Błogosławieni

Błogosławieni, którzy w czasie gromów nie utracili równowagi ducha, którym na widok spustoszeń i złomów nie płynie z serca pieśń rozpaczy głucha; Którzy wśród nocy nieprzebytej cieni, nie tracą wiary w blask rannych promieni - Błogosławieni!

Błogosławieni, albowiem ich męstwo, wielkiego gmachu wrota otworzy, gdzie razem z Chwałą króluje Zwycięstwo - bez twardych kajdan i bez tych obroży, które na ziemi noszą upodleni... ten raj się tylko dla silnych zieleni - Błogosławieni!

Błogosławieni albowiem ich syny będą sprzątali z ich ziaren owoce; i wśród zmartwychwstań porannej godziny, gdy złote słońce blaskiem zamigoce, będą wołali duchem podnieceni: za ojców sprawą świt się nam rumieni, Błogosławieni.

Jan Kasprowicz

powrót do góry wersja do druku