końcowa faza działalności żniwa, odbywająca się w tym samym czasie i dotyczy zupełnego zniszczenia.
Odpowiada to działalności Pana w czasie wtórej Jego obecności, objawiającej się w trzech charakterach:
1. Parousja
2. Epifania
3. Apokalipsa
Nauka o związaniu szatana harmonizuje z Proroctwem Daniela, 2 rozdz., dotyczącym uderzenia kamienia w posąg:
1. Odcięcie kamienia.
2. Uderzenie kamienia i rozwianie pozostałości posągu.
3. Urośnięcie kamienia w górę wielką.
Umiłowani w Chrystusie Czytelnicy, poruszyłem przedmiot dotyczący działalności „władcy tego świata” i jego końca. W artykule starałem się zharmonizować wszystkie myśli i przedstawić obiektywną argumentację dotyczącą czasu końcowego. Modlitwą moją jest, aby to służyło jednomyślności Braterstwa.
Wstecz Do góry