Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Artykuł
Drukuj Cały Numer
Ziemia obiecana.
1967 Numer 4.
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

Ziemia obiecana

Żadne pojedyncze słowo ani zdanie nie może odpowiednio określić chaotycznych i chorobliwych warunków panujących na ziemi obecnie. Bez względu na jaki odcinek społeczeństwa spoglądamy zauważymy zamęt, cierpienie, niepewność i obawę. Mamy organizację Zjednoczonych Narodów lecz narody nigdy nie były mniej zjednoczone jak obecnie. Szczegółowo jest to prawdą o mniejszych narodach nowopowstałych w Afryce i Azji. Zapewne istnieją pragnienia pokojowe we wszystkich narodach, lecz każdy naród wielki lub mniejszy chce pokój na własnych warunkach.

Finansowo świat znajduje się w położeniu rozpaczliwym. Długi narodowe wzrastają wszędzie i nie widać końca tym wzrostom. Stany Zjednoczone gorączkowo starają się podtrzymywać ten stary świat pożyczkami i darami pieniężnymi, finansując jednocześnie bardzo kosztowną wojnę w Viet Namie, wyprawę na księżyc i wojnę z ubóstwem. Koszta każdego z tych projektów wznoszą się do bilionów dolarów rocznie.

Jako część tego ogólnego obrazu zamętu i szału wzmagają się zbrodniczość, przestępstwa młodzieży i nieuczciwość w miejscach naczelnych, tak w handlu jak i w politycznych instytucjach. Lecz pomimo tych objawów fatalnej choroby tego świata, wschodzi jasna gwiazda nadziei - pewien ruch, który aczkolwiek powolny i nieznaczny jednak zapowiada zbliżanie się nowego, lepszego dnia dla całej ludzkości. Jest nim Izrael i to co dokonywane jest przez naród Izraelski w Ziemi Obiecanej.

Boskie postępowanie ze starożytnym narodem Izraelskim może nam posłużyć jako klucz do otworzenia wiele proroctw biblijnych. Jest to szczególnie prawdą obecnie, ponieważ spoglądając wstecz przez minione stulecia możemy zauważyć w jak zadziwiający sposób wypełniły się biblijne proroctwa w tym narodzie w przeszłości i pełnią cię obecnie. Znajomość przeszłych wydarzeń może nam być pewnego rodzaju lornetą, przez którą patrząc będziemy mogli wyraźniej dostrzec przyszłe rozwijanie się Boskiego planu.

Cztery tysiące lat temu Bóg obiecał Abrahamowi, praojcowi narodu Izraelskiego, że da mu ziemię Chanaan w posiadłość wieczną, a do obietnicy tej dołączone też było "nasienie," czyli potomstwo Abrahamowe. Pań powiedział Abrahamowi: "Dam tobie i nasieniu twemu po tobie ziemię, w której teraz jesteś gościem; wszystką ziemię Chananejską w osiadłość wieczną i będę Bogiem ich." - l Moj. 17:8.

Sam Abraham nigdy nie posiadł Ziemi Obiecanej, lecz odziedziczy ją przy zmartwychwstaniu. Setki lat po uczynieniu tej obietnicy Abrahamowi, potomstwo jego, pod dowództwem Jozuego, weszło do ziemi Chananejskiej; lecz nawet zanim przeprawili się przez Jordan i weszli do tej ziemi, Mojżesz przepowiedział im, że z powodu ich złego postępowania nie będzie im dozwolonem pozostać w niej ale rozproszeni zostaną między wszystkie narody, aczkolwiek w końcu będą ponownie zgromadzeni do tej ziemi. Mojżesz powiedział: "Tedy cię wywiedzie Pan, Bóg twój z więzienia twego i zmiłuje się nad tobą, przywróci i zgromadzi cię ze wszystkich narodów, do których cię rozproszył Pan, Bóg twój. By też kto z twoich wygnany był i na kraj świata, stamtąd zgromadzi cię Pan, Bóg twój i stamtąd zbierze cię; a przyprowadzi cię do ziemi, którą odziedziczyli ojcowie twoi i osiądziesz ją, i będzieć dobrze czynił, i rozmnoży cię nad przodki twojej" - 5 Moj. 30:3-5.

Niewola w Babilonii Od roku 606 przed Chrystusem Izraelici znajdowali się w niewoli babilońskiej przez okres siedemdziesięciu lat; lecz po skończeniu się tego okresu pozwolono im powrócić do Ziemi Obiecanej. Chociaż ten powrót z niewoli babilońskiej był przepowiedziany przez proroków Bożych, jednak nie należy go mieszać z przepowiedniami odnoszącymi się do zgromadzenia ich z wszechświatowego rozproszenia, tysiące lat później.

Mojżesz, jak to zauważyliśmy, był pierwszym prorokiem przepowiadającym o tym ostatecznym zgromadzeniu Izraela. Później Bóg użył innych proroków do potwierdzenia tej przepowiedni Mojżeszowej. Prorok Jeremiasz napisał: "Oto dni idą, mówi Pan, że przywrócę więźniów ludu swego Izraelskiego i Judzkiego, ... przyprowadzę ich do ziemi, którą był dał ojcom ich i posiądą ją." Ktoś mógłby z tego wnosić, że będzie to czas wielkiej radości dla ludu żydowskiego; i ostatecznie będzie takim. Lecz Jeremiasz wykazał, że na początku spotkają ich pewne utrapienia; albowiem napisał: "Tak zaiste mówi Pan: Słyszeliśmy głos strachu i lękania, i że nie masz pokoju. ... Biada! bo wielki jest ten dzień, tak że mu nie było podobnego: ale jakikolwiek jest czas utrapienia Jakubowego, przecie z niego wybawiony będzie." - Jer. 30:3-7.

Zaiste! wielkie były dotąd utrapienia Izraela, łącznie ze zgromadzaniem tego ludu do Ziemi Obiecanej! Nawet obecnie małe Państwo Izraela jest trapione przez nieprzyjaciół, którzy koniecznie chcą zniszczyć ten nowy naród i wypędzić Izraelitów z tej ziemi. Tak jak prorok przepowiedział, ten starożytny lud Boży prawdziwie "słyszy głos strachu i lękania, i nie ma pokoju." Chociaż nie chcemy naprzód tłumaczyć szczegółów proroctw, zdaje się być prawdopodobnym, że wiele więcej utrapień, strachów i lękania spadnie na Izraelitów zanim wypełnią się Boskie obietnice co do wybawienia ich od nieprzyjaciół.

Dalsze Szczegóły

Różne szczegóły o doświadczeniach Izraela w okresie ich zgromadzania są przepowiedziane w Piśmie św. To zapewnia nas, że to co dzieje się między tym ludem jest w rzeczywistości wypełnianiem proroctw o ich powrocie do Ziemi Obiecanej. Naprzykład, przez proroka Joela Pan powiedział: "Oto w one dni i w on czas, gdy nawrócę pojmany lud Judzki i Jeruzalemski, zgromadzę też wszystkie narody i sprowadzę je na dolinę Jozafat, i będę się tam z nimi sądził o lud swój i o dziedzictwo swoje Izraelskie, które rozproszyli między pogan i ziemię moją rozdzielili." - Joel 3:1-2.

W wierszach 9 do 14 w tymże rozdziale jest przepowiedziane zgromadzenie narodów pogańskich jakoby na wojnę, a dolina Jozafat przyrównana jest do "Doliny Posieczenia." W tym zgromadzeniu narodów przedstawione są przygotowania do wojny. Narody są przedstawione symbolicznie jako przekuwające swe "lemiesze na miecze a kosy na oszczepy." Obecna generacja była i jest świadkiem tych przygotowań wojennych i kolosalnych przekształceń ziemskich zasobów zaopatrzonych przez Boga dla podtrzymania ludności, na przybory wojenne.

Uderzającą jest też wzmianka, że to będzie sąd Pański nad narodami pogańskimi łącznie z ludem Jego. Wspomniane jest również o podzieleniu ziemi. Ziemia Obiecana była podzielona, tak że obecnie Izraelici posiadają tylko część tego co obiecane było Abrahamowi. Chociaż nie wiemy jak to będzie dokonanem, logicznem jest wnosić, że w miarę, jak Izraelici będą zgromadzani, dochodzić będą do posiadania wszystkiej Ziemi Obiecanej.

Inne proroctwo wykazujące, że wiele ucisków dotknie Żydów w okresie ich zgromadzania do Ziemi Obiecanej, znajdujemy u Ezechiela 20:33-37. Cytujemy: "Jako żyję Ja, mówi panujący Pan, że ręką możną i ramieniem wyciągnionem, a w popędliwości wylanej będę królował nad wami; i wywiodę was z narodów a zgromadzę was z ziem, do którycheście rozproszeni, ręką możną i ramieniem wyciągnionem, w popędliwości wylanej; a prowadząc was po puszczy narodów."

Wiele popędliwości objawiało się dotąd w łączności z emigracją Izraelitów z krajów ich zamieszkania do Palestyny. I, zgodnie z przepowiednią, ci co już są w Palestynie znajdują się jakoby "na puszczy narodów" w tym znaczeniu, że na równi z innymi narodami ponoszą utrapienie i niepewność w tym chaotycznym czasie historycznym. Nie znaleźli dotąd pokoju i bezpieczeństwa.

Boskie Królowanie

Po śmierci Izraelskiego Króla Saula Bóg ustanowił Swoje panowanie nad Izraelem przez Króla Dawida, a następcy Dawida stali się Boskim domem panującym nad tym narodem. W starości swej Dawid abdykował na korzyść swego syna Salomona. W tym względzie czytamy: "A tak usiadł Salomon na stolicy Pańskiej za króla miasto Dawida ojca swego i szczęściło mu się, a był mu posłuszny wszystek Izraela" - l Kron. 29:23.

To Pańskie królowanie nad Izraelem, przez Dawida i jego następców, zakończyło się w roku 606 przed Chrystusem, kiedy ich ostatni król Zedekiasz był zdetronizowany przez Nabuchodonozora a ludność zaprowadzona była do niewoli babilońskiej. Chociaż Izraelici zostali później uwolnieni z tej niewoli jednak narodowej niezależności nie otrzymali. Pomimo usunięcia od władzy domu Dawidowego on nie został zupełnie zburzony, jak dowiadujemy się o tym z proroctwa Ezechiela. Względem Zedekiasza Ezechiel napisał: "Ty nieczysty bezbożniku, księciu Izraelski, którego dzień przychodzi gdy nieprawość skończona będzie; tak mówi panujący Pan: Zdejm tę czapkę, a zrzuć tę koronę, która już nigdy takowa nie będzie; tego, który w poniżeniu przyszedł, wywyższę a wywyższonego poniżę. Wniwecz, wniwecz, wniwecz ją obrócę, czego pierwej nie bywało, aż przyjdzie ten, co do niej ma prawo, którem mu dał." - Ezech. 21:25-27.

Proroctwo to wykazuje, że królewskie prawo do panowania, jakie było dane domowi Dawidowemu, będzie w przyszłości dane takiemu, do którego istotnie należy, a który, według Biblii, jest nikt inny jak Jezus Chrystus. To też Gabriel, który zwiastował Marii o mającym narodzić się z niej Jezusie, wytłumaczył, że "da Mu Bóg stolicę Dawida, ojca jego." - Łuk. 1:31-33.

Po zdetronizowaniu Zedekiasza dom Dawidowy stał się nieczynny, bez władzy i w tym stanie miał pozostać aż do czasu, w którym, według Boskiego planu, objęty zostanie przez Jezusa. O tym pisał prorok Izajasz następująco: "Dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwą imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju. A ku rozmnożeniu tego państwa i pokoju, któremu końca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości odtąd aż na wieki. Uczyni to zawistna miłość Pana zastępów." - Izaj. 9:6-7.

Jezus nie zajął stolicy Dawidowej przy Swoim pierwszym przyjściu. To miało nastąpić przy Jego wtórem przyjściu, gdy On miał powrócić aby to królestwo utwierdzić. Wierzymy iż żyjemy w dniach Jego wtórej obecności, i to tłumaczy język użyty w zacytowanym poprzednio proroctwie, w którym Pan mówi względem Izraelitów: "W popędliwości wylanej, będę królował nad wami" (Ezech. 20:33). W czasach dawnych Bóg królował nad Izraelem przez Dawida, Salomona i innych, lecz teraz królowanie Jego jest przez Jego pomazanego

Króla Jezusa. I jednym z najpierwszych czynności tego królowania jest zgromadzenie Izraelitów z pomiędzy narodów i utwierdzenie ich w Ziemi Obiecanej. A jak widzieliśmy, wiele "popędliwości" jest wraz z tą Boską interwencją na korzyść żydowskiego narodu.

Zgromadzanie i Królestwo

Przez proroka Jeremiasza Pan dał inne proroctwo względem zgromadzenia Izraela, wykazując iż to miało mieć łączność z ustanowieniem królestwa Chrystusowego. Cytujemy: "dostatek owiec Moich Ja zgromadzę ze wszystkich ziem, do którychem je rozegnał i przywrócę je do obór ich, gdzie się rozpłodzą i rozmnożą. Nadto postanowię nad nimi pasterzy (prawdopodobnie mowa jest o Starożytnych Godnych, którzy będą książętami po wszystkiej ziemi), którzyby je paśli, aby się więcej nie lękały ani strachały i żeby ich nie ubywało, mówi Pan. Oto dni idą, mówi Pan, których wzbudzę Dawidowi latorośl sprawiedliwą i będzie królował król, a poszczęści mu się; sąd zaiste i sprawiedliwość będzie czynił na ziemi. Za dni jego Juda zbawiony będzie a Izrael bezpiecznie mieszkać będzie; a toć jest imię jego, którem go zwać będą: Pan Sprawiedliwość Nasza. Przetoż oto przychodzą dni, mówi Pan, których nie rzeką więcej: Jako żyje Pan, który wywiódł synów Izraelskich z ziemi Egipskiej, ale: Jako żyje Pan, który wywiódł i który sprowadził nasienie domu Izraelskiego z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, do którychem ich był rozegnał; gdyż będą mieszkać w ziemi mojej." - Jer. 23:3-8.

To proroctwo także utożsamia Jezusa, właściwą latorośl Dawidową, jako współdziałającego w owym zgromadzaniu Izraelitów do ich ziemi. Lecz tu jesteśmy przeniesieni nieco dalej w tym rozwoju wydarzeń do czasu kiedy Izraelici nie będą już w obawie i kiedy mieszkać będą w pokoju. Mamy też zapewnienie, że ostatecznie Izrael będzie wybawiony. Św. Paweł tłumacząc o tym napisał: "A tak wszystek Izrael będzie zbawiony" (Rzym. 11:26); i wyjaśnił, że to wybawienie "przyjdzie z Syjonu."

Przywrócenie Izraela do Ziemi Obiecanej jest ważnym przedmiotem królestwa Chrystusowego i błogosławieństwa tegoż królestwa będą najpierw zaofiarowane Izraelowi a następnie szybko dosięgną wszystkich. Przeto nasze zainteresowanie w tym co obecnie dzieje się w starożytnej Ziemi świętej jest fakt, iż jest to jeden z dowodów, iż od dawna obiecane błogosławieństwa Boże spłyną wkrótce na wszystkich ludzi.

"The Dawn"-V,1967