Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

WTÓRA ŚMIERĆ - Stosuje się do spłodzonych z ducha.

Do kogo stosują się słowa w liście do Żydów 6:4-6 - "Albowiem niemożebne jest, aby ci, którzy są raz oświeceni, i skosztowali daru niebieskiego, uczestnikami się stali ducha świętego, skosztowali też dobrego Słowa Bożego, i mocy przyszłego wieku, gdyby odpadli, aby się zaś odnowili ku pokucie."

Warunki wymienione w powyżej zacytowanych wierszach są mniej lub więcej przeplatane. Innymi słowy ten, który stał się uczestnikiem daru niebieskiego usprawiedliwienia, jest poświęcony i spłodzony z ducha świętego, ponieważ jedynie w ten sposób może on otrzymać od Boga jasne świadectwo względem swojego usprawiedliwienia. Nikt nie jest usprawiedliwiony, dlatego tylko, iż wierzy, że Jezus żył lub, że Jezus umarł. Ażeby przyjść do punktu usprawiedliwienia i mieć zasługę Chrystusową przypisaną, musi on nasamprzód stawić swoje ciało żywą ofiarą i wiara w Pana Jezusa musi iść z tym w parze.

Ktokolwiek uczynił wszystko w swojej mocy - odwrócił się od grzechu, uwierzył w Jezusa jako Odkupiciela i stawił swoje ciało ofiarą żywą - musi następnie mieć przypisaną zasługę Jezusa, która przykryje jego niedomagania i niedoskonałości, tak ażeby Ojciec Niebieski mógł przyjąć jego ofiarę; "albowiem żadna niedoskonała rzecz nie może znajdować się na ołtarzu Pańskim." Konieczna bowiem jest zasługa Chrystusowa aby uzupełnić braki w tym, który stawia siebie w ofierze; i tylko ci, którzy wierzą i stawiają swe ciała w ofierze, są odbiorcami zasługi Chrystusowej przez zastosowanie; i tylko tacy zostają spłodzeni duchem świętym. Boskim zarządzeniem jest, aby nikt nie został usprawiedliwiony dopóki nie uczyni zupełne poświęcenie po odwróceniu się od grzechu. Chrystus nie zastosowałby Swej zasługi nikomu oprócz tych, którzy się zupełnie poświęcili; i Ojciec nie przyjąłby ani spłodził duchem świętym nikogo oprócz tych, którzy powzięli taki krok.

Ci, którzy zostali usprawiedliwieni, zostali w tym samym czasie spłodzeni duchem świętym i otrzymali "moc przyszłego wieku." Gdyby tacy odpadli, Apostoł powiada, to nigdy nie mogliby być odnowieni. Dlaczego? Ponieważ tacy już mieli swoją część w błogosławieństwie Chrystusowym, śmierć Chrystusa miała przynieść błogosławieństwo - tylko jedno - dla każdego członka rodzaju Adama - jedno zupełne błogosławieństwo, które umożliwi każdemu członkowi rodzaju ludzkiego, jeżeli zechce, po zrozumieniu tegoż - aby przyjść do zupełnej harmonii z Bogiem i otrzymać życie wieczne. Lecz gdy otrzymawszy takie zupełne błogosławieństwo, gdy je odrzuca, wtenczas niema dla niego nadziei. Taki nie może usprawiedliwić samego siebie nigdy. Miał przypisaną zasługę Chrystusową, lecz nią wzgardził. Apostoł powiada, że niema nadziei, aby taki się odnowił. Los oczekujący takich nie są wieczne męki, ale zniszczenie - wtóra śmierć.

KPiO 1912; ang: 640