Międzynarodowe spotkanie Chóru Polanica 2002
Studium Listu świętego apostoła Jakuba


       Przedstawiamy notatki zrobione przez uczestników spotkania Chóralnego podczas Studium Biblijnego Listu świętego apostoła Jakuba, które odbywało się codzinnie rano, a także notatki ze społeczności wieczornych, na których omawiane były tematy nie związane z Listem.


       List Św. Jakuba 1:19-27
       "Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Bo gniew człowieka nie czyni tego, co jest sprawiedliwe u Boga. Przeto odrzućcie wszelki brud i nadmiar złości i przyjmijcie z łagodnością wszczepione w was Słowo, które może zbawić dusze wasze. A bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie. Bo jeśli ktoś jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, to podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu, bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest. Ale kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą; ten będzie błogosławiony w swoim działaniu. Jeśli ktoś sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga języka swego, lecz oszukuje serce swoje, tego pobożność jest bezużyteczna. Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat."

       List Św. Jakuba 1:27
       Definicja Pobożności
"Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat."

       Jak osiągnąć pobożność
- trzeba obserwować kogo mamy w około siebie,
- powinniśmy interesować się sobą nawzajem. Zauważać potrzeby innych, bo oni nam o tym nie powiedzą.
- czynić dobrze domownikom wiary, ale nie tylko. ("Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary." List Gal. 6:10)

       List Św. Jakuba 2: 9-13
       "Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały. Bo gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek ze złotymi pierścieniami na palcach i we wspaniałej szacie, a przyszedłby też ubogi w nędznej szacie, a wy zwrócilibyście oczy na tego, który nosi wspaniałą szatę i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań sobie tam lub usiądź u podnóżka mego, to czyż nie uczyniliście różnicy między sobą i nie staliście się sędziami, którzy fałszywie rozumują? Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy go miłują? Wy zaś wzgardziliście ubogim. Czyż nie bogacze ciemiężą was i nie oni ciągną was do sądów? Czy to nie oni zniesławiają zacne dobre imię, które zostało nad wami wezwane? Jeśli jednak wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie przykazanie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego, dobrze czynicie. Lecz jeśli czynicie różnicę między osobami, popełniacie grzech i jesteście uznani przez zakon za przestępców. Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego. Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą zakonu. Tak mówcie i czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności. Nad tym, który nie okazał miłosierdzia, odbywa się sąd bez miłosierdzia, miłosierdzie góruje nad sądem."

Pytanie
       Jak odbieracie zestawienie w tym rozdziale spraw moralnych naszego
życia z surowymi prawami zakonu?
- Pan Bóg dał nam przykazania, w których jest powiedziane o miłości do bliźniego i do Pana Boga. Jakub mówi, że nie powinniśmy stawiać siebie wyżej niż innych. Słowo Boże zobowiązuje nas do nie wywyższania innych ze względu na pozycję społeczną czy stan majątkowy. W Chrystusie wszyscy są równi. Jeślibyśmy robili różnice to popełniamy grzech

       List Św. Jakuba 2:9
       "Lecz jeśli czynicie różnicę między osobami, popełniacie grzech i jesteście uznani przez zakon za przestępców."
- Św. Jakub chce nam zwrócić uwagę że drobne występki są postawione na równi z innymi grzechami. Prawo jest surowe nie ma ucieczki przed zakonem. Kiedy dokonujemy małego występku, to tak samo jesteśmy uważani za grzesznika,
- Prawo Boże to jedna całość, nie można go selekcjonować. Apostoł Jakub podkreśla, że wszystkie nakazy są równie ważne. Jednak człowiek bardzo często traktuje wybiórczo Prawo Boże.

Pytanie
       Jakie zasady łamiemy, kiedy robimy różnice między ludźmi?
- nie przestrzegamy przykazania o miłości bliźniego,
- po przez obojętność pokazujemy swój brak miłosierdzia,

Pytanie
       Czym różni się zakon Mojżeszowy od zakonu wolności?
Zakon Mojżesza ogranicza człowieka niczym kaganiec psa. Zakon wolności jest zapisany w sercu. Człowiek wie czego nie należy czynić, mimo iż nie ma konkretnych zakazów. Człowieka żyjącego pod zakonem wolności można przyrównać do psa bez kagańca, który wie że ma nie gryźć, gdyż to jest nie dobre.

       Wiara a uczynki
       Wiara w Pana Boga i jego dzieło jest powiązana z miłością. Miłość jest czynem. Przykładem dla nas jest czynna wiara Abrahama. Czyniąc wolę Pana Boga mamy darzyć innych miłością i uczynkami, które ją wypełniają. Wiara jest nie tylko przekonaniem o przyszłych rzeczach, ale także potwierdzeniem jej uczynkami. Jeśli wiara nie wpływa na nasze serce i na nasze postępowanie martwa jest. List św. Jakuba 2:26 "Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa." Ważna jest aktywność w wierze. Za wypowiadanymi słowami muszą iść też uczynki.


List Św. Jakuba 3:1-12
Temat: Język i trudności w kontroli.
List Św. Jakuba 3:13-18
Temat: Mądrość z góry zstępująca.

       List Św. Jakuba 3:1
       "Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok."
Komentarz: Nauczyciele muszą znać słowo Boże, bo mają wielki wpływ na innych, ciągle przecież patrzymy na nich. To nie ma odstraszać od zostania nauczycielem Słowa, tylko przypominać o odpowiedzialnej roli.

       Ostrzeżenie przed dwulicowością:
       Odnośnik do Listu Św. Pawła do Rzymian 2:17-22.
"Jeśli tedy ty mienisz się Żydem i polegasz na zakonie, i chlubisz się Bogiem, I znasz wolę jego, i umiesz rozróżnić dobre od złego, będąc pouczonym przez zakon, I uważasz siebie samego za wodza ślepych, za światłość dla tych, którzy są w ciemności, Za wychowawcę nierozumnych, za nauczyciela dzieci, mającego w zakonie ucieleśnienie wiedzy i prawdy, Ty więc, który uczysz drugiego, siebie samego nie pouczasz? Który głosisz, żeby nie kradziono, kradniesz? Który mówisz, żeby nie cudzołożono, cudzołożysz? Który wstręt czujesz do bałwanów, dopuszczasz się świętokradztwa?"

       List Św. Jakuba 3:3
       "A jeśli koniom wkładamy w pyski wędzidła, aby nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem."
Komentarz: Koń: dużym zwierzęciem kieruje małe wędzidło, jest to przykład zwierzęcia, które człowiek potrafi ujarzmić, jeśli będziemy w stanie skontrolować to co mówimy, potrafimy skontrolować całe ciało. Czasami kontrola siebie jest bolesna."

       List Św. Jakuba 3:5
       "Tak samo i język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień!"
Komentarz: Mały ogień spali cały duży las, coś małego może być tragiczne w skutkach. Nasz język jest bardzo małym elementem w naszym ciele a można nim narobić wiele szkód.



       Język i wypowiedzi

       List Św. Jakuba 3:10
       "Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak, bracia moi, być nie powinno."
       List Św. Jakuba 3:11
       "Czy źródło wydaje z tego samego otworu wodę słodką i gorzką?" Komentarz: Jedno źródło nie może dawać słonej i słodkiej wody. Z ust ludzi wychodzą słowa dobre i złe, błogosławieństwa i przekleństwa. Rzeczy są piękne jeżeli pochodzą z serca dobrego: "z obfitości serca usta mówią" Ewangelia Mateusza 12:34. Salmon napisał że najbardziej musimy strzec serca. Przypowieści Salomonowe 18:20-21 "Czujniej niż wszystkiego innego strzeż swego serca, bo z niego tryska źródło życia!". Musimy kontrolować swoje słowa i swoje postępowanie. Jednak kiedy zgrzeszymy pamiętajmy, że mamy orędownika - Pana Jezusa Chrystusa, który wstawia się za nami u Pana Boga. ("Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy" Jan. 2:1)

       Konkretne grzechy języka
- są ludzie, którzy na nabożeństwie mówią i robią dobrze, a po nim mówią i zachowują się całkiem inaczej.
- gdy mając o kimś złe zdanie nastawiamy innych którzy nie znają danej osoby, to prowadzi do obmowy, gdyż taka opinia krąży potem jako prawda,
- nie ulegać sensacji i nie krytykować od razu,
- lubimy wypowiadać złe opinie w imieniu innych. Trudniej jest mówić tylko w swoim imieniu.
- kiedy jest wiatr ster musimy być bardziej skontrowany. Pochwalić przy nadmiernej krytyce, skrytykować przy nadmiernym chwaleniu,
- często zdarzają się problemy, które prowadzą do rozpadu. Dlatego musimy rozmawiać o tym problemie wtedy kiedy zaczyna się pojawiać,
- język negocjacji wygląda pięknie, słowa które mówią o uczuciach są puste. Ludźmi rozmawiają ze sobą po to by tylko coś uzyskać. Z przyjaciółmi nie da się tak rozmawiać.

Rady
- wyrobienie odpowiedzialności za słowa,
- przewidywanie konsekwencji wypowiadanych słów, może nie uda się przewidzieć wszystkich, ale powinniśmy się starać,
- empatia, próba wczucia się w sytuacje innych, trzeba pomyśleć co będzie czuła druga osoba,
- jeśli zapaliliśmy ogień powinniśmy to zauważyć. Gdy nam się nie uda i powstaje pożar nie można go zostawić by spalił cały las. Powinniśmy ćwiczyć naszą wrażliwość.
- Im wcześniej zwrócimy uwagę na zło tym mniejszym kosztem możnaprzeciwdziałać,
- każda osoba powinna sobie pomyśleć czy to co mówi jest korzystne dla innych i osoby o której się mówi.


List Św. Jakuba 4:1-12
Temat: Spory, kłótnie
List Św. Jakuba 4:13-17
Temat: Chęć bogacenia się

       Apostoł Jakub pisze nie o walkach w świecie, ale o "walkach" i sporach między braćmi. Namiętność jest powodem sporów. Jakub wymienia trzy rodzaje namiętności: pożądanie zazdrość, walkę.
Mojżesz podniósł węża za ogon, poczym wąż stał się jego laską. Właśnie do węża można porównać namiętność. Namiętność podniesiona za ogon staje się laską w naszych dłoniach. Nie uchwycona będzie powodować u nas wojny, kłótnie, spory itd.

       List Św. Jakuba. 4:3
       "Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności." Nie walka jest sposobem uzyskania czegoś, ale prośba. Apostoł Jakub poleca prośbę.

       Przyczyna dlaczego możemy być skłonni do sporów:
- cielesnosć,
1 List Św. Pawła do Koryntów 3:3 "Jeszcze bowiem cieleśni jesteście. Bo skoro między wami jest zazdrość i kłótnia, to czyż cieleśni nie jesteście i czy na sposób ludzki nie postępujecie?"
- choroba,
1 List Św. Pawła do Tymoteusza 6:4 "Ten jest zarozumiały, nic nie umie, lecz choruje na wszczynanie sporów i spieranie się o słowa, z czego rodzą się zawiść, swary, bluźnierstwa, złośliwe podejrzenia,"
Jeżeli się będziemy wywyższać to ten stan będzie powodował kłótnie.


Społeczność wieczorna

       Tradycje, zwyczaje i święta

       Zwyczaj - jest to zestaw wykonywanych w określony sposób i powtarzalnychwielokrotnie. Natomiast tradycja - to zwyczaj trwający kilka lat.
Najczęściej tradycja jest mocniej zakorzeniona niż zwyczaj, zwyczaje możemy łatwo zmieniać, tradycje bardzo trudno.
Święto jest określony dzień, który ściśle jest związany z tradycjami.

       Pytanie
Jaki mamy stosunek do tych trzech pojęć?
- dobre zwyczaje rozwijają nas, ale musimy pamiętać, że złe mogą zrobić z nas niewolników, np. zwyczaj nie chodzenia na nabożeństwa,
- w Biblii występuje stwierdzenie "dobre zwyczaje",
- piękno obyczaju dostrzegamy w jego cykliczności, nasze życie nabiera rytmu, dyscypliny,
- tradycja może doprowadzić do martwoty, skostnienia. Z drugiej strony tradycja przypomina nam o ważnych wydarzeniach, daje nam pewność,
- przykład śpiewania pieśni przed rozpoczęciem nabożeństwa jako tradycji uświadamia nam, że łączy ona pokolenia narody,
- tradycja jest porządkiem i nie wypełnianie jej, burzy ogólny porządek
- musimy pamiętać zawsze celu tradycji, aby nie zatracić jej sensu. Aby wiele rzeczy nie było robionych mechanicznie, lecz z przekonania.
- tradycja pozwala nam znaleźć swoje miejsce, identyfikuje nas.

Społeczność wieczorna

       List Św. Pawła do Efezjan 6:1-4
       "Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane, I chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności. A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej dziękczynienie.

       Pytanie
Jak nie pobudzać dzieci do gniewu?
- nie próbować na dzieciach realizować swoich nie spełnionych planów życiowych, jeśli tego wyraźnie nie chcą,
- dzieci maja poczucie sprawiedliwości szczególnie w stosunku do rodzeństwa,
- nie próbować na siłe pomagać kiedy widać że chcą sobie sami poradzić,
- dzieci powinny być na pierwszym miejscu, przed znajomymi braćmi, zborem itd.
- nie popadać w skrajności w prezentowaniu swoich dzieci przed innymi ludźmi.
Żydzi mieli prawo, że dziecko może nie słuchać rodziców, którzy chcą żeby postępowały wbrew Prawu Bożemu.
  Strona główna | Studium Biblijne | Park zdrojowy | Pierwsze spotkanie | Więcej o Chórze