Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

USPRAWIEDLIWIENIE - Ilustracja warunkowego.

Proszę zilustrować warunkowe usprawiedliwienie a także żywotne usprawiedliwienie.

Jesteśmy warunkowo usprawiedliwieni od chwili kiedy tylko odwrócimy się od grzechu i zwrócimy się do Boga z upragnieniem i z dobrymi intencjami w sercu. Weźmy dla przykładu kogoś, który nurzał się w grzechu i postępował według skłonności cielesnych. Taki słyszy i dochodzi do poznania, że postękuje zła drogą i że Bóg chce aby on zbliżył ale do Niego. Więc człowiek ten nawraca się, czyli zwraca się w przeciwnym kierunku, w stronę Boga i zaczyna iść w tym kierunku, porzuca brudy cielesne i stara się postępować lepiej. Jeżeli był pijakiem, porzuca ten nałóg; jeżeli był złym pod innym względem, porzuca te złe praktyki i stara się zbliżyć do Boga. Jakie teraz stanowisko zajmuje Bóg wobec niego? Bóg powiada: "Przybliż się do Mnie, a Ja przybliżę się do ciebie." Więc on idzie nieco bliżej. Jakie teraz jest jego stanowisko? Mówimy o nim, że znajduje się w usprawiedliwionym stanie. Dlaczego? Usprawiedliwiony znaczy sprawiedliwy, dobry. Nie jest on jeszcze zupełnie sprawiedliwy, ale znajduje się w tej postawie i postępuje w kierunku sprawiedliwości. Jest w tym stanie warunkowo, alby można o nim mówić i traktować go jako usprawiedliwionego. Stara się postępować sprawiedliwie. Tak więc zbliża się coraz więcej, a w miarę jak się zbliża, powiada on: "Panie, chciałbym przystąpić bardzo blisko i być dzieckiem Twoim." Pan odpowiada: "Ponieważ przyszedłeś już tak daleko, wyjaśnię ci co jest potrzebne."

"Panie, chciałbym wiedzieć na jakich warunkach mogę być w zupełności dzieckiem Twoim, otrzymać ducha Twojego i mieć udział we wszystkich tych chwalebnych rzeczach, jakie przygotowałeś w Jezusie dla tych, którzy staną się współdziedzicami."

Pan odpowiada: "Są to bardzo surowe i ścisłe warunki. Musisz wziąć krzyż swój i iść za Mistrzem. Musisz być przygotowany złożyć wszystko co posiadasz, a nawet swe życie, w służbie dla Mnie. Tylko w ten sposób możesz zostać dzieckiem Moim w zupełnym tego słowa znaczeniu, ponieważ to jest jedyna klasa, jaką teraz powołuję."

Wówczas taka osoba powiada: "Panie, nie chcę poświęcić się na śmierć, ale pragnę dobrze czynić, a jeśli będę czynić dobrze..."

Takiemu Pan odpowiada: "Ty nie możesz czynić dobrze; w ciele twoim niema doskonałości i ty sam nie możesz być sprawiedliwym; nigdy nie zdołasz zbliżyć się do Mnie na pod stawie zakonu, ponieważ nikt nie może być usprawiedliwiony przez uczynki zakonu."

"W takim razie. Panie, jak ja mogę być usprawiedliwiony, jeżeli jest niemożliwością zachować zakon?"

"Możesz być usprawiedliwiony tylko w jeden sposób, o to przez przypisanie ci zasługi wielkiego Orędownika."

"Panie, czy zechce On być moim Orędownikiem?"

"Będzie On twoim Orędownikiem jeśli dojdziesz do tego, że w zupełności wyrzekniesz się wszystkiego co posiadasz."

"A gdy ja nie wyrzeknę się wszystkiego, to czy On nic dla mnie nie uczyni?"

"O tak. Jest On przygotowany postąpić z tobą w przyszłości tak samo jak iż reszta świata; jest gotowy być twoim Pośrednikiem na podstawie zarządzeń nowego przymierza; jest On gotów doprowadzić twoje odkupienie do zupełnej doskonałości i harmonii z Bogiem, takiej jaką miał Adam i utracił."

"Ale, Panie, ja chciałbym przyjść teraz."

"Nie możesz przyjść teraz inaczej jak tylko pod warunkiem powołania, jakie obecnie jest na czasie; powołanie to jest nazywane wysokim powołaniem od Boga w Jezusie Chrystusie, alby się stać dziedzicami Bożymi i współdziedzicami z Jezusem Chrystusem w dziedzictwie nieskazitelnym, niepokalanym, i niezwiędłym, w niebiesiech zachowanym. To niebieskie powołanie jest jedynym, jakie obecnie jest otwarte, a powołanie niebieskie wymaga zupełnego poświęcenia życia swego Panu i wstępowania w ślady Jezusa. Jeżeli nie chcesz teraz zrobić tego kroku, to odstąp na stronę."

Widzicie więc, że ktoś taki został do tego czasu tylko warunkowo usprawiedliwiony. Doszedł teraz do miejsca, gdzie dostąpił znajomości, wie czego Pan od niego wymaga a jeśli podejmie krok następny i uczyni poświęcenie, zostanie spłodzony z ducha jako Nowe Stworzenie. I tak będzie się dziać aż liczba wybranych zostanie skompletowana. Lecz gdy on nie poświęci się, wówczas jego tymczasowe, warunkowe usprawiedliwienie przestaje obowiązywać; nie będzie trwać, nie zostanie potwierdzone; nie stanie się istotne, czyli żywotne. Jedynym sposobem aby to usprawiedliwienie z wiary stało się istotnym czyli żywotnym, jest przez poświęcenie się.

Przypuśćmy teraz, że taki poświęca się. "Teraz, Panie, po zastanowieniu się i obliczeniu kosztów, postanowiłem przyjąć Twoje warunki; oddaję Ci całe serce moje i wszystko, czym jestem i co mam; oddaję Ci się w zupełności. Używaj tego, Panie, w Twój sposób." Skoro ktoś czyni takie zupełne poświęcenie, wielki Orędownik staje się jego osobistym Orędownikiem i przypisuje mu Swoją zasługę aby pokryć jego traki, tak żeby jego poświęcenie mogło być przyjęte przez Ojca; w ten sposób usprawiedliwienie jego stało się żywotnym, kompletnym i taki jest usprawiedliwiony do żywota. A będąc tak usprawiedliwionym, on w tym samym momencie stawia to usprawiedliwione życie ofiarą żywą, przyjemną Bogu, czyni żywe poświęcenie, które Bóg przyjmuje jako ofiarę, co jest używotnieniem jego usprawiedliwienia. Aż do tego punktu nie było - ono żywotne a tylko warunkowe. Taki postępował we właściwym kierunku, a Bóg traktował go pobłażliwie i zachęcał aż doszedł do punktu, w którym musi zadecydować. Jeśli zadecydował oddać wszystko, to On wielki Orędownik ożywił jego usprawiedliwienie i przez wiarę taki został uznany za istotę doskonalą i przez wiarę uznany został jako oddający się w ofierze i Bóg przyjął taką ofiarę.

W wypadku świata w następnym wieku, usprawiedliwienie nie będzie z wiary ale z uczynków. Pamiętacie, że w Księdze Objawienia, gdzie jest mowa o tym jak świat przyjdzie na sąd, czytamy: "I będą sądzeni, każdy według uczynków swoich." - Obj. 20:13.

Wówczas próbą będą uczynki; obecnie próbą jest wiara. Dlaczego nie uczynki są próbą teraz? Ponieważ nie możemy czynić doskonale. Dlaczego nie możemy? Ponieważ mamy niedoskonałe ciała i ponieważ Bóg sprawuje Swoje dzieło w obecnym czasie w taki sposób, czyli ma On do czynienia z tymi, którzy, aczkolwiek w ciałach niedoskonałych, mają doskonałe umysły, doskonałą wolę, w zupełności poddającą się woli Jego. Bóg przyciąga tę nową wolę, ten nowy umysł, usprawiedliwia Nowe Stworzenie i przyjmuje to poświęcenie, a cala ta sprawa w ten sposób jest używotniona. Ale co do świata w przyszłym wieku, wszyscy ludzie przez całe tysiąc lat dochodzić będą do doskonałości, z dnia na dzień będą więcej usprawiedliwieni, czyli z każdym dniem stawać się będą sprawiedliwszymi. "W owym wieku każdy, kto we właściwym usposobieniu szukać będzie społeczności z Panem, uważany będzie za warunkowo usprawiedliwionego, ale usprawiedliwienia swego nie osiągnie wówczas w taki sam sposób jak my osiągamy teraz, ponieważ on będzie stopniowo pozbywał się swej niedoskonałości, a istotnie usprawiedliwionym będzie wtedy, gdy dojdzie do zupełnej doskonałości. Wtedy będzie on sprawiedliwym, doskonałym, a gdy już będzie w takim stanie, przy końcu Tysiąclecia, Pośrednik ustąpi i pozwoli aby taki sprawiedliwy i doskonały człowiek przedstawiony był Ojcu. I taki będzie mógł być przyjęty przez Ojca i wówczas poddany będzie doświadczeniu, aby udowodnić czy jest on chętnym i gotowym przejść próbę. Tak jak Adam, gdy był doskonały i w harmonii z Bogiem, poddany był próbie, tak i cały świat ludzkości, po doprowadzeniu do doskonałości, poddany zostanie próbie. W Objawieniu czytamy, że w onym czasie, kiedy Chrystus przekaże Królestwo Ojcu, po dokonaniu Swego dzieła pośredniczenia, przy końcu Tysiąclecia szatan zostanie rozwiązany, aby mógł wypróbować wszystkich, którzy mieszkają na obliczu ziemi, a których będzie tak wiele jak piasku na brzegu morskim. Pokusie tej ulegną tacy, którzy w sercach swych nie będą mieli właściwego usposobienia, a Bóg już im więcej nie da żadnej, sposobności, ponieważ otrzymali już wszystkie błogosławieństwa, jakie były dla nich zamierzone. Ci zaś, którzy ostoją się w tej pokusie, wejdą do stanu wieczności, zupełnie uznani przez Boga za godnych żywota wiecznego.

KPiO 1911; ang: 400