Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

PRZYMIERZA - Mojżesz i Przymierze Zakonu.

Czy Mojżesz był wyłączony z pod Adamowego potępienia?

Jeśli on był członkiem żydowskiego narodu wtedy on był w tym szczególnym przymierzu z Bogiem. Adam był skazany na śmierć, utracił swój stan przymierza z Bogiem i był skazany na śmierć. Bóg uczynił nowe zarządzenie z Nasieniem Abrahama, któremu przyrzekł, że On wejdzie w Przymierze z nimi, jakoby oni byli doskonałymi; i do tego urzeczywistnienia Mojżesz stał się ich pośrednikiem.

Mamy każdy powód do przypuszczania, ze Mojżesz był też uczestnikiem w urządzeniu przymierza, jak również był jego pośrednikiem. Więc przypuszczamy, że Mojżesz był pod Zakonem tak samo, jak jego następcy, i to Przymierze przez swoje urządzenie rok po roku umieszczało ich w stan figuralnego usprawiedliwienia albo w przymierze społeczności z Bogiem na cały rok; lecz przy końcu roku, kiedy okres, za który ofiara była ofiarowana upłynął, oni nie byli już dłużej w społeczności z Bogiem. Wtedy oni wdziewali na się wory i posypywali głowy popiołem i jak reszta świata oni byli grzesznikami, pod potępieniem, ale pod większym potępieniem niż reszta świata, albowiem mieli dodatkowe potępienie Zakonu.

Rozumiemy tedy, że gdyby Mojżesz mógł zachować Zakon pod tym Przymierzem, to Bóg byłby zobowiązany dać mu wieczne życie, według obietnicy - "Ktoby czynił te rzeczy, żyć będzie przez nie." - Bóg nie mówił o Chrystusie albo o wierzącym w Chrystusa lub coś podobnego; jedynie: kto czyniłby te rzeczy, mieć będzie żywot wieczny przez czynienie tego. Więc uważamy, że ta obietnica stosowała się do Mojżesza i do wszystkich Izraelitów pod Zakonem i jeszcze jest stosowana do żydów. Wierzymy, że Bóg dałby wiecznie życie komukolwiek, któryby mógł wypełnić te rzeczy doskonale, lecz ta oferta była uczyniona tylko dla Żydów. Oni wyszli z pod Adamowego potępienia w znaczeniu tymczasowymi; lecz nie w tym znaczeniu, że uniknęli go, ponieważ oni jeszcze byli nieodmienni, posiadali tę samą niedoskonałość jak reszta dzieci Adama, bo nie mogli postępować tak, jakby sobie życzyli; jak Apostoł powiada, że "czynimy to, co nie chce my." Jako naród znajdowali się oni pod dodatkowym potępieniem, pod które inne narody nie podchodziły.

Adam był skazany na śmierć indywidualnie. Jego dzieci zaś nie miały indywidualnego potępienia; one urodziły się "więźniami" - w tym stanie śmierci. Lecz w wypadku żydów. Bóg traktował ich jakby oni byli odłączeni od reszty świata.

To wygląda jakoby oni mówili: "My nie uczyniliśmy nic złego, Panie; dlaczego nie dasz nam sposobności?"

"Ja dam wam sposobność, dam wam Zakon do zachowania".

"Co dasz nam za to, jeśli zachowamy twój Zakon doskonale?"

"Dam wam wieczne życie."

"My zachowamy go; zgadzamy się zachować twój Zakon i Ty zgadzasz się dać nam życie". Tak więc Żydzi, którzy, jak i reszta świata, nie znajdowali się na indywidualnej próbie, nie byli skazani indywidualnie, ale byli tylko uczestnikami Adamowego potępienia - wszyscy ci Żydzi znaleźli się teraz na próbie o żywot, i kiedy oni nie zachowali tego, to oznaczało dla nich szczególne ukaranie; albowiem oni teraz mieli indywidualną próbę i upadli. Przeto widzimy, że było koniecznym, aby Żydzi pod tym wtórym potępieniem, lub po tej indywidualnej próbie i po indywidualnym potępieniu, podlegali wszyscy Mojżeszowi jako Pośrednikowi, aby tym sposobem Chrystus mógł zająć miejsce tego Pośrednika i uskutecznić coś dla tego narodu. Mojżesz był tylko figurą na lepszego Pośrednika. Przeto, odkąd oni znajdowali się pod tym Pośrednikiem, który był figurą na Chrystusa, Bóg pokazał im figuralny sposób, co On uczyni dla nich później, kiedy Chrystus będzie Pośrednikiem ich Nowego Przymierza. - Jer. 31:31.

KPiO 1910; ang: 174