Redakcja - Na Straży - Wędrówka - The Herald - Księgarnia i Czytelnia - Biblia Gdańska - Betania - Strona główna - Szukaj


Drukowanie Drukowanie
Drukuj Pytanie
Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa
Biblioteka
 

KAPŁAŃSTWO - Czemu Hiob i inni nie byli kapłanami?

Jeżeli tylko kapłani mogli dokonywać ofiar i jeżeli nikt nie mógt być kapłanem gdy nie był do tego wezwanym przez Boga, to jak niektórzy święci Ojcowie, Hiob i inni mogli dokonywać ofiar, nie będąc kapłanami?

Ofiary jakie oni składali nie były ofiarami za grzech. Nie dokonywali ofiar typowych, figuralnych, według Zakonu, jakimi były, na przykład, ofiary Dnia Pojednania. Całe to zarządzenie żydowskiego zakonu, przez który przywilej ofiarowywania odjęty był z rąk innych osób i włożony do rąk kapłanów, był nowym zarysem w Boskim postępowaniu z ludźmi.

Abraham, jak wiemy, dokonywał ofiar przed ustanowieniem kapłaństwa. Dokładny czas kiedy żył Hiob nie jest nam wiadomy. Wiemy tylko, że on był Hiobem z Uz i że chodził przed Bogiem sercem, doskonałym; myślimy jednak, że będziemy usprawiedliwieni w przypuszczaniu, że on nie żył w dyspensacji, czyli w okresie zakonu i figuralnych ofiar. Jeżeli to jest prawdą, to postępowanie Hioba pod względem dokonywania ofiar, było takim samym jak postępowanie Abrahama. Gdy Abraham został powstrzymany od ofiarowania swego syna, to, z polecenia Pańskiego, ofiarował baranka zwięzłego w cierniu.

To, co ci Patriarchowie czynili pod względem składania ofiar, było widocznie wyrazem ich ocenienia Boga i tej prawdy, że za grzechy potrzebne były ofiary; podobnie jak to Abel ofiarował Bogu pierwociny ze swego stada, chociaż nie był kapłanem. Jednakowoż żadne z tych ofiar nie były przyjmowane w takim samym znaczeniu, jak ofiary przypisane zakonem. Żadne nie uczyniły doskonałymi tych co je składali, ani dokonywały pojednania za drugich; były one tylko tym samym co modlitwy, wyrazem dobrych intencji serca, wyrazem oceny Boga i pragnieniem uczczenia Go, a także wyznaniem tego faktu, że za grzech wymagane jest pewnego rodzaju pojednanie.

Przeto, gdy Bóg pokazał jak to pojednanie za grzech miało być dokonane, zarządził coś takiego co było obrazem na dzieło wieku Ewangelii. Naznaczył kapłana aby przedstawiał Pana Jezusa, a niższych kapłanów, aby przedstawiali Kościół. Pewne dzieło ofiar było dokonywane w dniu specjalnie na to naznaczonym w Dniu Pojednania - co przedstawiało dzieło wieku Ewangelii, w którym dokonywane bywają lepsze ofiary za grzech; i pod tym zakonnym zarządzeniem nie wolno było dokonywać ofiar przez innych, a tylko przez kapłana. W ten sposób Bóg okazał że całe dzieło pojednania jest pod Jego nadzorem i kierownictwem.

KPiO 1910; ang: 552