|
|
Pieśni Wieczorne
Tekst na dzień 20 Wrzesień. Albowiem chleb Boży to ten, który z nieba zstępuje i daje światu żywot. Jan 6:33
Im bardziej ludzie są zadowoleni z rzeczy ziemskich, tym mniej skłaniają się ku rzeczom niebiańskim. Im bardziej będziemy zadowoleni z rzeczy niebiańskich, tym mniejsze upodobanie będziemy znajdować w rzeczach ziemskich. Nowa natura rozwija się kosztem starej. Nowe ambicje, nadzieje, pragnienia rosną na gruzach starych. W procesie odwrotnym, rozwój natury starej odbywa się kosztem natury nowej. Dlatego też zauważamy różnicę pomiędzy pokarmem, który ginie i pokarmem, który sprowadza błogosławieństwo - żywot wieczny. Wybierajmy to ostatnie, coraz bardziej spolegając na Bogu i Jego Słowie, wzmacniając się dzięki Jego mocy, coraz bardziej oddalając się od świata, jego ducha, jego nadziei, jego ambicji. Zdążamy do niebiańskiej ojczyzny, do Królestwa Niebios, do niebiańskiej natury i charakteru, będąc przystosowani i przygotowani do otrzymania tego wszystkiego. Znaleźliśmy Wielkiego Dawcę żywota, tego Jedynego, który może dać i już nas zaopatruje w "chleb z nieba". Naszym wielkim przywilejem jest rozdzielanie tego "chleba". "Wy im dajcie jeść." "Kto ma uszy, niechaj słucha."
R 3334:4
|
|
|
