Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

MIŁOŚĆ - Doskonała, odrzuca bojaźń.

O jakiej bojaźni mówi tekst: "Niemasz ci bojaźni w miłości, ale miłość doskonała precz wyrzuca bojaźń." - 1 Jan 4:18.

Bojaźń, jest to umysłowy stan, rozbudzony niepewnością. Są pewne rzeczy, których mamy obawiać się, i są inne, co do których obawiać się nie powinniśmy. Ów wielki przeciwnik wykorzystuje niedoskonałość ludzką i rozbudza w ludziach niepotrzebną bojaźń. Ludzkość instynktownie odczuwa, że znajduje się w grzechu i że za grzech jest jakaś kara. Wykorzystując tę bojaźń, co do kary za grzech, on przeciwnik stara się zaszczepić w ludziach strach przed Bogiem. Przedstawia w ich niedoskonałych umysłach, że Bóg jest niesprawiedliwy i za surowy w Swym obchodzeniu się z grzechem i grzesznikami, dla których przygotował miejsce wiecznych mąk.

Gdy stopniowo przychodzimy do lepszej znajomości Boga i zasad, według których On rządzi wszechświatem, wyzbywamy się tej niewłaściwej bojaźni i na jej miejsce przychodzi miłość do Boga i to zrozumienie, że On miłuje nas. Nasza miłość ku Bogu wzrasta w proporcji jak poznajemy, że On umiłował ludzkość i uczynił zarządzenie, według którego wszyscy otrzymają sposobność wiecznego żywota. Gdy miłość nasza do Boga rozwinęła się do stopnia doskonałego, wszelka bojaźń w znaczeniu strachu przed Bogiem zostaje wyrzucona.

Jednak nasza znajomość i miłość nie powinna wyrzucić tej bojaźni, aby nie obrazić Boga, albowiem właściwa bojaźń (uszanowanie) nie powinna być nigdy wyrzucona. Im więcej uwielbiającej miłości posiadamy, tym więcej będziemy mieli właściwej bojaźni. Któżby się nie bał obrazić brata lub sąsiada którego miłuje i wysoce ceni? Tym więcej powinniśmy się obawiać aby nie obrazić naszego sprawiedliwego, mądrego i miłościwego Boga.

Zasada "miłość doskonała precz wyrzuca bojaźń," powinna mieć zastosowanie pomiędzy mężem a żoną, oraz pomiędzy rodzicami i dziećmi. Żona, która jest w strachu przed mężem, nie może być tak szczęśliwą, jak byłaby, gdyby pomiędzy nimi była doskonała miłość, tak samo dzieci obawiające się jednego lub obu rodziców, nie mogą miłować ich prawdziwą serdeczną miłością. Każde powinno się obawiać, aby nie ranić, ani nie obrażać drugiego i powinno starać się by rozwijać w sobie tę doskonałą miłość, którą Bóg chce widzieć we wszystkich Swoich inteligentnych stworzeniach.

KPiO 1913; ang: 450