Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

PANOWANIE NAD ZIEMIĄ - Kto ma do tego prawo?

Czy Jezus miał prawo do panowania nad ziemią przed Swoim poświęceniem, tak, jak Adam panował, zanim zgrzeszył i czy Jezus poświęcił to prawo, aby y oddać człowiekowi?

W jednym znaczeniu słowa, to może być prawdą. Dlatego, że Jezus był doskonałym, i ponieważ On był jedynym człowiekiem na świecie, który był doskonały. Stąd mógł mieć pewne prawa, jakich inni ludzie nie mieli. Ale pamiętajcie, że On wprzód musiał być wypróbowany, aby udowodnić, czy był doskonały, zanim prawo to mogło Mu być dane. Adam miał je sobie dane, a potem został wypróbowany, aby przekonać się, czy może je zachować lub nie. Adam ugiął się pod próbą i dlatego stracił panowanie nad życiem i nad wszystkim. Natomiast w wypadku Pana naszego Jezusa Chrystusa, próba Jego przyszła najpierw, zanim dane Mu było panowanie i w próbie tej okazał się wiernym, a wierność ta okazała się w całym Jego życiu i zakończeniu Jego życia na Kalwarii.

Przez poświęcenie Samego Siebie, wykazał On posłuszeństwo Bogu i prawu, aby być przedstawicielem Boga, Człowiekiem Jezusem Chrystusem, który teraz w ten ogólny sposób miał prawo być dziedzicem wszystkich rzeczy. Miał prawo do tego przez Swoje wykazanie posłuszeństwa Bogu, jak to czytamy w proroctwie: "Do Ciebie, wieżo trzody, przyjdzie pierwsze państwo i królestwo" (Mich. 4:8). Pierwotne panowanie Adamowe przeszło na Jezusa, Księcia trzody, za Jego posłuszeństwo i wierność Ojcu aż do śmierci. Przez poświęcenie Samego Siebie, Jezus oddał to panowanie. On zdobywał prawo do panowania i oddawał je jednocześnie.

Przez posłuszeństwo zakonowi Jezus zdobywał prawo do panowania na ziemi, a przez ofiarowanie Samego Siebie składał On to prawo aby mógł potem oddać je Adamowi i jego rodzajowi. Jezus czynił dwie rzeczy w tym czasie. Było to zarówno posłuszeństwo Zakonowi i ofiarowanie Samego Siebie. Te dwie rzeczy były dokonywane jednocześnie i zakończone zostały na Kalwarii. Tak więc Jezus ma panowanie i skoro tylko zgromadzi Kościół, Oblubienicę Swoją, ma zamiar oddać to panowanie nad ziemią ludzkości, rodzajowi Adamowemu, którego On będzie Ojcem, życiodawcą, a ktokolwiek przyjmie Go, otrzyma to życie. Przez całe Tysiąclecie ludzie będą wiedzieć, że życie otrzymać będzie można przez posłuszeństwo Jemu, że On jest jednym jedynym, który ma prawo dać życie i dlatego On jest nazywany Ojcem Wieczności, czyli Ojcem Żywota Wiecznego. Da On żywot wieczny tym, którzy będą Jego dziećmi. Innymi słowy, kupiwszy Adama i rodzaj Jego Chrystus adoptuje jako Swoje dzieci wszystkich, którzy są dziećmi Adama.

Brat Harrison: - Jak mamy rozumieć wyjątek, który mówi: "Dokąd dziedzic jest dzieckiem, w niczym nie różni się od sługi?" Czy to się odnosi do tego?

Brat Russell: - Nie myślę. Sądzę, że jest to zupełnie inna myśl. Apostoł mówi to do Żydów, a powodem dla którego Żyd nie może mieć żadnych przywilejów dziecka Bożego jest to, iż Żydzi byli pod opiekunami, wychowawcami itp. Chociaż Bóg darzył ich niektórymi łaskami, to jednak traktowani byli tak samo, jak reszta świata pod innymi względami.

Żydzi nie byli wolni od Zakonu, ale skoro tylko Dom Synów się zaczął, Chrystus uwolnił nas od Zakonu, abyśmy więcej nie byli Domem Sług, lecz żebyśmy mogli wejść do Domu Synów. Możecie to również zastosować do Chrystusa. Znaczy to, że jak długo Chrystus był członkiem Domu Sług, był On pod zakonem. Dalej Chrystus jako Syn, chociaż był Synem, to jednak dokąd nie zademonstrował tego, traktowany był tak samo, jakby był z Domu Sług. Był pod Zakonem tak samo, jak wszyscy Żydzi byli pod Zakonem.

KPiO 1908; ang: 227