Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Artykuł
Drukuj Cały Numer
Wiara
1968 Numer 5.
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

Wiara

"Napominam, iźbyście bojowali o wiarę raz świętym podaną." - Juda 3.

Mając w umyśle fakt, że wiara względem Boskiego planu zbawienia, podana była kościołowi reprezentowanemu w świętych w czasach apostolskich, przeszło dziewiętnaście stuleci temu, rozumiemy, że aby to poselstwo doszło do kościoła następnych generacyj, potrzebne było piśmienne objawienie. Przeto, jak Bóg pokierował aby było piśmienne objawienie o wiele wcześniej dla starożytnego Izraela względem Zakonu i wszystkich jego figuralnych zarządzeń, podobnie dodatkowe Słowo pisane zostało przygotowane aby lud Boży był przez nie ubłogosławiony w okresie wieku ewangelicznego.

W okresie tym były więc zapiski o Zakonie i Prorokach, z jakich korzystali Izraelici, oraz zapiski o życiu i naukach Pana Jezusa, a także natchnione zapiski i listy apostołów. W tych pismach przygotowane były dla prawdziwych naśladowców Pana potrzebne informacje co do zapoczątkowania, zorganizowania i rozwoju chrześcijańskiego kościoła a także względem jego obecnego i przyszłego dzieła.

Objawienie Starego Testamentu pokazuje nam, że rodzina ludzka została zapoczątkowana doskonałą parą, której było powiedziane: "Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i czyńcie ją sobie poddaną" (l Moj. 1:28). Z tego poznajemy, że Boskim zamiarem było napełnić ziemię doskonałym, szczęśliwym rodzajem ludzkim "ukoronowanym chwałą i czcią," i postanowić go nad dziełem rąk Bożych ; to jest, nad ziemią i nad wszystkimi niższymi stworzeniami, jak to jest wyraźnie opisane w Psalmie 8:5-10 i w Księdze Rodzaju.

Ten łaskawy zamysł Boży jeszcze się nie dopełnił. To co teraz widzimy jest, iż w rezultacie upadku człowieka, cały jego rodzaj znajduje się pod panowaniem grzechu i śmierci. Jednak Bóg posiada chwalebne zarządzenie ku podniesieniu ludzkości, które apostoł Paweł nazywa "postanowieniem wiecznym, które (Bóg) uczynił w Chrystusie Jezusie Panu naszym" (Ef. 3:11). Z Nowego Testamentu dowiadujemy się, że ten wielki plan zbawienia zaczął stale postępować naprzód w sposób zadziwiający, kiedy Chrystusowa ofiara za grzech została dokonana - "Okup za wszystkich, co będzie świadczone wszystkim w słusznym czasie." - l Tym. 2:6.

Duch Święty

Po wskrzeszeniu Jezusa od umarłych Boską potęgą, wylany został święty duch Boży na wyczekujących, wiernych i poświęconych naśladowców Pana, zgromadzonych razem w Dniu Pięćdziesiątnicy (Łuk. 24-49; Dzie. Ap. 2:23,33). To stało się w rezultacie Pańskiej wielkiej ofiary za grzech i w dowód, że ofiara ta była przyjemna Ojcu. To wylanie ducha Bożego przez Syna było w rzeczywistości wielkim wydarzeniem. Czegoś podobnego nie było nigdy w historii upadłej ludzkości.

Ten Pomocnik, Pocieszyciel, Duch święty przyszedł, jak to Pan obiecał, wzmacniając, pocieszając, oświecając wiernych i rozjaśniając im Pisma, W rezultacie ich spłodzenia z Ducha świętego oni przyjęli i rozwinęli w sobie żywą nadzieję ku "dziedzictwu nieskazitelnemu w niebiesiech zachowanemu" (l Piotra 1:3-4). Nie tylko to, ale dostąpili też cudownego zrozumienia Boskiego zamysłu ześrodkowanego w Chrystusie Jezusie.

W miarę jak byli coraz więcej oświecani Duchem świętym, zrozumiewali wyraźniej, że Pańska ofiara okupowa była w rzeczywistości legalnym zadośćuczynieniem, które umożliwiło, iż Bóg sprawiedliwy mógł usprawiedliwić wierzących w Jezusa. - Rzym. 3:26.

Za pośrednictwem Pisma świętego oni rozpoznawali "Boskie wysokie powołanie w Chrystusie Jezusie" (Filip. 3:14). Rozpoznali zapoczątkowanie i rozwój Nowego Stworzenia, duchową rodzinę synów Bożych, składających się ze zmartwychwstałego Jezusa i członków Jego uwielbionego kościoła. Ci stanowić będą Boski niebiański rząd, który będzie błogosławić wszystkie rodzaje ziemi.

Od owego pamiętnego Dnia Pięćdziesiątnicy aż dotąd ten sam Duch święty oświecał, pocieszał i zasilał każdego członka prawdziwego kościoła. Tacy poświęciwszy się do czynienia woli Bożej, zostali spłodzeni tym świętym wpływem, przez Słówko prawdy, do nowego duchowego życia; i, jako "Nowe Stworzenia" w Chrystusie Jezusie, oni postępują w nowości żywota. - l Piotra 1:23; Jak. 1:18; 2 Kor. 5:17; Rz. 6:4.

Wiarą uchwycili się nader wielkich i kosztownych obietnic Słowa Bożego, aby przez nie mogli stać się uczestnikami Boskiej natury (2 Piotra 1:4). Trwając z cierpliwością w czynieniu dobrze, oni "szukają chwały, czci i nieśmiertelności" (Rzym. 2:7). Mają zupełne zaufanie w Pańskiej obietnicy zapisanej w Objawieniu 2:10: "Bądź wierny aż do śmierci a dam ci koronę żywota." W tekście tym zawierają się chwalebne szczegóły "wiary raz świętym podanej" i błogosławione są nasze oczy, że to zobaczyły i nasze uszy, że usłyszały. - Mat. 13:16.

Święci

Interesującym jest zauważyć, że Nowy Testament wspomina często o "świętych." Naprzykład: "Pozdrówcie wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie" (Filip. 4:21); oraz: "Ku spojeniu świętych." - Ef. 4:12.

Greckie słowo hagios, przetłumaczone na "święty" lub "święci," użyte jest ponad sześćdziesiąt razy w Piśmie świętym. Znaczeniem tego jest że ci, do których ono jest stosowane są "odseperowani," "odłączeni," "uświęceni." Orzeczenie "wiara podana świętym" widocznie oznacza, iż wiara ta jest szczególniejszą charakterystyką świętych, członków kościoła, w tym wieku Ewangelii - "Według wiary wybranych Bożych." - Tyt. 1:1.

"Wiara jest ze słuchania a słuchanie przez Słowo Boże" (Rzym. 10:17). Ona jest rozjaśnieniem umysłu przez Ducha świętego. Względem owej szczególnej wiary w świętych, odnośnie "wysokiego powołania" w Boskim planie, czytamy w liście do Żydów 12:1-2: "Bieżmy cierpliwie w zawodzie, który nam jest wystawiony, patrząc na Jezusa, Wodza i Dokończyciela wiary." Jezus, Wódz kościoła, zapoczątkował ten chwalebny zarys Boskiego planu i On chwalebnie dokończy go w czasie Swej wtórej obecności.

Wąska Droga

Zawód nam (kościołowi) wystawiony jest biegnięciem "wąską drogą," która wiedzie do niebiańskiego dziedzictwa w Boskiej naturze. Jezus otworzył ten zawodowy bieg i w słusznym czasie uczyni koniec temu. Dla umysłów cielesnych wszystko to jest tajemnicą - "Tajemnicą ona, która była zakrytą od wieków i od rodzajów, ale teraz objawiona jest świętym Jego, którym chciał Bóg oznajmić jakie jest bogactwo tej tajemnicy chwalebnej między poganami, która jest Chrystus w was, nadzieja onej chwały." - Kol. 1:26-27.

Święci (odosobnieni, uświęceni), spłodzeni Słowem prawdy, mogą prawdziwie poświadczyć: "Aleśmy nie przyjęli ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, które rzeczy nam są od Boga darowane; o których też mówimy nie tymi słowy, których ludzka mądrość naucza, ale których Duch święty naucza, do duchowych rzeczy duchowe stosując." - 1 Kor. 2:12-13.

Tajemnica

Zaiste, dla ogólnego świata było tajemnicą, iż przez przeszło dziewiętnaście stuleci w okresie wieku Ewangelii - Bóg nie próbował nawrócić świata a jedynie powoływał i rozwijał duchową klasę królestwa - Chrystusa i kościół - aby stanowili od dawna obiecane "nasienie Abrahamowe" (l Moj. 22:15-18; Gal. 3:8,16,27-29). To nasienie będzie przewodem błogosławieństwa dla ludzkości w Tysiącleciu.

Łącznie z tym, różne chwalebne zarysy naszej najświętszej wiary są wyliczane i stale umieszczane są na drugiej stronicy naszego czasopisma "Straż," pod nagłówkiem "Według naszego wyrozumienia Pismo święte wyraźnie uczy."

Zwycięstwo

Przywilejem naszym jest modlić się o pomnożenie naszej wiary. Jest też naszą sposobnością i odpowiedzialnością abyśmy, przy łasce Bożej, wzrastali w tej wierze, przez przyswajanie sobie Boskich obietnic, ufając niechwiejnie Słowu naszego Ojca Niebiańskiego, być posłusznymi temu Słowu i wiernymi w naszym poświęceniu. Wiara, która nie pobudza do zabiegów i czynów ku sprawiedliwości, jest martwa i bezwartościowa. - Jak. 2:14-23.

Dla zbudowania i zachęty kościoła jest napisane: "To jest zwycięstwo (zwycięską mocą), które zwycięża świat, wiara wasza" (l Jana 5:4). I błogosławionymi są tacy zwycięzcy, bowiem Jezus powiedział: "Kto zwycięży dam mu siedzieć z Sobą na stolicy Mojej jakom i ja zwyciężył i usiadłem, z Ojcem Moim na stolicy Jego." - Obj. 3:21.

Ta wielka obietnica i wiele innych są wystawione chrześcijanom jako podniety i natchnienia, aby zachęcić ich do podejmowania zacnych i heroicznych wysiłków, by ostatecznie mogli królować z Chrystusem, jako Jego współdziedzice i oblubienica, uczestnicząc w Boskiej naturze i chwale przez całą wieczność.

Wszystkie takie obietnice, które przyswajamy sobie wiarą, są przepełnione chwałą i wieczną wagą, tak że "oko nie widziało i ucho nie słyszało ani na serce ludzkie nie wstąpiło co nagotował Bóg tym, którzy Go miłują" (2 Kor. 4:17-18; 1 Kor. 2:9-10). Nasze obecne i przyszłe bogactwa są duchowymi błogosławieństwami, niewidzialnymi dla świata. Światowym nasza droga zdaje się być bardzo wąska, ciasna i nierozsądna. My wszakże, z radością postępujemy wiarą "jakoby widząc niewidzialnego," a także niewidzialną koronę.

Wiarą zrozumiewamy, że przyszłe zaszczyty i błogosławieństwa znacznie przeważą ponoszone utrapienia i cierpienia. Z tego stanowiska wierząc, mamy radość i pokój (nawet w uciskach), jakich świat nie może dać ani odjąć. Zaiste, wielkie korzyści otrzymuje poświęcony chrześcijanin, tak w sprawach obecnego życia jak i przyszłego! (Mar. 10:29-30). Czytamy o rzeczach "bądź przytomnych (obecnych), bądź przyszłych," że wszystkie są nasze bośmy "Chrystusowi a Chrystus Boży." - l Kor. 3:21-23.

Musimy Zwyciężyć

Między czasem obecnym a wypełnieniem się tych wszystkich obietnic musimy odnieść zwycięstwo, przeto Pismo święte zaleca czuwanie. "Czujcie, stójcie w wierze" (l Kor. 16:13). "Bojuj on dobry bój wiary, chwyć się żywota wiecznego" (l Tym. 6:12). Chrześcijanin nie posiadający "tarczy wiary" znajduje się w ustawicznym niebezpieczeństwie ze strony "onego złośnika" (Ef. 6:16). Jesteśmy też upominani: "Doświadczajcie samych siebie jeźliście w wierze, samych siebie doznawajcie" (2 Kor. 13:5). "Trwajcie w wierze ugruntowani i utwierdzeni"; "będąc wkorzenieni i wybudowani na Nim (Chrystusie) i utwierdzeni w wierze." - Kol. 1:23; 2:7.

Powołanie wieku ewangelicznego jest dla tych, którzy mogą i będą postępować nie widzeniem ale wiarą (2 Kor. 5:7). Ktokolwiek nie może lub nie chce tak postępować, nie może w czasie obecnym znaleźć się w bliższej społeczności z Bogiem, ponieważ "bez wiary nie można podobać się Bogu." - Żyd. 11:6.

Ten akt postępowania wiarą nakłada na nas obowiązek aby coś czynić względem swej wiary; jesteśmy zobowiązani "ku posłuszeństwu wiary" (Rzym. 1:5; 16:26). To znaczy, iż powinniśmy żyć zgodnie, czyli w harmonii z naszą wiarą (Żyd. 10:38). To życie zgodne z wiarą będzie nas też oczyszczać, uświęcać. - Dzie. Ap. 15:9; 26:18.

Aby wiara mogła być w nas mocą przezwyciężającą, ona musi wniknąć głębiej aniżeli tylko do naszej głowy, do umysłu. Ona musi wniknąć do serca, stać się częścią naszego charakteru, jako zasada podniecająca, pobudzająca nas do wzmożonej wierności i posłuszeństwa.

We wszystkich naszych usiłowaniach i bojach o wiarę nigdy nie powinniśmy tego czynić w duchu sporu i zwady, ale zawsze w parze z owocami Ducha świętego - w duchu miłości, wesela, pokoju, cierpliwości, łagodności, cichości, powściągliwości. I w takim duchu, w duchu naszego Mistrza, wydawać mamy wiernie świadectwo, świecić jako światła na świecie, głosząc Słowo żywota. - Filip. 2:15-16.

Zacny Przykład

Dobrze jest zauważyć, że gdy apostoł Paweł pisał o niebiańskiej, niezwiędłej koronie, którą dostrzegał silną, żywą wiarą i o którą zabiegał, rozumiał że on musiał usilnie walczyć z sobą i w niewolę podbijać swoje ciało aby godnie pełnić swoją misję ogłaszania Ewangelii drugim. Jego słowa zapisane w pierwszym Liście do Koryntian 9:26-27 zawierają w sobie bardzo ważną naukę dla wszystkich naśladowców Pana, względem ich pracy i uczynków, jakie winne iść w parze z ich wiarą. Cytujemy: "Karzę ciało moje i w niewolę podbijam, abym snąć inszym każąc, sam nie był odrzucony."

Na innym miejscu ten sam apostoł, opisując chwalebne rzeczywistości duchowe należące jeszcze do przyszłości, nadmienił także o ważnej pracy jaka musi być wykonana, przez wierzących w te obietnice. Oto co napisał: "Te tedy obietnice mając, najmilsi, oczyszczajmy samych siebie od wszelakiej zmazy ciała i ducha, dopełniając poświęcenia w bojaźni Bożej." - 2 Kor. 7:1.

Synowie Boży

Apostoł Jan także przytoczył ważne ostrzeżenie łącznie z opisem wielkiej i kosztownej obietnicy, jaką święci przyjmują wiarą. W pierwszym liście Jana 3:2 czytamy: "Najmilsi, teraz dziatkami Bożymi jesteśmy, ale się jeszcze nie objawiło czem będziemy; lecz wiemy, iż gdy się On objawi podobni Mu będziemy; albowiem ujrzymy Go tak jako jest." Co ma być łącznie z tym dokonane, przytacza w wierszu następnym: "A ktokolwiek ma tę nadzieję w Nim oczyszcza się, jako i On czysty jest."

Boskie instrukcje w tym względzie podane są także przez apostoła Piotra. W drugim swoim Liście 1:4-10 on wyjaśnia, że "bardzo wielkie i kosztowne obietnice nam są darowane, abyśmy się stali uczestnikami Boskiej natury." Zaraz po tem mówi co należy nam czynić aby tego dostąpić. Wszelkiej pilności przykładając przydawać mamy do wiary męstwo, umiejętność, powściągliwość, cierpliwość, pobożność, braterską miłość i łaskę; a w wierszu 10 dodaje z naciskiem: "Przetoż bracia, raczej się starajcie abyście powołanie i wybranie wasze mocnym uczynili; albowiem to czyniąc nigdy się nie potkniecie (nie upadniecie)."

We wszystkich naszych doświadczeniach, jako naśladowcy Pana wiemy i w zupełności oceniamy, iż Ten, który jest za nami jest silniejszy aniżeli wszyscy nam przeciwni. Przeto "niech będą Bogu dzięki, który nam dał zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa." - Rzym. 8:31; 1 Kor. 15:57.

"The Dawn"-VII,1957.