Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

CICHOŚĆ - A pokora.

Jaka jest różnica pomiędzy cichością a pokorą?

Być cichym, znaczy być chętnym do nauczenia się czegoś. Być pokornym, znaczy nie być dumnym. Człowiek może być wielkim nauczycielem, może być uczonym, jednak może być cichym, i skromnym. Do takiego człowieka każdy może przyjść i powiedzieć: Mam tu pewną sprawę, przypatrz się jej. Jeżeli człowiek taki jest dostatecznie cichym i pokornym, odpowie: Z przyjemnością, przypatrzę się i zbadam to. Jeżeli nie jest pokornym, ani cichym, to odpowie hardo: Jak śmiesz przychodzić z tym do mnie? Przecież ja jestem profesorem takim a takim! Da się spotkać niekiedy, ludzi o szlachetnym charakterze, którzy są cisi i pokorni, zawsze gotowi uczyć się, zawsze szukający prawdy. Tacy mówią o sobie: Ja nie wiem wszystkiego, nawet od dziecka mogę się czegoś nauczyć. Człowiek mądry, może się czegoś nauczyć od dziecka, ale komu brak pokory i cichości, temu trudno nauczyć się czegokolwiek od drugich. Przeto błogosławieni cisi, albowiem otrzymają więcej błogosławieństw od Boga. Nie są oni za dumni żeby się czegoś więcej nauczyć. Być pokornym znaczy, przyjmować jakiekolwiek zaszczyty, wiedzę, czy cokolwiek skromnie, bez chwalenia się, bez paradowania i nadymania się jak paw pokazujący swe strojne pióra. Indyk bełkocący nie jest pokornym, ale dumnym.

KPiO 1913; ang: 469