Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

CIERPIENIE - Do kogo Chrystus stosuje?

Jeżeli Paweł apostoł dopełniał ostatków ucisków Chrystusowych, za Ciało Jego, czy one były za Kościół i jak, mamy rozumieć, czy to Pismo znaczy, ze Kościół cierpi na rachunek świata, jako pozaobrazowy Kozioł Pański? Paweł zaś oświadcza, że jego ucisk był za Kościół. Czy ten tekst odnosi się do Kościoła, czy tylko do Pawła?

Cierpienia Chrystusa i Kościoła są te same i dla jednego celu. Powinniśmy być uczestnikami cierpień Chrystusowych. Nie cierpimy za świat i kozioł wcale nie cierpiał za świat. Cierpienie stanowiło jedynie zabicie. Kozioł nie miał nic do czynienia z tym, co się działo z jego krwią. Niektórzy o tym zapominają. Zapominamy o tym, że to, co tam było przedstawione w typach, było zabicie cielca i kozła. Kto zabijał cielca? Najwyższy kapłan. Kto zabijał kozła? Także Najwyższy kapłan. To znaczy więc, że kozioł nie zabijał samego siebie. Punkt do zaznaczenia jest ten: Ojciec nasz Niebieski przedstawił Jezusowi, że Jego życzeniem jest, ażeby On położył życie swoje dla sprawy Bożej i ludu Bożego; Jezus okazał w tym swą gotowość i wierność. W podobny sposób Jezus odzywa się do nas, abyśmy kładli życie swoje za braci. To jest wszystko, co każdy z nas może uczynić. Nikt nie ma do czynienia w tym, jak Pan Bóg taką ofiarę wynagrodzi. Nagroda, którą Pan Bóg obiecał za wydanie życia za braci jest uczynienie takiego członkiem Ciała Chrystusowego, które jest Kościół. Nagroda obiecana Jezusowi za wydanie Swojego życia miała stanowić to, że Jezus miał się stać wielkim Mesjaszem, Królem chwały; Kościołowi zaś obiecane jest uczestnictwo w Jego chwale.

Obietnicą Bożą nie było, ażeby jako wynik tego niektóre rzeczy przyszły na świat. Krew Jezusa ma sprowadzić przebaczenie grzechu dla świata, zaś ofiara Kościoła, może być zaliczoną przez Niego razem z Jego ofiarą, za świat, lecz nikt z nas niema w tym nic do czynienia; to nie jest nasza rzecz; wszystko, cokolwiek możemy uczynić, to złożyć życie nasze w ofierze według rozporządzenia Bożego, a co Pan uczyni z tym życiem, to Jego rzecz, to się nas nie tyczy. Naszą rzeczą jest uczynić to, czegośmy się zobowiązali. Dopełniamy ucisków Chrystusowych, te same uciski, które On ponosił dla tego samego celu; wszystkie liczą się na rachunek Kościoła; nie służymy światu. Co zaś Bóg czyni z zasługą tej ofiary, to jest zupełnie inna sprawa.

KPiO 1910; ang: 10