* * *
Prawica z prawicą
w uścisku zjednoczona
symbol miłości ona nieskończona
Społeczna miłość się iści
w winnej kiści
Nasze spotkanie przy źródle czystym
zamienia się w ucztę z rozweselającym winem
To spotkanie z Twoim synem
a naszym starszym bratem
On nie prosił za światem
lecz wymodlił dla nas dar wiary
zakrył swą szatą nasze przywary
Od nas zależy czy dar zamienimy w owoc
piękny i smaczny
Żaden z nas w tym świecie
nie jest znacznym
Ale dla Pana jesteśmy drodzy
Jemu podobają się ubodzy
Łamią Cię?
Może to zaszczytnie?
Bez łamią wtedy
kiedy kwitnie.
Grona tłoczą w prasie
by powstało wino
On swe owce pasie
by białe rano
zamienić w szatę usprawiedliwiającą
Bądź więc posłusznym sługą i służącą
byśmy uległości się nauczyli
byśmy na nagrodę zasłużyli.

Andrzej Dąbek Białogard 3.08.2003 r.

POBOŻNOŚĆ

Pobożność wiele nie znaczy, gdy jest udawana,
Gdy jej nie ma w sercu, lecz jest wymuszana.
Kto ma taką pobożność, bardzo często błądzi,
Według swej pobożności drugich nieraz sądzi.

Gdy jest prawdziwa pobożność, a nie udawana,
Jest ona w sercu człeka głęboko schowana.
Ona z Bogiem łączy serce w każdej chwili,
W najtrudniejszych chwilach życie mu umili.

Jezus do Samarytanki powiedział te słowa:
Którzy Boga w duchu chwalą takich On zachowa.
Tacy chwalcy są jedynie tylko Bogu znani
I pod Jego opieką będą zachowani.

Bóg takich chwalców szuka, aby Go chwalili,
Za dary i zrozumienie wdzięcznymi Mu byli.
Bo fałszywą pobożnością Bóg się bardzo brzydzi,
Kto taką ma pobożność, w końcu się zawstydzi.

Wiele takich będzie mówić: Panie, Panie!
Przecieśmy o Twe sprawy czynili staranie.
Lecz Zbawiciel im powie, że nieznani wcale,
Nie przyczyniali się Bogu ku czci ani chwale.

Wszyscy, co dobrze czynili ze serca szczerego,
Swą sprawiedliwą zapłatę dostaną od Niego.
Za swe trudy, mozoły, które przechodzili,
Będą się życiem wiecznym po wieki cieszyli.

Katarzyna Żołyńska

powrót do góry wersja do druku