Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

OJCOWIE ŚWIĘCI - Ich próba.

Czy Ojcowie święci byli na próbie otrzymania żywota wiecznego?

Ojcowie święci nie byli na próbie życia lub śmierci; oni nigdy nie znajdowali się w tych warunkach, aby mogli mieć sposobność osiągnięcia żywota, przez co mogliby być uwolnieni od śmierci. Warunki, znajomość i sposobność otrzymania żywota nie mogło być prędzej, aż przyszedł nasz Pan. "Łaska i prawda przez Jezusa Chrystusa stała się." (Jan 1:17). "Który śmierć zgładził, a życie i nieśmiertelność na jaw wywiódł." (2 Tym. 1:10). Te rzeczy nie były wcale objawione zanim przyszedł nasz Pan, a zatem nie było i odpowiedzialności jakie teraz są.

W pewnym względzie naród żydowski był figuralnie usprawiedliwiony i figuralnie był na próbie życia i śmierci, lecz to nie odnosiło się do wiecznego żywota, lub wiecznej śmierci, ponieważ Pan Bóg dobrze wiedział, że żydzi nie mogli zachować Zakonu i przez to nie będą mogli osiągnąć żywota wiecznego; więc Bóg naprzód już postanowił, iż mieli być od przekleństwa Zakonu uwolnieni, bez względu cokolwiek by czynili w tej sprawie. Zatem, to było tylko figuralne wystawienie ich na próbę osiągnięcia żywota, lub śmierci.

Ojcowie święci mieli świadectwo, że się podobali Bogu. (Hebr. 11:5). Oni podobali się w tym, że poznawszy wolę Bożą starali się ją czynić, nawet, zanim dał niektórym przykazanie, a nawet zanim Pan Bóg mógł im obiecać żywot, jeżeli się okażą posłusznymi. Abraham okazał swe wiarę Bogu, chociaż nie był jeszcze dany okup za świat. Chrystus jeszcze nie przyszedł, a chociaż Abraham nie był na próbie osiągnięcia żywota lub śmierci, Bóg okazał mu łaskę i oświadczył, iż się Bogu podobał; zaś Słowo Boże nam mówi, że "lepsze zmartwychwstanie" (Hebr. 11:85) czeka nie tylko Abrahama, lecz wszystkich Ojców świętych, to jest powstanie do ludzkiej doskonałości. Ponieważ ludzka doskonałość nie może być osiągnięta inaczej, jak tylko pod władzą Chrystusa, przeto Ojcowie święci nie będą mogli być przedstawieni Bogu w pełnym znaczeniu tego słowa, aż przy końcu Tysiąclecia.

Stąd nie będą mieli zupełności żywota, aż wtedy, to jest przy końcu panowania Chrystusa, gdy królestwo odda Ojcu. To, co oni będą posiadali w międzyczasie, będzie doskonałość ludzkiej natury i wszystkie błogosławieństwa, jakie Bóg przygotował dla rodzaju ludzkiego przez Wielkiego Pośrednika. Lecz nie dojdą oni do rzeczywistej i osobistej społeczności z Bogiem, tak dalece, ażeby zostali uznani za godnych żywota wiecznego, aż przy końcu Tysiąclecia, ponieważ ten wiek jest przeznaczony na to, aby było zadecydowane, kto z ludzi będzie mógł otrzymać żywot wieczny, oprócz tych, którzy w obecnym wieku byli spłodzeni z ducha.

Przy końcu Tysiąclecia, gdy wszyscy ludzie dojdą do doskonałości, zostaną poddani próbie, czy okażą się godnymi, lub godnymi żywota wiecznego, podobnie jak Adam, gdy był w doskonałym stanie, był próbowany czy okaże się godnym żywota wiecznego.

Ponieważ Ojcowie święci będą częścią świata pod nowym przymierzem, z tego wynika, że oni nie otrzymają decyzji Boskiej sprawiedliwości odnośnie ich wartości żywota wiecznego, aż po skończeniu się Tysiąclecia i po skończeniu się sądu i próby tego wieku, który sprowadzi im, jak i wszystkim co okażą się wiernymi, nagrodę żywota wiecznego.

KPiO 1910; ang: 12