Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

OBÓZ - Jak wiele obozów?

Proszę o wyjaśnienie, co oznacza wyraz ofiara i co stanowi ofiarę u Nowego Stworzenia?

W ostatniej części tego pytania zawiera się ważność całego pytania - "U Nowego Stworzenia". Nie możemy przypuszczać aby Nowe Stworzenie składało ofiarę, ponieważ to było dokonane zanim ktokolwiek z nas stał się Nowym Stworzeniem. Od czasu gdy jako stare stworzenie, doszliśmy do punktu pragnienia stać się ludem Bożym, ofiarowaliśmy nasze życie Panu, prosząc Go by nas przyjął. W ten sposób oddajemy się Najwyższemu Kapłanowi, którego Bóg postanowił, oddając samych siebie Jemu.

Biblia czyni pewne ograniczenie względem tego co stanowi ofiarę i wykazuje, że jedynie kapłan może ofiary prawnie ofiarować. Ponieważ przychodzimy jako grzesznicy, nie kapłani, możemy jedynie oddać samych siebie Najwyższemu Kapłanowi, Jezusowi. On nas przyjmuje i usprawiedliwia przez Swoją własną zasługę i w ten sposób czyni nas przyjemnymi Ojcu. Nasza ziemska czyli ludzka natura i wszystko co do niej należy, jest ofiarowane Jemu, czyli oddajemy to Panu; a On jako nasz Najwyższy Kapłan, przypisuje do tego Swoją własną zasługę i przedstawia nas Ojcu, który to przyjmuje i spładza nas przez Swego ducha świętego jako Nowe Stworzenie. To ofiarowanie naszej ludzkiej natury, z wszystkimi prawami i przywilejami jest uczynione raz na zawsze. Od tego czasu jesteśmy policzeni za umarłych jako ludzkie istoty, lecz żywi jako Nowe Stworzenie. To Nowe Stworzenie ma wzrastać w łasce, znajomości, i miłości. Ono nie ma być ofiarowane.

Co tedy ma być ofiarowane od czasu gdy się stajemy Nowymi Stworzeniami? Odpowiadamy: Stare stworzenie jest policzone za umarłe, tak przez Boga, jak i przez nas samych; lecz chociaż poczytane za umarłe, jest ono w rzeczywistości żywe. Przeto obowiązkiem Nowego Stworzenia jest trzymać starą naturę na ołtarzu, na którym Najwyższy Kapłan ją położył. Innymi słowy. Nowe Stworzenie musi trzymać starą naturę umarłą, zupełnie poddaną. Gdy nasze ciało jest poddane ogniowi doświadczeń ku zniszczeniu, to stare stworzenie narzeka, a nie Nowe Stworzenie.

Niechaj stare stworzenie narzeka, jeżeli sobie życzy. Jednak Nowe Stworzenie będzie się radować w Panu, w Jego opatrznościowej opiece i codziennie wzrastać będzie w łasce i znajomości. Gdy stare stworzenie będzie ubite, albo podbite, jak Apostoł mówi (1 Kor. 9:27), będzie wzdychać, lecz Nowe Stworzenie będzie zadowolone, radując się w Panu.

Przypominamy sobie z przyjemnością i zachętą zdarzenie św. Pawła i Syli, uwięzionych w Filipii. Chociaż ich ciała były zranione od biczowania, jakie im zadano, oni radowali się w duchu i byli zdolni przez pieśni uwielbiać Boga. (Dz. Ap. 16:26). To samo powinno być z nami jako Nowymi Stworzeniami. Podczas gdy ciało cierpi, duch powinien się zawsze radować, jak mówi Słowo Boże. (Filip. 4:4). Radujemy się, ponieważ łaski i błogosławieństwa Boże są z nami jako Nowymi Stworzeniami.

Powinniśmy zapominać o rzeczach ziemskich. Lecz aby można to uczynić, nie powinniśmy za wiele współczuć z ciałem dlatego, że ono cierpi, gdyż Apostoł nadmienia, że ono musi cierpieć aż do śmierci. Przeto nie przykładajcie wiele wagi do cierpień cielesnych. Nie opowiadajcie za wiele o waszych bolesnych doświadczeniach i o rzeczach obecnego czasu. "Zapominając rzeczy, które są za nami." Najwięcej rozmyślajmy o błogosławieństwach Niebieskiego Ojca i o chwalebnej nadziei, która jest zachowana dla nas w przyszłości; zatem niechaj stara natura i wszelkie jej korzyści i przywileje umierają codziennie.

Ma się rozumieć, że są chwile podczas zebrania oświadczeń, gdy może być właściwe wypowiedzieć, jak Pan nas wyprowadził z trudności, prób i cierpień; lecz naszym usiłowaniem powinno być by zapominać o tych cierpieniach cielesnych. Jeżeli wyolbrzymiamy swoje cierpienia i mówimy wiele o nich, możemy się znaleźć w niebezpieczeństwie rozwinięcia duchowej pychy. Mówiąc o swych własnych cierpieniach przy pewnej okazji, apostoł Paweł powiedział: "Głupio mówię." (2 Kor. 11:23). Lecz jeżeliby on nam coś nie opowiedział o swoich cierpieniach, to byśmy nie wiedzieli, że on znajdował się w próbach i trudnościach, jakie wyliczył. Apostoł wymienił swoje doświadczenia nie w celu chlubienia się, ale dla naszego pożytku. Powinniśmy czynić podobnie. Możemy być usprawiedliwieni w przytoczeniu niektórych przeszłych doświadczeń, wypowiadając je, jeżeli przez to moglibyśmy przyczynić się komukolwiek ku dobremu. Inaczej, lepiej gdy je zagrzebiemy, niechaj będą ukryte od widoku na zawsze. "Albowiemeście umarli, i żywot wasz skryty jest z Chrystusem w Bogu." - Kol. 3:3.

KPiO 1916; ang: 612