Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

MIŁOŚĆ - Dochodzenie do mety doskonałej miłości.

Czy dla wszystkich powołanych wysokim powołaniem, możliwym jest dosięgnąć mety doskonałej miłości i jak?

Jest możliwe dla każdej ludzkiej istoty, dosięgnąć tej mety; co więcej nawet, każdy, który kiedykolwiek otrzyma żywot wieczny, czy jako członek Małego Stadka, Wielkiego Grona, czy klasy restytucji, ktokolwiek otrzyma żywot wieczny na jakimkolwiek poziomie, musi dojść do tego miejsca, czyli mety doskonałej miłości; ponieważ Bóg nie udzieli wiecznego żywota żadnym innym. Prawo miłości jest najbardziej konieczną rzeczą, jaką Bóg uznaje.

Według ducha znajdujemy się pod tym prawem i zobowiązani jesteśmy żyć w duchu według tego wszystkiego, co Żydzi byli obowiązani żyć w ciele. Pamiętacie, jak to prawo brzmi: "Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca, z całej duszy ze wszystkiej myśli i siły twej." Czy trochę mniej niż to nie wystarczy? Nie. O! - Może powiesz - ale ja mam różne słabości cielesne i nie mogę czynić tego co bym chciał. To też Apostoł mówi, że Bóg nie sądzi nas według ciała, ale według uczuć serca. Jeżeli serce jest pełne miłości do Boga, z całej duszy, myśli i siły, to w takiej mierze dochodzisz do tej doskonałej mety.

Więcej niż to, uczynić nie możesz choćbyś chciał, ani też nie możesz uczynić mniej. Jeżeli serce twoje nie jest w takim stanie, to nie będziesz w Małym Stadku ani w Wielkim Gronie, bo tacy pójdą na wtóra śmierć. Wszyscy muszą dojść do tej miary w swych sercach, a wszyscy co nie dojdą, umrą śmiercią wtórą.

A co z drugim przykazaniem? "Będziesz miłował bliźniego twego, jak samego siebie." Ono odnosi się do ludzkości, czyli do naszych stosunków z ludźmi. Jak? Czy mamy wyzyskać naszego bliźniego o ile tylko się da? Nie. Masz go traktować tak jakbyś chciał, aby on ciebie traktował. To jednak nie znaczy, że ty masz za niego rozsądzać. Jeżeli on myśli, że jego farma (gospodarstwo) jest lepsza od twojej i zrobicie zamianę, to obaj weszliście w to z otwartymi oczami, lecz gdybyś świadomie wykorzystał go, to nie miałbyś tej miłości jaką mieć powinieneś.

Kościół musi czynić nawet więcej niż to. W jaki sposób? W taki, drodzy bracia: Zakon nigdy nie wymaga ofiary od ciebie tylko abyś miłował bliźniego jak samego siebie, lecz od tych, co mają być członkami ciała Chrystusowego, wymagane jest więcej niż to; mianowicie, aby ofiarowali, czyli poświęcali swe ziemskie prawa. Jezus to uczynił i było to czymś więcej, aniżeli zakon wymagał. On złożył w ofierze Swoje ziemskie prawa i korzyści. Ktoś może powie: My również ofiarowujemy nasze ziemskie korzyści, lecz nie myślimy, że one są wiele warte. To prawda, lecz jednak musisz je ofiarować.

KPiO 1909; ang: 449