Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj

ZAKON - Kiedy został zniesiony?

Kiedy Jezus zniósł zakon? Przy Jordanie, czy na Kalwarii?

Orzeczenie: "zniósł zakon", może być łatwo źle zrozumiane. Na powyższe pytanie można zapatrywać się z różnych stron. W głównym znaczeniu tego słowa, Jezus nigdy nie zniósł zakonu. Zakon jest zakonem (prawem) Ojca. Zakon był zanim jeszcze Jezus przyszedł. Jezus nie zniósł zakonu, ani też nigdy go nie zniesie. Jest to zakon Boży w streszczeniu zsumowany następująco: "Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca, z całej duszy, myśli i siły, a bliźniego twego jak samego siebie." Kiedy zakon ten będzie zniesiony? Nigdy! Nigdy! My codziennie uczymy się coraz więcej oceniać ten zakon. Jezus nie zniósł tego zakonu, ani przy Jordanie, ani na Kalwarii, ani go też nigdy nie zniesie. Cóż tedy należy rozumieć przez to wyrażenie? Na podstawie zakonu, gdy ten był dany od Boga przez Mojżesza Izraelowi, uczynione było przymierze i przymierze to było często nazywane zakonem, ponieważ było ono przymierzem zakonu. Jako wynik bliskiej łączności pomiędzy zakonem a przymierzem zakonu, słowo przymierze było niekiedy używane w zastosowaniu do zakonu, a słowo zakon używane było tak. Iż niekiedy obejmowało w sobie przymierze oparte na tymże zakonie. Jezus w pewnym znaczeniu zniósł to przymierze, lecz w innym znaczeniu, według mego wyrozumienia, On nawet tego przymierza nie zniósł zupełnie, ponieważ Żydzi są wciąż jeszcze pod tym przymierzem zakonu i jako wynik tego ma spłynąć pewne błogosławieństwo. Żydzi znajdują się teraz pod potępiającą częścią tegoż przymierza zakonu, co wskazuje, że ono nie jest jeszcze zupełnie martwe, boć nie byłoby właściwym mówić, że Żydzi znajdują się pod potępieniem martwego (zniesionego) przymierza. Jezus przeto zniósł, ożyli uczynił koniec łaskom, przywilejom i sposobnościom danym Żydom pod tym przymierzem. W jaki sposób? Przez to, że On Sam wypełnił zobowiązania tegoż przymierza i tym sposobem stał się dziedzicem tego wszystkiego, co zakon obiecał temu, kto zachowałby go. Cały naród żydowski miał sposobność odziedziczyć te błogosławieństwa, gdyby Żydzi byli zachowali zakon. Lecz oni go nie zachowali Jezus przyszedłszy zachował zakon i przez to stał się dziedzicem i spadkobiercą wszystkich błogosławieństw obiecanych zakonem, a tym samym uczynił koniec tymże błogosławieństwom, o ile to dotyczy innych; i od tego czasu żaden Żyd nie może ich otrzymać. Jezus otrzymał wszystkie te błogosławieństwa, Żydzi mogą otrzymać przekleństwo, ale nie błogosławieństwo. Jezus dzieli się tymi błogosławieństwami z tymi, którzy stają się Jego uczniami. My stajemy się współdziedzicami z Nim w tym wszystkim, co On odziedziczył przez zachowanie zakonu. Nie jesteśmy w stanie zachować zakonu i Żydzi też go zachować nie mogli, lecz Jezus go zachował i zdobył jego błogosławieństwa, abyśmy teraz (tak Żydzi jak i poganie) mogli stać się współdziedzicami wszystkich obietnic danych cielesnemu Izraelowi. Dochodzimy do tego przez wiarę w Chrystusa i przez stanie się członkami Jego ciała. Przystępując do Niego wchodzimy (duchowo) w posiadanie tych rzeczy. Przeto to, co Jezus zniósł, były pewne wymagania starego obrządku żydowskiego z wyjątkiem niektórych ich zobowiązań. Przechodząc pod nowy obrządek oni zostali uwolnieni od wymagań starego obrządku. Na przykład, Apostołów, przychodzących do Pana, nie zobowiązywały więcej wymagania przymierza zakonu, ponieważ Jezus uczynił nowe zarządzenie, przez które oni mogli wejść do społeczności z Bogiem. To nowe zarządzenie było na to, aby umożliwić im wejście pod nowy obrządek. Apostołowie stali się umarłymi dla starych rzeczy starego obrządku, aby mogli stać się żywymi dla lepszych rzeczy - żywymi Bogu - przez stanie się uczniami Jezusowymi.

KPiO 1916; ang: 431