Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

WSPOMINANIE - Rzeczy przeszłych.

Izaj. 65:17. "Oto ja tworze niebiosa nowe i ziemie nowa; a nie będą wspominane rzeczy pierwsze, ani wstąpią na serce." Proszę podać znaczenie tego wiersza, szczególnie ostatniej części.

Pismo święte często używa podobnych orzeczeń. Pan używa słów niebiosa i ziemia w znaczenia symbolicznym, jak zostało to wykazanym w Wykładach Pisma świętego.

Symboliczne niebiosa przed stawiają, eklezjastyczne, czyli religijne władze.

Symboliczna ziemia przedstawia ziemskie społeczeństwo, ziemskie organizacje.

Góry w znaczeniu symbolicznym przedstawiają królestwa.

Rzeki, strumienie prawdy; morza zaś, wzburzone masy ludzkie. Bóg oświadcza także, iż obecny porządek rzeczy jest w dysharmonii z prawem Bożym i że teraz jest to wszystko w nieładzie z powodu grzechu i nieposłuszeństwa.

Inne Pismo mówi, że działanie natury jest złem w obecnym czasie, jest w nieładzie pod panowaniem księcia tego świata (wieku), czyli tej dyspensacji. Pan nasz Jezus ma być nowym Księciem, nowym Królem, który ujmie władzę, czyli rządy nad ludzkością i jest to On, który mówi: "Oto Ja tworzę niebiosa nowe i ziemię nową." Zgodnie z tym oświadczeniem u Izajasza, czytamy w Księdze Objawienia, że Ten, który siedział na stolicy, mówił: "Oto wszystko nowe czynię" - zupełną odmianę z obecnego nieładu i grzechu - w zupełności nowy porządek rzeczy. Symbolizm ten będzie dokonany, a niebem owego nowego porządku rzeczy nie będą już dłużej obecne nominalne systemy kościelne, ale będzie nim Kościół w chwale. Tak, Chrystus i Jego Kościół na poziomie duchowym, niewidzialni dla ludzi, będą stanowić przyszłe nowe niebiosa, nową władzę rządzącą, a nowa ziemia będzie rządzona sprawiedliwością. Książę tego świata będzie wyrzucony, a Książę żywota, Pan chwały, będzie Królem nad całą ziemią; zamiast ciemności będzie światłość i błogosławieństwo.

Jednak pytanie było głównie względem ostatniej części tego wiersza, gdzie mówi, że nie będą wspomniane rzeczy pierwsze ani wstąpią na serce. Czy to ma znaczyć, że o wszystkich tych rzeczach mamy zapomnieć? Nie; myślą tu wyrażoną zdaje się być, że rzeczy, które uważaliśmy za godne zauważenia i zapamiętania, ceniąc je wysoko wtedy uznany za małoznaczące i niegodne wzmianki. Starać się będziemy zapomnieć o tych wszystkich rzeczach, grzechu, śmierci i niedoskonałości; one będą tak opanowane nowym porządkiem rzeczy w tej nowej dyspensacji, że nie będą godne wzmianki. To nie znaczy, że w zupełności zapomnimy; przeciwnie, będziemy w stanie pamiętać o niedoskonałościach obecnego czasu. Niejeden z nas, rozmyślając o czymś nieprzyjemnym z przeszłości, może powie sobie: "Będę się starać, aby o tym zapomnieć."

Kilka dni temu, gdy pewne pytanie było stawione, pewna siostra uczyniła taką uwagę: "O, jest to jedna z tych rzeczy, o których staram się zapominać." Nie, że ona w rzeczywistości zapomniała o tych rzeczach, lecz że starała się wyrzucić z swej pamięci jako niegodne wzmianki w porównaniu z lepszymi rzeczami. Tak samo będzie z wszystkimi drogimi i wspaniałymi rzeczami, jakie istnieją w obecnych obrządkach ziemskich. Na przykład, ktoś mógłby mówić o koronacji króla angielskiego, lub o inauguracji prezydenta, że miał zaszczyt uczestniczyć przy takiej okazji i siedzieć na estradzie wraz z prezydentem, lub coś w tym rodzaju; albo też, że był członkiem kongresu itp. W przyszłości rzeczy takie będą wydawać się błahymi i niegodnymi wzmianki, w porównaniu z przyszłymi rzeczami o wiele większymi niż te.

KPiO 1911; ang: 580