W Straży z lutego b. r. na zapytanie, czy Adam zgrzeszył przeciwko duchowi św., odpowiedź jest: Tak. Proszę dać dowody biblijne, który ze świętych, od Adama aż do Jana, miał ducha świętego?

Jest widocznym, że pytający ma mylne pojęcie tak o duchu św., jak i o zgrzeszeniu przeciwko duchowi Św. Orzeczenie duch święty zdaje się on stosować tylko do pomazania i spłodzenia duchem świętym, jakie otrzymał nasz Pan po chrzcie, a pierwsi Jego uczniowie po Jego wniebowstąpieniu, czyli w dniu Pięćdziesiątnicy. Zdaje mu się również, że zgrzeszyć przeciwko duchowi świętemu może tylko ten, kto takie pomazanie i spłodzenie duchem świętym otrzymał. Myśli te, chociaż nie są w całości mylne, to jednak są niedokładne, bo poruszają tylko jedną część tego ważnego przedmiotu. Przedmiot o duchu Św. jest za obszerny, aby go tu omawiać. Zresztą jest on szczegółowo określony w 5-tym tomie Wykładów Pisma Św., w rozdziałach 8 do 11, do których odsyłamy pytającego.

Gdyby pytający zajrzał do konkordancji biblijnej, to może zdziwiłby się, jak wiele tekstów, tak w Starym Testamencie jak i w Nowym, mówią o duchu świętym lub o duchu Bożym, o duchu Pańskim, o duchu mądrości itp. Dla przykładu podajemy tylko niektóre teksty: - 2 Moj. 28:3; 4 Moj. 11:29; 27:18; 5 Moj. 34:9; Sędz. 6:34; 13:25; 1 Sam 16:13; 2 Sam 23:2 i wiele wiele innych. Apostoł Piotr mówi też wyraźnie, że prorocy, "od ducha świętego pędzeni będąc," pisali proroctwa. - 2 Piotra 1:21.

Otóż święci przed Chrystusem, też mieli ducha świętego czyli Bożego, i byli przez tegoż ducha świętego prowadzeni, chociaż nie w takim samym znaczeniu jak święci wieku ewangelicznego, którzy otrzymali ducha spłodzenia czyli przysposobienia Synowskiego. Adam, nasz prarodzic, też miał ducha świętego, przez którego miał znajomość o Bogu i był Synem Bożym (Łuk. 3:38), i zakon Boży był wypisany na jego sercu, tak jak Bóg obiecuje uczynić ludziom ponownie pod warunkiem Nowego Przymierza. - (Jer. 31:33.)

Adam, gdy był stworzony, miał świadomość przykazania Bożego i on nie był zwiedziony, on zgrzeszył świadomie, czyli dobrowolnie podzielił los swej żony, która była zwiedziona, z tego powodu grzech jego był grzechem przeciwko duchowi świętemu, świadomym wykroczeniem przeciwko duchowi sprawiedliwości i Bożego przykazania. Stąd widzimy, że gdy Adam zgrzeszył i gdy Pan Bóg pytał go dlaczego to uczynił, to Adam nie tłumaczył się, że tego nie wiedział lub nie był świadomy, lecz próbował złożyć winę na Ewę. Dlatego grzech ten nie był odpuszczony (bez karania) ale tak Adam jak i jego całe potomstwo poniosło i jeszcze ponosi konsekwencję tego grzechu i gdyby nie ofiara Okupu naszego Pana Jezusa, która zadość uczyniła Boskiej sprawiedliwości, Adam i jego dzieci na wieki pozostawaliby w śmierci.

Inny przykład grzeszenia przeciwko duchowi świętemu czyli znajomości prawdy (Mat. 12:3, 32, 36; 23:33) pokazany jest w niektórych Faryzeuszach i nauczonych w Piśmie oraz w Judaszu, którzy aczkolwiek nie byli spłodzeni z ducha świętego, to jednak grzeszyli przeciwko znajomości wypływającej z ducha świętego. Jezus przy innej okazji rzekł im: "Byście byli ślepymi, nie mielibyście grzechu, lecz mówicie, że widzicie, przeto grzech wasz pozostaje na was."

Straż 1947.7