Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

OFIARA - Jak dalece mamy ofiarować, czyli poświęcać przynależne nam przyjemności?

Jakie prawa i przywileje cielesne - nie grzeszne - mają być poświęcane przez Nowe Stworzenie w Chrystusie Jezusie?

Są pewne prawa i przywileje przynależne wszystkim stworzeniom ludzkim. Są pragnienia i skłonności, które nie są wcale grzeszne. Nie jest to na przykład grzechem spożywać pokarm i otrzymać przyjemność z tego, jeśli pokarm jest zdrowy i pożywny. Również nie jest grzechem wybierać co wolimy z pomiędzy rozmaitych pokarmów. Nie jest grzechem jeść poziomki w zimie, kiedy to owoc taki jest kosztowny, jeśli; ktoś jest w stanie je kupić za pieniądze prawnie zdobyte. Nie byłoby grzechem zapłacić 50 centów lub dolara za puszkę poziomek. Nie jest zbrodnią posiadać piękny dom, służące, mały statek dla przyjemności, automobil, itp. Jeżeli są zabawy, i koncerty, opery o zawartości nauk moralnych, ma ktoś zupełne prawo zapłacić za bilet pięć dolarów, i zaangażować dorożkę aby się tam dostać. Człowiek cielesny ma zupełne prawo, jeśli go na to stać, aby czynił wszystko co nie jest grzeszne samo w sobie. Rzeczy grzeszne ma się rozumieć powinny być zawsze unikane.

Lecz jeżeli kto podejmuje się być naśladowcą Chrystusa, taki przyjmuje wolę Bożą, zamiast swojej woli. A więc tak jak Chrystus nie przypodobał się Sobie, ale użył Swój czas, wpływ i Swoje życie na dobro innych, tak też i ci, którzy stali się Jego uczniami, wyrzekli się swoich praw i przywilejów, kiedykolwiek one sprzeciwiają się służbie Bożej. Chrześcijanin nie może rozumować tak, jak to czynił zanim się poświęcił. Nie mógłby on powiedzieć: "Wydam pięć dolarów aby pójść do opery"; powie raczej: "Wszystka posiadłość moja jest poświęcona Panu". Ta sama zasada kierować będzie jego rozsądkiem w sprawie czy ma mieć automobil, czy też nie; czy ma mieć piękny dom, czy też nie posiadać żadnego domu; czy ma mieć najwyborniejsze potrawy; czy ma nosić wytworne ubranie, czy też skromniejszą odzież, itp. Zasada ta również kierować będzie jego rozsądkiem co do sposobu w jaki będzie używał swój poświęcony czas.

Niechaj nikt nie sądzi drugiego co do jego używania pieniędzy, czasu i posiadłości w jego służbie jako szafarza Pańskiego. Jest to sprawa, która każda jednostka musi sama za siebie zadecydować co do sposobu używania tych rzeczy. Pan jest który zadecyduje kto był wiernym szafarzem, a kto niewiernym. Bóg sprawi że ci, którzy tak jak Jezus, poświęcili przyjemne rzeczy, aby tym sposobem mogli więcej uwielbiać Jego, otrzymają wynagrodzenie tych strat w postaci duchowych błogosławieństw, oraz nader wielką nagrodę i zaszczytne stanowisko w królestwie.

KPiO 1915; ang: 611